Depo işçisi yazdı: Mücadele etmeden hayatımız değişmez

Depo işçisi
İstanbul

Esenyurt’ta bulunan bir depoda çalışıyorum. 1 yıldır koronavirüs ile yaşıyoruz. Bu süreç biz çalışanlar açısından oldukça zor. Bu süreçte iş yükümüzün artması sağlığımızı korumamıza da engel oluyor. Bizden sağlığımızı korumaktan çok yüksek iş performansı bekleniyor. Performans altında kalan işçi arkadaşlarımıza geri bildirimde bulunuluyor veya tutanak tutuluyor. Bunları yaşamamızın sebebi birlikte hareket edememek. Aslında hepimiz yaşadıklarımızın farkındayız. Ancak bunu değiştirebilecek cesareti kendimizde göremiyoruz. Çünkü işten atılma, iş bulamama korkusu yaşıyoruz.

Aldığımız maaşla zar zor geçiniyoruz. Aslında pek de geçindiğimiz söylenemez. Geçim sıkıntısından dolayı son dönemlerde çalışma arkadaşlarımızın çoğu iddia ve kripto paralar gibi şans oyunlarına yönelmiş durumda. Kripto para işçiler arasında en çok konuşulan konu. Çünkü asgari ücretle bir aylık ihtiyaçlarımızı karşılayamıyoruz. Hatta artık günlük ihtiyaçları bile karşılayamayacak hale geldik.

Bazı işçiler kovid-19 hastalığının yarattığı psikolojik bunalımlar veya geçim sıkıntısı nedeniyle çocuklarına iyi bir gelecek sağlayamadığı için maalesef intihar ediyor. Ama hükümet herkesin refah içinde yaşadığını, yardıma muhtaç kimsenin kalmadığını söylüyor. Oysaki saraydakilere S600 Mercedes, vatandaşa patates ve soğan layık görülüyor. Havuz medyasında AKP kongrelerinin ve mitinglerinin nasıl tıklım tıklım olduğunu izledik. Hemen ardından Sağlık Bakanlığı tarafından açıklanan verilerde vaka sayısının yükseldiğini gördük. Ama nedense kongreler bittikten sonra kısıtlamalar gelmeye başladı.

Yani hükümet ve patronlar önümüz 1 Mayıs olduğu için, biz işçiler alanlara çıkıp gücümüzü gösteremeyelim istiyorlar. Salgını bahane edip salgını fırsat bilerek biz işçilerin yan yana gelmesinin önüne geçmek istiyorlar. Bizler bugün işsiz kalma korkusu ile sessiz kalıyor olsak da her şeyin farkındayız. 1 Mayıs biz işçiler için çok önemli bir gün. Ancak geçen yıl olduğu gibi bu yıl da pandemi koşullarında karşılıyor olmanın burukluğunu yaşıyoruz. Biz işçiler önce kendi işyerlerimizde birlik olup hakkımızı aramadan her işyerini mücadele alanlarına çevirmeden hayatımızın değişmeyeceğini biliyoruz. Bu nedenle yaşasın 1 Mayıs. Biz işçilerin çözüm bulmak için birlikte mücadele etmekten başka çaresi kalmıyor.