Şeftali
Fotoğraf: Envato
Alman misafirimle sağa sola bakınarak hem laflıyor hem yokuş aşağı yürüyoruz Gaziantep sokaklarında. Türkiye’ye ilk gelişi. Türkçesi, Almanya’da Türk kahvelerinde öğrendiği birkaç küfür dışında, sıfır. Almanya’daki Türk kahvehane ahalisinin her cümlenin sonuna “telgraf stop’u” gibi eklediği ve onca küfre rağmen herkesin gülmeye, eğlenmeye devam ettiği sinkaflı küfürleri de eğlenceli bir şey sanıyor. “Oğlum” diyorum, “Sen Almansın. Biz bize istediğimiz küfrü ederiz ama sen edersen döverler.”
Hava sıcak.
Geçen hafta Frankfurt’ta katıldığı, Avrupa ile Atlantik ötesi (ABD ve Kanada) ülkeler arasında Avrupa Halkı aleyhine yapılacak olan ticaret anlaşmasını protesto yürüyüşünü anlatıyor. Gösteride en az 500 bin kişinin yürüdüğünü, sivil oluşumun düzenlediği mitinge sol ve sosyal demokrat partilerin büyük destek verdiğini, gösteriye kiliselerin de katıldığını, polisin mitingi sabote etmek isteyen Neonazileri gözaltına alışını, Merkel ve diğer iktidar sahiplerini eleştiren afiş ve resimlerin özgürce taşındığını, polisin mitingin güvenliği için aldığı önlemleri anlatıyor. Kentin bütün sokakları yürüyüşçülerin güvenliği için trafiğe kapatılmış. İzleyenler kenardan alkışla destek veriyor.
“Ne olmuş yani. Bizde de böyle oluyor mitingler” desem inanmayacak, biliyorum.
Yaya geçidine adımımızı atar atmaz üzerimize saldıran minibüsten canımızı zor kurtararak Suriyeli çocuktan 1 liraya aldığımız kağıt mendil ile birlikte yürümeye ve laflamaya devam ediyoruz. “Biz” diyorum, “En az altı, yedi yüz bin Suriyeliyi şehrimizde misafir etmeye çalışıyoruz. Biz ne yiyemiyorsak onlar da aynısını yiyemiyor. Suriyeli çocuk da, Türkiyeli çocuk da kağıt mendil satıyor. Bizim zengin de, Suriyeli zengin de ciple dolaşıyor. Vur patlasın, çal oynasın”
Tam heyecanlanmış, savunmaya geçmiş, insanımızı savunurken bir apartman duvarına yazılmış sloganı gösteriyor.
“Ya Türksün, ya p.ç”
“Bu ne demek? ‘Ya’ dediği bizim Almancadaki Ja’mı?” sorusuna ne cevap vereceğimi bilemiyorum.
“Saçmalama” diyorum. “O bir şey demek değil. Öylesine yazmışlar.”
“Hadi, hadi”, diyor. Ya’yı ve Türk’ü anladım da p.ç ne?
“Şeftali” diyorum. “İngilizcesinin Türkçe yazılışı.”
“Ha” diyor “Pfirsich. Ama Türkler şeftali sevmiyor mu?”.
Kahve türü bir stop çekiyorum.
“Pfirsich, pfirsich” diye gülüyor.
YAZARIN DİĞER YAZILARI
- Yapay zeka 18 Nisan 2024 04:32
- Kıpırdayanı yakarım 11 Nisan 2024 03:40
- 128 milyar dolar 04 Nisan 2024 04:19
- İşçiler, emekçiler 28 Mart 2024 04:21
- Bebem feda 21 Mart 2024 04:50
- Kamulaştırma 14 Mart 2024 04:34
- Faiz haram 07 Mart 2024 04:35
- İntegral 29 Şubat 2024 05:56
- Temiz kalpli (?) 22 Şubat 2024 04:48
- 25 SMA hastası için 55 milyon dolar 15 Şubat 2024 04:39
- Yıkılacağız 08 Şubat 2024 04:39
- BİK mi engelleyecek koskoca Özak işçisinin direnişini? 01 Şubat 2024 04:24
EVRENSEL EGE
Ege'den daha fazla haber, röportaj, mektup, analiz ve köşe yazısı...
