27 Mart 2005 21:00

Bir ev, bir iş istiyorlar

İşsiz bir baba, zihinsel engelli bir anne ve okula gitmeyen 8 yaşındaki bir kız. Bu aile Ankara'nın Kurtuluş semtinde elektriği dahi olmayan bir barakada yaşamaya çalışıyor. Baba Yusuf Sarıkaya "Başımızı sokabileceğimiz bir ev, bir de kalıcı bir iş istiyoruz" diyor.

Paylaş
Ankara'nın merkezi Kızılay'a 10 dakika mesafedeki Kurtuluş semtinde bir aile yaşam savaşı veriyor. İşsiz bir baba, zihinsel engelli bir anne ve 8 yaşındaki kızlarından oluşan bu aile, "bir ev ve kalıcı bir iş" için destek istiyor. Sarıkaya ailesi bir apartmanın arkasındaki barakada yaşıyor. Baba Yusuf Sarıkaya 1983'te Ankara'ya geldiklerini anlatıyor. Sarıkaya, 1991'e kadar bir temizlik şirketinde çalışmış. Aldığı paranın yetmemesi üzerine şirketten ayrılarak boyacılık yapmaya başlayan Sarıkaya, 2 yıl önce ayağının yanması üzerine boyacılık yapamaz olmuş. "Ayağım hâlâ ağrıyor. Gece bile uyutmaz beni" diye anlatıyor derdini.

Elektrikleri kesik Sarıkaya ailesi apartman sakinlerinin desteği ve baba Yusuf Sarıkaya'nın "iş olduğu takdirde" kazandığı para ile yaşamaya çalışıyor. "Kâğıt, odun topluyorum. Bazen beni çağırırlar. Gücümün yettiği işe giderim. Sağ olsunlar 3-5 bir şey verirler işte" diyen Sarıkaya, geçen günlerde ayağını kırdığını ve artık işe de çıkamaz olduğunu belirtiyor. Sarıkaya, belediyeden aldıkları yarım tonluk kömür yardımıyla kışı geçirmeye çalıştıklarını, kömürün yetmediği yerde de kâğıt yaktıklarını anlatıyor. Kaldıkları baraka için kira vermediklerini ancak 2 sene önce elektrik faturasını ödeyemedikleri için ışıklarının kesildiğini belirten Sarıkaya, gaz lambasında oturduklarını anlatıyor. Sarıkaya, hemen yanı başlarındaki apartmanda oturan bazı kişilerin kendilerini istemediğini belirterek, evden çıkarılmaları konusundaki endişesini dile getiriyor. Yusuf Sarıkaya ile konuşurken, anne Aysel Sarıkaya uzaktan bizi dinliyor. Yusuf Sarıkaya eşini göstererek ekliyor: "Ben öldükten sonra ne yapacaklar bilmiyorum. Kızım Rabia'yı da okula gönderdik, kaçtı okula gitmedi. Bu yaştan sonra ne yapabilirim ki ben. Bize destek olsunlar. Başımızı sokabileceğimiz bir ev, bir de kalıcı bir iş istiyoruz."

Rabia'nın psikolojik yardıma ihtiyacı var 8 yaşındaki Rabia oyundan dönüyor. Rabia Sarıkaya, "Okula gitmek istemiyorum" diyor. "Halinizden memnun musun?" diye sorduğumuzda "evet" anlamında başını sallıyor. Baba Yusuf Sarıkaya, Rabia'nın annesinden etkilendiğini anlatıyor. Onun da psikolojik destek alması gerektiği anlaşılıyor. Sarıkaya ailesinin iki göz barakasına girdiğimizde içerisinin birçok hurda ve eski eşyayla dolu olduğunu görüyoruz. Odanın orta yerine kurulmuş derme çatma bir soba olası bir tehlikenin sinyallerini veriyor. İnsan sağlığı için son derece elverişsiz koşullara sahip olan barakayla ilgili Yusuf Sarıkaya, "Bir bu baraka var işte. Onu da elimizden alırlarsa ne yaparız bilmiyorum" diyor.

ÖNCEKİ HABER

Emekli Sen bölge toplantısı

SONRAKİ HABER

Rice düğmeye basmıştı

Sefer Selvi Karikatürleri
Evrensel Gazetesi Birinci Sayfa
Evrensel Ege Sayfaları
EVRENSEL EGE

Ege'den daha fazla haber, röportaj, mektup, analiz ve köşe yazısı...