Referandum özeti...

Bugün Pazar. Sonunda 16 Nisan geldi, çattı. Yazı, henüz oylama sürerken yazılıyor. “Bütün güç tek adamın elinde toplansın” mı toplanmasın mı, buna karar verilecek. “Milli irade” ye tek bir kişi mi el koysun yoksa egemenlik –tabii ki kayıtlı ve şartlı– halkın mı olsun –soru bu.

Neden “kayıtlı ve şartlı?”

Hâlâ parlamenter sistem içindeyiz. Tabii bizdeki uygulamaya parlamenter sistem denebilirse! Sık sık darbelerle karşılaşırız, parlamentoya müdahaledir. Asıl halka, halkın iradesine müdahaledir. Vasilerimiz vardır, sistem hiç vesayet altında olmaktan kurtulamamıştır. Önce askerler. Darbe yapmış, vasiliklerini zorla kabul ettirmişlerdir.

Şimdi yok mu, vesayetten kurtulduk mu peki? Kurtulduysak bu dayatmalar, bu diz boyu hukuksuzluk ne?

İyi kötü, anayasada C.Bşk. tarafsızdır yazıyor. Öyle mi? Köprüyü yapmışmış, sanki cebinden para harcayıp yaptı, üstünden sen geçersin sen geçemezsin demiyormuş. Belli ki tarafsızmış! Geçiniz. C.Bşk. açıktan AKP genel başkanı gibi, AKP propagandası yaparak o il senin bu il benim dolaşmadı mı? Referandumda da, önceki seçimlerde de taraf olmadı mı, oldu! Anayasayı deldi geçti yani. 15 Temmuz Darbecileri örneğin, henüz delmeden, delme girişiminde bulunduklarında hain ilan edildiler ve onlarla işbirliği ettikleri iddiasıyla gazeteciler bile birkaç ağırlaştırılmış müebbetle yargılanıyorlar. İşte Altan kardeşler. İşte Nazlı Ilıcak. Cumhuriyetçileri hiç saymıyorum, darbecilere baştan beri karşıydılar, darbeyle karşı olmaları dışında uzaktan bile bir ilgileri kurulamaz. Ahmet Şık, biliniyor Cemaat düşmanıdır, ona bile darbeci, terörist deniyor! Burada hukukun zerresi olabilir mi?

Hukuk yoktur, burjuva hukukunun bütün ilkelerine aykırı davranılmaktadır. Ancak bir şey daha vardır: C.Bşk. istediği için, “bedel ödeyecekler” dediği için suçlanıp yargılanmaktadırlar.

Vesayet, sadece referendum “evet”le sonuçlanırsa başlamayacak, halkın yerine tek kişi geçip bütün kararları o vermeyecek, hakim savcı, tüm bürokrasiyi o atamayacaktır. Bugünden başlamıştır. Hakim ve savcılar böyle atanmaktadırlar. Önce 2010 Referandumuyla Cemaatçiler atanmıştır, şimdi onlardan da kurtulup beyefendinin dediğini emir bilenler atanmaktadır. Hele Atila Taş gibi gazetecilerin tahliye kararlarında olduğu gibi istenmeyen kararlar çıksın, anında görevden alınmaktadırlar! Şimdiden vesayet vardır, Anayasa değişikliğiyle onay istenmektedir.

Vesayet varsa “parlamento olsa ne olur olmasa ne” denemez tabii, ama ona ramak kalır. Gücün vasiler yerine parlamentoda toplanması, bir adım olabilir, halk egemenliği için. Ancak daha çok ekmek yenmesi gerektir.

Diyelim, vasi zorlamamış, hakimleri o atamamış ve tarafsız davranmıştır. Yine sorun kalır. Bir işçinin örneğin milletvekili olduğu görülmemiştir, vekillik başvuru parası çıkışmaz en azından. Para sorunu sadece bu değildir. Bakın referandum harcamalarına. Bütün devlet olanakları “evet” için akıtılmıştır. Belki milyarlar! Halkın iradesinin şekillenmesi ve kararının oluşması için eşit koşullar mıdır? Bir burjuva partisi olan CHP bile yarışamamıştır, “evetçi”lerle.

Haydi parayı da geçelim. Salon bulabilmiş midir “hayırcılar”? MHP muhalifleri bile bulamamıştır. Vasilerin baskısıyla salon sahipleri salon vermemiş, bir ilde CHP bir CHP’linin mülkü olan salonda toplantı yapacakken, bu kez validen izin çıkmamıştır! Nasıl özgürce belirsin halk iradesi? Beyefendiler, tekeller halk iradesine müdahale etmektedirler ve bu iradenin belirleyici olabilmesi tekellere ve vasilere karşı mücadeleyi ve alaşağı edilmelerini gereksinmektedir.

YSK vardır, ama yok gibidir, taraflılık genelleşmiştir. Özellikle Kürt illerinde zaten kırılıp yerinden yurdundan sürülüp oy kullanamaz kılınanlar, “saygın kişi değiller” denip sandık kurullarına alınmamış, sandıklar da, keyfe keder, oradan oraya taşınmıştır.

Paranın ve zorun gücüyle eşitsizlik sınırları zorlanmıştır. Ancak aşağıdan bir hareketle oluşan halkın “Hayır” iradesi kırılamamıştır. Sonucu hilenin düzeyi belirleyecektir –oy verme işlemi henüz başlamışken görünen odur.