Gavur Mahallesi, Papaz Arsen meselesi (1)

Papaz Arsen!

Eyy Diyarbakır’ın top sakallı papazı!

Vakti zamanında kim bilir hangi Ermeni taş ustalarının demir gönyelerle, katlanıp küçülen ağaç metrelerin yanı sıra, ayrıca irice demir bir pergel, murç, keski ve taraklı çekiçlerle bıkıp usanmadan tıkır da tıkır, tıkır da tıkır yeknesak hafif darbelerle teker teker yonttukları siyah, bazalt taşlarla yapılan bu evlerden birinden kış, yaz demeden sabah karanlığında yola çıkıp, böylece mazisi beş yüz yılı aşkın Surp Giragos Kilisesi’ne doğru elindeki bastonunla “Hayırlı Sabahlar” duası için kilisenin, “jam”ın yolunu tutan keşiş!

Ermenice deyimiyle Eyy Der Arsen!

Saat sarkacı gibi hiç şaşmadan, her gün aynı dakiklikle Gavur Mahallesi’indeki evinden yola revan olup, böylece kilisene, Tanrı’nın evine zamanında ulaşıp, hemen akabinde de; tüm insanların mutluluğu, sofralarının bereketi, sağlık ve sıhhatleri için dua etmeye giderken, bu arada mevsim yazsa zaman zaman kavun ya da karpuz kabuklarını, kışın bazen içine taş sıkıştırılmış kartoplarıyle peşinden koşup seni hedef belleyen Müslüman çocukların “oyun” niyetine işledikleri bu “günah”larının affı için daha kiliseye varmadan Tanrı’ya yalvarıp, daha sonra da siyah ceketinin iç cebinde hazine misali taşıdığın kocaman demir anahtarla kilisenin kapısını açmak için adımlarını daha da sıklaştırırken, arkandan kahkahalar eşliğinde “Keşiş keşiş, götüne bir şiş” nakaratıyla avaz avaz bağırıp duran bu Dacik, bu Müslüman veletlere kulağını tıkayan muhterem peder!

Eyy Der Arsen!

Tanrı’ya yakarırken yanı başında her zaman hazır ve nazır olan yardımcın Şişko Agop’la birlikte mum isleri, günnük kokuları arasında dualarınızın Tanrı katına ulaştığına emin olduktan sonra sabah duasına eşlik eden çoğu da yaşlı birkaç dul kadınla beraber, yine saçları sakalları ağarmış, kamburları giderek daha da belirgin ihtiyarların titreyen avuçlarına koyduğunuz bir parçacık “kutsanmış ekmek”le, İsa Peygamberin vucudunu temsil eden bu “minik yufka”yla ödüllendirmenin ardından, bu esnada kimisi eriyip kendiliğinden sönmüş, geriye kalan tek tük mumları da üfleyip böylece ayini noktalarken,aynı zamanda da Yemeniciler Çarşısı’ndaki küçücük pineci dükkanında yemeni ya da eski püskü ayakkabıları tamir eden Şişko Agop’a hayırlı işler dileyip, akabinde de akşam duası için evinin yolunu tutan Papaz efendi!

Gavur Mahallesi’nin, namıdiğeriyle Hançepek’in küçelerinde, daracık sokaklarındaki evlerinde yan yana yaşayan, çoğu da kendisi gibi “Kılıç Artığı” bir neslin geriye kalan “bakiye”lerinin dini lideri eyy Der Arsen! Buralarda yaşayan tüm Ermenilerin dertlerine derman, hastalarına şifa, sofralarının beti ve bereketi için kapılarındaki “şakşako”larını çaldığın her Ermeni’nin evine daha girer girmez, seni eşikte karşılayıp elini öpmek için kuyruk oluşturan çocukların başlarını okşayıp onları kutsayan tanrının elçisi eyy Der Baba!

Yıllar yılı Sümerbank’ın deposu olarak kullanılan bu Tanrı evinin daha sonra ellili yılların başlarında, “Demirkırat”ın iktidara gelişiyle birlikte “lütfedilip” Ermeni cemaatine iade edilen kilisenin tez elden onarılması için Gavur Mahallesi’ indeki demirci, marangoz, badanacı, kuyumcu ve diğer tüm zanaatkarların el ele verip imeceyle sil baştan bu viraneyi tekrar canlandırıp, bir bakıma  atalarından kalan bu mirası koruyup kollayıp ayine hazırladıkları o günlerde kim bilir ne denli mutluydun eyy Der Arsen Çöz!

Soyadı kanunu mucibince o an nüfus müdürlüğündeki görevli bir memurun kendi keyfince sana uygun bulup kütüğüne kaydettiği “Çöz” lakabınla çarnaçar yaşayıp, daha sonraları da her pazar ayininde “Eyy Göklerdeki Babamız” diyerek dua ettiğin yüceler yücesi Tanrı katına ulaştıktan sonra gömüldüğün Diyarbakır Ermeni Mezarlığında bunca yılın ardından şimdilerde acaba ne hallerdesin, bir zamanlar buralarda, bu “yalan dünya”da “Çöz”emediğin entipüften bir sürü meseleleri, oralarda, o diyarlarda Tanrı’nın inayetiyle çözmeye mi uğraşıyorsun eyy Keşiş Hazretleri...

Devamı haftaya Kirvem!