İt dalaşı

Yok birbirinizden farkınız ama birinizin Osmanlı Bankası olduğu kesin.
O da herhalde Türk Ocaklarını, Ülkü Ocaklarını yetersiz bulup Osmanlı Ocaklarını kurduran “üst akıl”.
Ama bu “üst akılın” ne kadar entelektüel olduğu da Allahlarına malum.
Yetmişli yıllarda milliyetçi cephe, sol aydınlanma karşısında entelektüel açıdan yerlerde süründüğü için ortodoksiye karşı daha farklı yorumlar getiren Kemal Tahir’e, Cemal Meriç’e muhtaç kalmıştı.
İslam entelijansyası zaten Moğol istilasından sonra Bağdat Kütüphanesinin yakılması sonrası dönemde, İslam “yoruma kapalı” denildikten sonra tarihe karışmıştı.
Bu arada Arami/Süryanilerin sayesinde Yunan düşüncesi, Aristo vb. Arapçaya aktarılmış, Arapça dili ve Endülüs üzerinden de Avrupa’ya iltica etmişti.
Cemil Meriç’i en üzen olaylardan biri, gelip kendine okuma yapan İslamcı bir genci ülkücülerin vurması olmuştu. Belki de sola karşı yürütülen kirli savaşta bu kez yer almak istemedikleri için cezalandırılmıştı.
Ülkücüleri yükselen solun üstüne süren devlet, yetmişlerde İslamcıları da iç savaşın içine çekmek istedi. Ama sol kesim ile İslami kesim bir çeşit centilmenlik anlaşması yapınca bu gerçekleşmedi.
’60’larda ülkücüler henüz emekleme çağında oldukları için, sola saldırma misyonunu İslamcı kesimin MTTB’de üslenen kadroları üstlenmişti. Ama 1971’e iki kala, özel eğitimden geçirilmiş ülkücü komandolar kanlı pazar sonrası, sniperları ile solcu gençleri vurarak misyonu devraldılar. Ama elemanlar henüz yeterince yetişmediği için, örneğin bir dönüm noktası olan, İÜ Öğrenci Birliği seçimine dayanışma için gelen Taylan Özgür’ün doğrudan devlet gizli servis elemanı ile vurulması idi. Bundan sonra, Mehmet Cantekin ve diğerlerinin vurulmasında, Ocak elemanları 12 Mart Darbesine kadar hayli kirli iş becerdi.
Cemil Meriç’in okuyucularından biri de, Ülkücü Yaşar Okuyan’ın kardeşi idi. Ama Meriç ile Manifesto okuyan kardeş sola yönelecekti.
Osmanlıya soyunanların gerçekte Osmanlı dünyasının ne olduğundan haberleri yok. Anladıkları sadece fütuhat tevatürleri. Fütuhatın 21. yüzyılda cihatizm olarak yeşermesinden daha normal bir şey yok.
Bunları bana AKUT Başkanı Mahruki için, 5 Ekim 2016’da, Kanal A’da katıldığı programda “Adaların Yunanistan’a Lozan’la verilmediğini, o anlaşmaların daha önce yapıldığını, ancak AKP hükümetlerinin 2004’ten bu yana 17 adamızı Yunanistan’a terk ettiğini ve bu suçun vatana ihanet suçu olduğunu ve bu suça bulaşan Başbakan, Cumhurbaşkanı ve Genelkurmay Başkanlarının yargılanacağını” söylemesi nedeniyle suç duyurusu sonucu tutuklanmasını hatırlattı.
Şimdi al birini vur ötekine.
Doksan altı yılında üstünde keçi bile yaşamayan kayalıklar nedeniyle Türkiye ve Yunanistan az daha savaşa giriyordu.
Bu kayalık 12 Ada ile birlikte bölge zaten 2. Dünya Savaşı sonrasına kadar Yunanistan’ın değildi. Çok hayran oldukları Osmanlı devleti, Libya savaşında İtalyan sömürgeci ordusuna yenildikten sonra buraları İtalyanlara bırakmıştı.
Eğer “vatana ihanet”ten yargılanacak biri varsa, elbette o zamanın Osmanlı erkanı olmalıydı.
Roma’da görevli pek muhterem bir diplomat bu kayalıkların İtalya’ya ait olduğuna ilişkin belgeleri Ankara’dan saklamıştı. Daha sonra CHP milletvekili olan bu zat, mesela pekala bundan, savaş kışkırtıcılığı yapmaktan yargılanabilirdi.
Al birini vur ötekine… Kürtleri ezmekte hemfikir olanlar şimdi it dalaşında.
AKP, bürokrasi, adliye ve askeriyede odaklanmış militarist kadrolara karşı, temizliğe girişirken, biraz olsun okumuş kadro ihtiyacı içindeydi.
Bunu en entel geçinen Cemaat ile doldurmaya çalıştı.
Ama cemaat “Vakit tamam, kontrolü alma zamanı geldi” diyip, özellikle barış sürecinden sonra harekete geçince de RTE’de panik ataklar başladı.
Cemaatin temel iki özelliği, antikomünist ve Antikürt olmasıdır.
RTE, bu durumda kelleyi kurtarmak için, Gülen Cemaatinin tasfiye ettiği Ergenekon diye nitelenen kadrolarla iş birliğine girdi, elbette, bizzat kendi liderlerinin entelijans servis elemanı olduğunun açıklandığı ülkücü kadrolarla…
Bu kadroların da tek talebi, Kürtleri ve solu ezme operasyonunun devamı idi.
Şimdi bu son dava, SÖZCÜ ile yol ayrımının işareti.
Muhaliflere, eleştirilere karşı kullanılan kutsal RTE’ye hakaret suçlaması şimdi zaten endişe içinde olan malum çevreye yönelmeye başladı.
Halbuki söylem aynı. Biri nefes alındığını duyduğumuz adalar bizim değil der. Sözde Lozan ve daha sonraki uluslararası sözleşmeleri savunan kemalizan kesim ise, vay bu kayalıkları niye verdin der.
Al birini vur ötekine. Yok birbirinden farkınız.
Andre Gunder Frank, Latin Amerika’da yetmişler sonrası yükselen yeni sınıfı “Lumpen Burjuvazi” diye nitelemişti.
İşte şimdi bize cuk oturuyor. Al sana lumpen burjuvazi, İstanbul ve diğer kadim kentlerin ve doğanın içine eden lumpen burjuvazi, oligarklar… Al sana Osmanlı ve cumhuriyet adaletini bile aratan lumpen adalet, al sana lumpen politika…  Daha tehlikelisi, lumpen dış politika...
Türkiye insanını bu kadar küçük düşüren, utandıran sizden daha beter holigan siyasetçiler çıktı mı acaba?
TCK 301. madde kaldırılmadan önce, yargılanan ve mahkum olan sizler olacaksınız!