Amma ne ileri demokrasi!

İktidar, yargıyı denetim altına almak için yaptığı 12 Eylül 2010 referandumunu kazandıktan sonra ‘ileri demokrasi’ dönemine geçtiğimizi ilan etmişti. O günden bugüne ileri demokrasi yolunda hızla ilerliyoruz. Hızını alamayan ileri demokrasimiz en son ‘Özgürlükçü Demokrasi’ gazetesini basıp kayyım atadı!

Özgür basın geleneğinin oluşmasında büyük emeği bulunan Apê Musa (Musa Anter), Diyarbakır’da yayımlanan İleri Yurt gazetesinde ‘Amma Ne İleri Yurt’ başlıklı hiciv köşesini yazıyordu. Alaylı bir dille eleştiriler yaptığı bu köşede yayımladığı Kürtçe Qimil (Kımıl) adlı şiir nedeniyle 1959’da tutuklanmış ve idamla yargılanmıştı. Zaten o günden sonra 1992’de JİTEM tarafından katledilinceye kadar davalar ve tutuklanmalar hayatının bir parçası oldu. 

İşte 1959’dan bugüne az gittik, uz gittik ‘ileri yurt’tan ‘ileri demokrasi’ye vardık! Amma ne ileri demokrasi ki, bir basın kuruluşunun gece yarısı polis tarafından basılıp çalışanlarının gözaltına alınması ve sonra kayyım atanması medya organlarının büyük çoğunluğunda kısa bir haber bile olmadı/olamadı. 

Bilindiği gibi Aydın Doğan, geçtiğimiz günlerde “Dayanacak gücüm kalmadı” diyerek iktidara biat edip Doğan Medyayı havuza devretmişti. Özgürlükçü Demokrasi’nin basılıp kapatıldığı gün Doğan Medyanın en önemli gazetesi Hürriyet'te Ekim Devrimi’nin önderi Lenin ile ilgili bir haberin spotu medya üzerindeki gerici kuşatma ve saldırganlığa karşı adeta bir yardım çığlığı gibiydi. Daha sonra müdahale edilip değiştirilen haberin spotunda Lenin’in şu sözleri vardı: “Bütün dünyada, nerede kapitalist varsa orada basın özgürlüğü; gazete, yazar, halkın görüşünü satın alma ve burjuvazinin yararına saptırma özgürlüğü anlamına gelir.”

2010 referandumunda yargının kuşatma altına alınmasıyla başlatılan ileri demokrasi yürüyüşü bugün medyadan üniversitelere kadar iktidara biat etmemiş kim ve hangi kurum kaldıysa bir bir kuşatılıp baskıyla teslim alınmaya çalışılmasına vardırıldı. Tek adam iktidarına karşı olan herkesin düşman olarak kodlandığı bu yürüyüşte her gün iktidar yanlısı medya organlarından muhalif gazeteler ve iktidar karşıtı toplum kesimleri hedef gösterilip ölüm ve katliamlarla tehdit ediliyor. Ancak ileri demokrasi döneminde olduğumuz ve hatta oyuncu Hülya Koçyiğit’in deyimiyle “Herkes fazlasıyla özgür” olduğu için bunlara karşı kimsenin kılı kıpırdamıyor. Fakat öte yandan bu ileri demokraside, binbir güçlükle her türlü baskı ve engellemeye karşı ayakta durmaya çalışan iktidar karşıtı bir medya organının basılıp kapatılması artık vakayı adiyeden sayılıyor. 

Apê Musa’dan başlamıştık. Apê Musa’nın Kürtçe yazdığı için yargılandığı bir davada hakim sorar: “Ne diye Kürtçe yazıyorsun?” Apê Musa yanıt verir: “İstanbul’da Yahudiler, Rumlar ve Ermeniler gazete çıkarıyor. Ayrıca İngilizce ve Fransızca da gazeteler çıkıyor. Ben Kürtçe yazıyorum diye ne olacak?” Hakim bu kez “Onlar azınlık” yanıtını verir. Bunun üzerine Apê Musa şöyle der: “Yani bir memlekette azınlık, çoğunluktan daha mı üstündür? Eğer bir azınlık kadar hakkım yoksa ben böyle çoğunluğu ne yapayım? Lütfen beni de azınlık kabul edin!”

İşte ileri demokrasi denilen şey, tek adam ve onunla kader birliği yapan bir azınlığın, yani burjuva gericiliğin demokrasisidir. Bu ‘azınlık demokrasisi’ ancak toplumun çoğunluğunun baskı altına alınmasıyla sağlanır. O yüzden fikir ve görüşlerine katılırsınız ya da katılmazsınız ama Özgürlükçü Demokrasi’ye yapılanlar karşısında sessiz kalmak, yarın sıranın size/başkalarına gelmesine verilmiş bir destek olarak anlam kazanacaktır. Tıpkı o ‘Sarı Öküz’ masalında olduğu gibi. Sarı öküz sizden farklı görünebilir ama onu verdiğiniz gün bilin ki, hepinizin/hepimizin kaybedeceği bir sürecin önünü açmış olursunuz. Öyleyse toplumu sessiz soluksuz bırakıp teslim almak isteyen bu baskı rejimine karşı gerçek bir demokrasi için Doğan Medyasındaki gazetecinin çığlığına olduğu gibi Özgürlükçü Demokrasi’nin kapatılmasına karşı da ses vermekten, seslerimizi birleştirmekten başka bir yolumuz yok.