"Okurken geçim sorunuyla boğuşmak istemiyoruz"

İnönü Üniversitesi İletişim Fakültesi Gazetecilik Bölümü öğrencisi

Son zamanlarda döviz kurunun tavan yapmasıyla herkesin dilinden “Ekonomi çok kötü, battık” gibi cümleler düşmüyor ama aslında ülke ekonomisi geçmiş dönemde de bu dönemden farksız değildi. Erdoğan iktidarı işçiye, emekçiye, çiftçiye, emekliye, öğrenciye hakkı olanı hiç bir zaman tam anlamıyla vermedi. Sürekli geçmiş dönemlerle kıyas yaparak dış ülkelerin oyunu olduğunu savunarak süreci yönetmeye çalıştılar ama yönetemediler. Ekonominin şu anda son nefesini verdiği herkes tarafından aşikarken, hâlâ gerçeği maniple etme çabasındalar.

Erdoğan, iktidara geldiklerinde öğrenci burslarının 45 lira olduğunu söyleyip, şu anda 650 TL burs verdikleri için reklam yapmaya çalışıyor, fakat enflasyonla ilgili hiç bir şey söylemiyor. Bunu size şöyle açıklayayım: Ben yurtta barınan bir öğrenciyim. Ailemin ve benim üzerine kayıtlı bir mal varlığı yok. Buna rağmen bana burs değil, kredi çıktı. Eğitim hayatımı sürdürebilmek için kredi almak zorunda kaldım. Aylık 650 TL kredi alıyorum. Bu paranın 375 TL’si barınmaya, kalan 275 TL’nin 120 TL’si ise ulaşıma gidiyor. Geriye kalan 155 TL ise artık lezzet aramaktan vazgeçtiğimiz, sadece karnımız doysun yeter dediğimiz yemekhaneye gidiyor. Bir ana yemek, bir pilav, bir salata aldığımızda bile yemekhane bütçesini 6-7 TL geçmiş oluyoruz. Günde 5 lira eklesek, ayda 150 TL yapıyor. Geriye kalan 5 TL ile bir kahve bile içemiyoruz.

Hayatımın en güzel yıllarında arkadaşlarımla bir kafeye, seyahate, sinemaya bile gidemiyorum. Avrupa’daki yaşıtlarımızın yaptığı aktiviteleri gördükçe hayatı sevmeye devam etmem için, bu ülkeye olan inancımı yitirmeye başladım. Giyim konusuna değinmiyorum bile, artık bir mont, bot almak lüks oldu. Ben bir öğrenci olarak en temel ihtiyacım olan bot, mont almak için haftalarca çalışmak zorunda kalmak istemiyorum. Bursum yatar yatmaz, ay sonunu getirebilir miyim düşünmek istemiyorum. Geçinemiyoruz, okumak için çalışmak zorunda kalıyoruz, biz gençler bu sorunlarla boğuşmak istemiyoruz.