Kadınlar ayağa kalkmalı

Öncelikle 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günümüz kutlu olsun diyorum. Ben şu anda bir elektronik fabrikasında çalışıyorum. Bazen bakıyorumda ne kadar zaman değişirse değişsin değişmeyen tek şey işçi patron ilişkisi sanıyorum. Hala işçinin emeği hiçe sayılıyor, sadaka niteliğinde para veriliyor bizlere. Emeğimizin karşılığını alamıyoruz. Hala 150 yıl önceki kölelik koşullarında çalışıyoruz. Her geçen gün kazanılmış olan haklarımız gasp ediliyor, kadınlar sürekli tacize uğruyor, cinayete kurban gidiyor, fabrikada düşük ücrete çalıştırılıyoruz, Tuvalete gitmek izinli ve sınırlı öyle ki tuvaletlerin önüne kadar kamera takma aymazlığını gösteriyorlar. Patronlar karına kar katarken bizlere verdikleri ücret onların bir gecede harcadıkları yemek parası kadar. Çalıştığım fabrikada 4 yıldır çalışıyorum ama aldığım maaş hala asgari ücretin üzerine çıkmadı. Oysaki patronumuz kriz döneminde bile büyüdü, krizi fırsata dönüştürdü. Bu toplumda biz kadınlar hep daha çok ezilen, sömürülen, özgürlükleri kısıtlanan kesimi oluşturuyoruz. Nedir bu insanlardaki hırs, nedir böyle gözü dönmüşlük? Oysaki dünyamız geniş hepimize yeter. Herkes eşit haklara sahip olsa ne olur sanki? Neden bazıları sefa sürerken, bazıları acından ölüyor? Bu ne adaletsiz bir dünya. İnsan olarak hepimiz aynı şartlar altında yaşamalı diyorum. Bunun için çok bedeller verildi, hala da veriliyor ve verilmeye devam edecek.  Günümüz de eksik olan bir şey var ki o da 150 yıl önceki işçi kadınların o onurlu mücadelesinin bugün yetersiz oluşu. Artık kadınlar ayağa kalkmalı, mücadele bayrağını yükseltmeli.

*Esenyurt