Kurtuluşu görememek veya görmezden gelmek

Özelleştirmeyle bir şekilde ilişkisi olan herkesin yolunun satıldığı yer. Ya da (TEKEL işçileri için) memleketin satıldığı yer.
19 Şubat'ta bizim de yolumuz Ankara'ya düştü niyetimiz kurtuluşa çadır kurup özleştirmecilere memleketin sahipsiz olmadığına göstermekti. Kısmen de olsa gösterdik. Ama gördüklerimiz de öğretici oldu. Bizim çadır kuracağımız yere özleştirmeciler kamp kumuşlardı, tel örgüsünden, resmi, özel güvenliğine, mini bir gökdelen diyebileceğimiz yapının konfor ve dekorasyonu görme şansımız olmasa da, Kurtuluş'u özelleştirmecilerin işgal ettiğini biz gördük.
Görmeyenlere diyeceğimiz yok ama görmek istemeyen veya gizlemeye çalışanlara da bir çift sözümüz var. Bugüne kadar kamu işçisine özelliklede TEKEL işçisine bunlardan biri olmaz. Ancak yük taşımayı bilir diyen (kültürlüler de) bir iki bağırır çağırır, havucu ya da sopayı görünce seslerini keserler diyen derin tahlilciler de hak ettikleri tokadı yediler. Darısı sıradakilerin başına…Bir diğeri klasik haber olma kıstasını yakaladık. Ne hangi şartlarda ne de oraya kaç kişi ne için geldiği önemli değil. Haber merkezlerine düşen görüntüler içinden en uygununu (malzeme olarak) seçip telefon bağlantısıyla cevabını bildiği soruları sorarak sonucu başka yere bağlamak amacında olanlar da, hangi TEKEL işçisi arkadaşım olsa aynısını yapardı cevabı yettiğini gördük.
Magazin malzemesi arayanlara direklerde kedi aramanın ya da kolay para kazananların gittikleri gece kulüplerine dönmelerini öneriyoruz. Lehimize olmayan bir süreç tamamlanmak üzere. Muhtemelen böyle de bitecek gibi de. Ama yarın yeni bir süreç başlayacak. Yöneticilerimiz, hukukçularımız yasal yolları zorlarken biz de bildiklerimizle öğrendiklerimiz ve öğreneceklerimizle meşru yolları aşındıracağız kurtuluşun yolunda daha donanımlı, uyanık olmamız gerektiğini öğrendik. Çok uluslu sermeyenin ve yerli iş birilikçilerinnin işgalinden kurtardığımızda, halkın da TEKEL işçilerinin de kurtuluşu olacaktır. Biz bu öğrenme işini çok sevdik. Bize pahalıya da mal olsa öğrenmeye devam edeceğiz. Siz de öğrendiklerinizi yazarsanız; biz de öğrenmiş oluruz.
Ruşen Turan
Cevizli Tekle İşçisi (İSTANBUL)