6 Mart bir aşama

Emekçi örgütlerinin 6 Mart'ta Ankara'da düzenlediği kamu reformu tasarısını ret mitingi, soğuk ve karlı havaya rağmen katılımın yüksekliği, kitlenin coşkusu ve kararlılığı, kürsü konuşmalarının tasarıyı eleştirme ve direnme kararlığı ifade eden uslubu ve iyi düşünülmüş seslendirme tertibatıyla kürsünün Sıhhiye Meydanı'na hâkimiyeti ile başarılı bir kitle gösterisi oldu. KESK ve DİSK başkanlarının konuşmaları, sermayenin bu son saldırısı karşısında emekçilerin yükselen bilincini fark ettiklerini ve tansiyonu yansıtmak ihtiyacını duyduklarını gösteriyordu. Bunu, Türk-İş'in yalpaladıktan sonra mitinge katılma kararına rağmen, konfederasyon olarak destek göstermemesi ve Salih Kılıç'ın gelmemesi ile karşılaştırmak gerekir. Türk-İş'e bağlı sendikalı işçiler, tüm emekçileri ya işten ya aştan ya da kamu hizmetinden mahrum bırakacak bu yasa tasarısı karşısında konfederasyon yöneticilerinin kararsızlığı ve vurdumduymazlığı üzerine düşünmelidir. Can alıcı bir mücadelede Türk-İş yönetminin sarı davranışı bazı sendika örgütlerinin demokratikleşmeye ne kadar acil ihtiyacı olduğunu göstermektedir. Sonuçta olumlu ve olumsuz yanlarıyla 6 Mart, emekçilerin sermaye cephesine ve kendi kitle örgütlerindeki ayak bağlarına karşı mücadelelerinde bir aşama olabilir.