27 Şubat 2019 05:11

Nereden tutsan elinde kalır

Bir mahallede otobüs beklerken karşıdan gözüme çarpmıştı İlknur.

Görsel: Pixabay

ANASAYFA

Sayı 329

Paylaş

Seren ELATAŞ

Adana

Bir mahallede otobüs beklerken karşıdan gözüme çarpmıştı İlknur. Elinde test kitabı kuaför salonunda oturuyordu. Otobüs saatini sormak için yanına gittiğimde muhabbet etmeye başladık. Konuşmamızın sonunda 16 yaşında hayatın zorluğunu okuyarak ve çalışarak göğüslemeye çalışan bir lise öğrencisi olduğunu öğreniyorum İlknur’un.

O anda hayatının nasıl gittiğini ve nasıl yaşadığını merak edip sordum. Lise 2. sınıf öğrencisi. Hem okuyup hem çalışıyormuş. Babasının emekli olduğunu aynı zamanda ek gelir için kaynakçının yanında çalıştığını fakat iş olmadığı gerekçesiyle işten çıkarıldığını söyleyerek devam ediyor. “Dört kişi, babamın emekli maaşıyla bu dönemde geçinmeye, okumaya çalışıyoruz. Yazdan bu yana çalışmaya devam ediyorum. İşten kazandığım para ile okul harçlığımı ulaşım ücretimi çıkarıyor, kalan parayı da ev ihtiyaçları için anneme veriyorum.” diyor. Her geçen hafta ihtiyaçlarını karşılamakta zorlandığını söylüyor. “Şu anki durumda fakirler daha fakir zenginler daha zengin oluyor. Ancak böyle olmamalı. Bu yaşam şartlarında gelecekle ilgili nasıl iyimser yaklaşabilirim ki?” diye bir soruyor, hem bana hem kendisine.

“GELECEĞİMDEN FEDAKARLIK EDİYORUM”

“Önümde bir sınav var. Aynı zamanda sık sık değişen bir müfredat. Eğitim sistemi çok dayatmalı, bir şeyler öğrenmekten çok ezbere dayalı eğitim görüyoruz. Hayatımızı o sınava odaklıyor ve sınav için uğraşıyoruz.” diyor İlknur. “Okuyup çalışmak senin hayatında nasıl kaygılar yaratıyor peki?” sorusunu soruyorum. “Maddi sıkıntılarımın yanında her sene değişen eğitim sistemiyle nasıl bir sınavla karşı karşıya kalacağımı bilmemem kaygılanmama neden oluyor. Sınava girip üniversite kazansam da üniversiteye gidebilecek miyim sorusu hep aklımda. Benim ve babamın çalışma durumu olursa aileme kim bakacak diye düşünüyorum.” diye cevaplıyor. Geleceğine ve ülkenin içinden geçtiği koşullara dair de konuşuyoruz İlknur ile. “Şimdiden gelecekteki hayatımdan fedakârlık edip sosyal çevremi, gezmeyi göz ardı etmek zorunda kalıyorum. Şu anki durum ileride üniversitede de çalışmak zorunda olacağımı gösteriyor. Ülkedeki ekonomik kriz ve eğitim sisteminin kötü olması gelecekle ilgili hayallerimi bir bir öldürüyor. Bu sistemin böyle devam etmesini istemiyorum. Her şeye rağmen mücadele edeceğim.” diyor İlknur. Her geçen dönem her lise öğrencisinin büyük çoğunluğu bu sorunları yaşıyor. Sorunlarımız ve yaşadıklarımız farklı gibi görünse de aslında bu sorunlarımızın aynı nedenlerden kaynaklandığını fark ederken sonlandırıyoruz İlknur’la sohbetimizi.

ÖNCEKİ HABER

Renklerden doğan anka

SONRAKİ HABER

8 Mart’ı bekliyoruz