Bursalı çocuklar büyüklere sesleniyor

Panayır Kadın Dayanışma Derneği iki yıldır çocuklarla drama etkinlikleri yürütüyor. Her kesimden çocukların katıldığı çalışmalarımıza destek olan drama hocamız Bayrak Deniz Alp ile ‘Çocuklar Baharı Karşılıyor’, ‘Hacivat ile Karagöz’, ‘Renklerin Dili’ gibi gösteriler düzenledik. Şimdi de eylül ayına Özgecan Aslan anısına bir oyun hazırlıyoruz… Sizleri de bekleriz. 
Drama Atölyesindeki çocuklar da ülkemizde yaşananlardan etkilendiler. Hem bu olup bitenlere hem de drama çalışmasına ilişkin duygu ve düşüncelerini Ekmek ve Gül okurlarıyla paylaşmak istediler. Söz çocuklarımızda:

MUTLU VE KORKUSUZ BÜYÜMEK İSTİYORUZ
YAREN ATLAS: Önceleri utangaç ve çok çekingen biriydim. Drama bana çok şey kattı, kendime güvenimi, kendimi ifade edebilmemi ve cesaretli olmamı sağladı. Bir oyun sergiledik ‘Renklerin Dili’ diye. Böylece renklerin sadece beğendiğimiz renkler değil birlikte olduklarında doğayı ve dünyamızı ne kadar güzelleştirdiklerini ve her rengin ayrı bir görevi olduğunu öğrendik. Bütün renkler bir araya geldiğinde ne kadar neşeli ve mutlu olduğumuzu öğrendik. Buradan tüm dünyaya sesleniyorum: Artık savaşların son bulduğu, kimsenin ölmediği bir dünya istiyorum. Mutlu ve korkusuz büyüsün çocuklar istiyorum.

DARBE NEDİR? ADI BİLE İNSANI KORKUTUYOR!
YAPRAK SEVGİ: Drama eğitimi bende insanları daha iyi anlamayı, farklılıkları görmeyi, kendimi daha iyi ifade etmemi sağladı. Mesela son günlerde yaşananlar. İnsanlar neden ağlar diye düşünüyordum. Kendime sorduğum bu sorunun cevabını her televizyonu açtığımda haberleri izlediğimde görüyorum ve üzülüyorum. Sokaklarda neden korkarak oynuyoruz! Darbe, darbe dediğimiz nedir? Adı bile insanı korkuturken neden bugünleri ülkemiz yaşıyor! Daha fazla babalara, daha fazla annelere sesleniyorum; daha fazla yuvalar yıkılmasın ve artık çocuklar ölmesin! Bizler ilerde çocuklarımıza darbeleri, Özgecanları, her gün tecavüze uğrayan çocukları anlatmak istemiyoruz. Gözü yaşlı çocuklar değil, gülen çocuklar görmek istiyoruz! Çok mu şey istiyoruz?

BİZE GÜZEL BİR DÜNYA BIRAKIN, SÖZ BİZ DE BIRAKACAĞIZ 
SELİN KOL: Ben ve kardeşim son günlerde yaşananlardan dolayı çok üzgünüz. Babam ve annem evde darbeden bahsediyor. “Kendi askerlerimiz bile bize düşman oldu… Artık kime güveneceğiz” diyorlar. Annemle babam haberleri açtıklarında kardeşimle ben “Artık yeter, haber izlemeyin, psikolojimiz bozuldu” diyoruz. Yaa bıktım her gün kötü ve üzgün haber dinlemekten, biraz da güzel şeyler duymak istiyorum. Arkadaşlarımla oynarken haberleri seviyor musunuz diye soruyorum, onların da bazıları benim gibi düşünüyor, tabi bazıları hiç anlamıyor. Buradan büyüklerime sesleniyorum sizler bize güzel bir dünya bırakın, bizler de geleceğimize güzel bir dünya bırakacağımıza söz veriyorum.

MURAT CAN: Biz parklarda oyun oynamak yerine darbeyi konuşuyoruz. Bir arkadaşım “Darbe darp etmek gibi kötü bir şey diyor. Bense televizyonda panzerlerin arabaları nasıl ezdiğini anlatıyorum… Ama unutamadığım bir çocuk vardı, kolları alçıda ağlıyordu, onun ne suçu var!  Annemle babam “Yazık, masum insanlar öldürüldü diyorlar. Hep böyle darbeler mi göreceğiz” diyorlar. Biz çocuklar parklarda korkmadan oynadığımız mutlu yarınlar istiyoruz.

SİZİ RENKLERİN KARDEŞLİĞİNE DAVET EDİYORUM
SELİNAY TURP: Derneğe arkadaşlarımla geldiğimde biraz çekiniyordum ve çok heyecanlıydım, şimdi çok güzel şeyler öğreniyoruz. Renklerin önemini ve kardeşliğini öğrendim. Şimdi Özgecan Aslan için yapacağımız bir tiyatroya hazırlanıyoruz. Tüm dünyada her şeyin bizim tiyatrodaki paylaştığımız kardeşlik gibi olsun istiyorum. Ben, derneği ve arkadaşlarımı çok seviyorum. İlk oyunda çok heyecanlıydım hatta oynayamam diye korktum ama sahneye çaktığımda insanlar beni alkışlayınca çok mutlu oldum ve sakinleştim. Sizleri renklerin kardeşliğiyle yaşamaya ve çıkaracağımız oyunu izlemeye davet ediyorum.