GERÇEK

Haber-İş Sendikası’nın Akyıl işçilerine 4.5 ton tutarında gıda yardımı yapması, işçiler ve ildeki diğer sendikacılar tarafından sevinçle karşılandı.
Evrensel okurları da izliyorlar; TEKSİF’in Diyarbakır Şubesi ve Diyarbakır-Akyıl işçileri çok zor koşullarda mücadele ediyorlar.
Şöyle ki;
1-) Akyıl işçileri; resmen, sendikayı kabul ediyor görünse de sendikalı olmanın vazgeçilmez koşulu olan toplu iş sözleşmesi imzalamaya yanaşmayan Akyıl patronunu dize getirerek masaya oturmak,
2- Diyarbakır Valiliği ve Emniyeti’nin yasaları, hukuku, asayiş vb. gerekçe göstererek işçilerin patrona karşı mücadelesini baskı altına alan tutumuna karşı,
3-) Sendikalaşma mücadelesi sırasında, sendikal mücadeleye katıldıkları için işten çıkarılan işçilerin (ama patron elbette, sendikal mücadele nedeniyle değil İş Yasası’ndaki kimi maddeleri ihlal ettikleri için bu işçileri işten çıkardığını iddia ediyor) tekrar işe dönmesi için,
4-) Kar, soğuk, parasızlık, çocuklarını okula gönderememe gibi tek başına bile bir emekçiyi yıldıracak imkansızlıklara karşı mücadele ediyorlar.
Dahası Akyıl işçileri bu mücadeleyi, bir-iki aydır değil iki yıldan fazla bir zamandan beri sürdürmektedir ve bu uzun mücadele içinde işçiler; doğrusunu söylemek gerekirse pek somut bir yardım görmemişlerdir.
Elbette ki gerek Diyarbakır’da gerekse başka illerde, kimi sendika şubelerinden “destek açıklamaları”, “ziyaretler” gibi destekler olmuştur. Ama Haber-İş’in gıda desteği, Akyıl işçilerine sendikalar cephesinden gelen ilk ciddi ve somut yardımdır.
Haber-İş İstanbul 1 No’lu Şube’nin de Akyıl işçilerine destek için üyeleri arasında para topladığı, yakında bu paranın da Akyıl işçilerine ulaştırılacağı yine gelen haberler arasındadır.
Umulur ki başta Türk-İş olmak üzere sendika merkezleri ve şubeleri, Haber-İş’in ve Haberi-İş İstanbul 1 No’lu Şube’nin bu girişimlerinden kendilerine de bir pay çıkarırlar. Ve son yıllarda, sadece Diyarbakır değil tüm Türkiye işçi sınıfının yüzünü ağartan bir mücadele veren Akyıl işçilerine gerekli desteği vermek için harekete geçerler.
Elbette ki “Akyıl işçilerine destek” derken burada söz konusu olan sadece “maddi yardım” değildir. Bunu, sendikalar hiçbir özel gayret göstermeden bile yapabilirler. Burada asıl olan, bu destekler vesilesiyle sınıf dayanışması düşüncesinin yayılması, mücadele eden işçilere, patronlar ve yandaşları karşısında yalnız olmadıkları, arkalarında koskoca bir sınıfın olduğu duygusunu hissettirmektir.
Üstelik bugün sadece mücadele eden işçilerin değil sınıfın geri kalan kesimlerinin de bu dayanışma duygusunu yeniden hatırlamaya her şeyden çok ihtiyacı vardır. Bu yüzden de Türk-İş’e bağlı sendika merkezleri ve şubeler başta olmak üzere kamu emekçisi ya da işçi sendikası farkı gözetmeden, tüm konfederasyonlara bağlı sendikalar ve şubeler, Haber-İş’i örnek alarak harekete geçerse, işçilere sınıf dayanışması ve onun yaratacağı duyguları tattırabilirse, bu kendileri için de olumlu bir kayıt olacaktır.
Bu yüzden de Akyıl’a yardım kampanyasının tüm işkollarında açılması, tüm üyelerin katılımı sağlanarak bu yardımın genişletilmesi bile, patronlar camiasında bir kargaşaya yol açacak; Akyıl işçilerinin başarısına bir “maddi yardım”dan öte katkı sağlayacaktır.
Bütün bunların ötesinde Akyıl işçilerinin mücadelesine destek; tüm işçi sınıfının, sendikal mücadelenin meşruiyet davasıdır da. Çünkü son yıllarda patronların işçilere en çok yüklendiği alan, sendikalı olmaya karşı aldıkları tutumlardır. Patronların sendikalaşmaya karşı aldıkları tavrın kırılmasında da Akyıl mücadelesi önemli bir mevzidir. Bu yüzden sendikalar sadece para, yiyecek içecek olarak değil bunların yetmediği yerde doğrudan eylemlerle de Akyıl işçilerini destekleme yükümlülüğündedirler.
Haber-İş’in örnek tutumu yaygınlaştırılır, Akyıl mücadelesinin karakteri ve neden desteklenmesi gerektiği işyerlerinde konuşulmaya başlanırsa; gidilecek yol daha açıkça görülecektir!..
İ. Sabri Durmaz