Elif'in ardından...

IŞIKLAR İÇİNDE UYU

Duygu Gizem Yücel
Mersin Üniversitesi
 
Ankara’da yaşanan katliam hepimizin yüreğini yaktı. Tanıdığımız, tanımadığımız birçok insan canice katledildi. Tüm Türkiye bu kayıplarla sarsıldı. Herkes sokaklara döküldü, kaybettiğimiz yoldaşlarımızın ve tüm ezilenlerin haklarını savunmak için. Elif Kanlıoğlu benim sınıf arkadaşımdı. Patlamanın olduğu gün oradaydı. Sabah patlamayı öğrenir öğrenmez ev arkadaşını aradım ve Elif’i aramasını söyledim. Zaten o çoktan aramış ve ulaşamamıştı. Akşama doğru Elif’in yaralı olduğunu ve hayatta olduğunu öğrendim ve rahatladım. Ancak ertesi sabah ölüm haberini alınca beynimden vurulmuşa döndüm. Elif daha gencecikti. Hepimiz gibi onunda hayalleri vardı. Benim arkadaşım ve orada can veren diğer insanlar böyle canice katledilmeyi hak etmediler. Daha söyleyecek çok şey var fakat insanın yüreği dayanmıyor. Işıklar için uyu güzel arkadaşım. Biz senin bize bıraktığın emaneti en güzel şekilde taşıyacağız. Çünkü biliyoruz ki ‘’Güzel günler gelmez biz güzel günlere yürümedikçe’’.

KORKMUYORUZ, KORKMAYACAĞIZ

Ceren Solakoğlu
Mersin Üniversitesi

Hepimizin bildiği üzere 10 Ekim tarihinde barışı, kardeşliği getirmek adına çıktığımız bu yolda, yüzlerce yoldaşımız haince katledildi. Kimi bizim için birer dosttu, kimi babamızdı, kimi ise öğretmenimizdi belki... Daha önceki senelerde de olduğu gibi yine egemen güçler yaşlı, genç, çoluk çocuk demeden bir BARIŞ hareketinin daha önüne geçtiler ve o bombayı o meydanda değil bizlerin yüreğinde patlattılar. Yaşananların ardından Mersin Üniversitesi dahil olmak üzere birçok üniversitede yoldaşlarımızı anma törenleri züenlendi. Onları en güzel şekilde uğurlamak adına aileler ziyaret edildi, sıralara karanfiller bırakıldı. Şebnem, Elif ve Ali Deniz yoldaş benim arkadaşlarımdı. Aldıkları her nefesi devrimci mücadeleyi sürdürmek adına aldılar. Attıkları her adımda kardeşlik, barış ve daha özgür bir gelecek için mücadele ettiler.
Peki ya şimdi ne yapmalı? Bu öfkeyi nasıl göstermeli?
Yapılan katliamlara dur deme zamanı gelmiştir arkadaşlar.
Biz buradayız, korkmuyoruz korkmayacağız, güzel günler gelenek dek savaşacağız!

SON SÖZÜ DİRENENLER SÖYLER

Ece İNCE

Korkunç ve bağışlanmaz suçumuzdan bahsediyor Ahmed Arif. ‘”Bu halkı ve ülkeyi sevmek.” Barışı bu ülkeye getirmeye çalıştığımız bu yolda alçakça katledilsek bile; korkmayacak, yıkılmayacak ve her şeye rağmen ‘barış’ diyebilecek kadar çok sevmek. Kimliğimizi göz ardı edip, ezilen halklar için koyulduk barış yoluna. Türkülerle, halaylarla girdik meydana. Ve hain bir bomba patlattı, barışı değil kanın dökülmesini isteyenler. Güneş gülüşlerimiz, barış güvercinlerimiz kana bulandı. Ve sen ey kandan beslenen! ‘’Tarihin en güzel yerinde, son sözü direnenler söyler’’ diye haykıran şairlerin vatanı burası. Unutma ki bir ağacın dallarını budarsan yaprakları daha gür çıkar. Korktuğumuzu zannetme! Güneşe gömülenlerin mücadelesini yaşatanlar, zulmün yardakçılarından asla korkmazlar.  

ANISI KILAVUZUMUZ

Ümit Mersinli
Mersin Üniversitesi, İngiliz Dilbilimi

Yanlış anlaşılmazsa, ben Elif’i anlatmak istiyorum. Şahitliğimiz bilinsin istiyorum. Elif Kanlıoğlu, sevgiyle yetiştirilmiş, hayat dolu bir öğrencimdi. Hiç kimseyi zorla kendisine benzetmeye çalışmadı. Bir kere bile gözlerinde öfke, nefret görmedim. Yaptığı işin hakkını vermeye çalıştı. Başarılı bir öğrencimdi ve çok iyi bir dilbilimci olacaktı. Kendisiyle barışmış insanlardandı. Etrafına huzur yayardı. Tertemiz bir ruha sahipti ve aklını da temiz tutardı. Kötülüğün zerresini barındırmadı zihninde. İnsanları gruplayıp, yargılayanlardan değildi. Elif bana çok şey öğretti. Bunu herkes bilsin isterim. İyi niyetin ne kadar önemli olduğunu öğretti. Savaşın da barışın da önce kendimizle yapılacağını öğretti. Öğrenci olarak geldi yanımıza ve hoca olarak ayrıldı. Arkasından güzel şeyler düşünmek ve yapmak gerektiğini düşünüyorum. Anısı kılavuzumuz olsun.