Kaç çeşit ölünür?

Bir kadın nasıl ölür?

O kadın Özgecan’sa evine gitmek için bindiği minibüsün şoförü tecavüze kalkışır, kadın direnir ve yakılarak öldürülür. Kılığında kıyafetinde bir yamukluk yoktur, “O saatte orada ne arıyordu” diyebilen kötü ruhlara malzeme vereceği bir zamanda sokakta değildir. Bir ailesi olduğu için tekinsiz de değildir! Diğer kadınlar onun hayatında kendilerini temsil eden çok şey buldukları için Özgecan’la birlikte ölür. 

Bir kadın nasıl ölür? O kadın, televizyonlarda “Kızlar kaç yaşında akil-baliğ olur” gibi mühim bir meselenin(!) tartışıldığı sıralarda, regl olur olmaz kendisinden kat kat yaşlı bir adama satılır; mesela 14’ünde doğururken ölür. Kuma olur, berdel olur, aldatılır ölür. 

Bir başkası Özlem Işık’sa eğer, boşandığı eşi tarafından 8 yerinden bıçaklanıp, otomobille üzerinden geçildikten sonra öldürülür. Katil kocaya haksız tahrik indirimi uygulandığından hiçbir kadın kendi canını güvende bulamadığı için hepsi ruhen ölür.  

Bir kadın Kahta’dan Medine’yse eğer; erkeklerle konuştuğu için babası tarafından diri diri bahçedeki kümese gömülerek öldürülür. Cesedinin çıkarıldığı iki metre derinliğindeki çukur, basıldığı gazete sayfasından oyulmuş bir göz gibi bakarken, öteki kadınların tüyleri ürperir. İddiasız bir kızdır; kefeni bile yoktur. 

Bir kadın 10 Ekim Barış mitinginden Dilan Sarıkaya, Şebnem Yurtman veya Dicle Deli’yse eğer, iç ve dış politikanın düğümlendiği Ankara Garında arkadaşlarının kollarında, pankartının altında ölür. O zaman bütün ülke can çekişir. 

Kadın bile denilemeyecek yaştaki bir diğeri, annesi tarafından pazarlanırken çocukluğundan vurulur, ruhu ölür. Çünkü bu düzen annelerin ayaklarının altına cenneti değil cehennemi yerleştirmiştir. 

Coğrafyanın her yerinde çok kadın özgürlük, demokrasi, sosyalizm için mücadele ederken tankların, postalların altında ezilir. Darbeciye, zalime, işgalciye vermez elini; o yüzden ölür. 

Mülteci taşıyan bir gemi alabora olduğunda ölür, çocuğunun cansız bedeni kıyıya vurduğunda ölür, ateş altındaki bir bölgede evinden yurdundan edilirken ölür, tencereyi geç kaynattığı için, eve geç geldiği için, boşanmak istediği için ölür. 

Kadın gibi ölmenin biçimi çoktur. Bir kadın çok biçimde ölür. Her kadın öldüğünde diğerleri çok ölür ölür dirilir. 

Kadın sadece bedeninden aldığı yaradan değil, mobbingden, ruhuna yapılmış suikasttan veya hukukun onu koruyamadığı celselerde bağlanan iyi hal indirimlerinden hakkını alamadığında ölür. Kadın önce kendi talebine gömülür.

Bir kadın her durumda suçlu çıktığı için, akmayan sudan, yetmeyen paradan, başkalarını tahrik etmekten, yanlış sokakta yanlış zamanda bulunmaktan, bir soruya yanıt vermekten, kan tükürüp kızılcık şerbeti içtim diyememekten ölür. Yakınlarının ve yasanın örgütlenmiş vurdumduymazlığının sükut suikastına kurban gider, yine ölür. “Adam gibi değil madam gibi ölmek lazım” diye aşağılandığı zaman ölmekten beter olur.

Bir kadın; kahkahası yasaklandığında, yüceltilirken aşağılandığında, kadın erkek eşit değildir diyen bir devlet yöneticisi tarafından incitildiğinde, “9 yaşımdaki kızıma tahrik olursam karımın nikahı düşer mi” diye fetva isteyen bir adama Diyanet sitesinden yanıt verildiğinde; bu kadar pervasızlıktan ölür. 

Kadınlar yani, pek adam gibi ölemez. Ama bin bir çeşit, biçim biçim ölebilir. Madam gibi ölür, kadın gibi ölür. O adamların, hukukun, siyasetin meşrebine göre nasıl reva görülmüşse artık, ister sokakta ister evde ister bir kuytuda ister savaşta olsun, hangi pusuda denk gelmişse artık, birer birer öldürülür.

Ama! yeter ama artık. 

Kadın bedeninin, sınırı ölümde biten daracık coğrafyasından erk ve egemenlik devşirme çabasına; bu coğrafya üzerindeki fetih savaşlarından bir düzen kurma beklentisine verilen kurbanlarla sadece koskoca bir mezarlık inşa edildi. Kadınların ölümle sınandığı, ölüm korkusuyla teslim alınmaya devam edildiği bir düzen, kof bir ajitasyonun kışkırttığı lümpenlikle abat edilirken bıçak kemiğe dayandı. 

Hakikaten yeter ama artık.