Barış için diz dize...

“Savaş artık kapımızda değil bahçelerimizde.
Barış için bir dize ver!
Odalarımızda kan ve gözyaşı oturuyor artık. İnsan insanın derdi değil kurdu oldu.        
Ülkemizin geldiği bu kanlı eşik, ancak şairlerin vicdanıyla yıkanabilir.
Doğuda ve batıda her ölüm bizim ölümümüzdür. ‘ Ölüm gelecek, senin gözlerinle bakacak.’ demişti Pavese. Ölümün çocuklarımızla göz göze gelmesini istemiyoruz.”
Türkiye Yazarlar Sendikası, barış dizelerini şairlerinden bu çağrıyla istemişti ve seksen altı şair, yazar bu çağrıya kulak vermiş, diz dize gelmişler. Dizeler de bir ortak şiire dönüşmüş.
Ne için?
Barış için.
Barış gelecek mi?
Hiçbir şiir, barışı getiremez ancak insanların birbirlerini boğazlamamaları, ruhlarını kanla, kinle yıkamamaları için azıcık serinlik serpebilir içlerine.
Daha ne olsun?!
Barış böyle böyle göverir belki de.
Yine  yazarlar, şairler Kadıköy’de Surp Takavor Kilisesi’nin gölgesinde her pazartesi akşamı  “Barış susuyor”larmış.
Gandhi, sömürgen İngilizleri susarak sürmedi mi sevgili Hindistan’ından?
Barışı susuyoruz, barışa susuyoruz, diyor yazarlar da Mahatma gibi. Dünyanın bütün savaş çığırtkanlarını sürmek için iktidarlarından. Sözün bittiği yerdeyiz, diyorlar. Kan ve ölüm ülkemizin de anayasası oldu, diyorlar. Barış, savaşçı yöneticilerle, bayrakla, yalanla kışkırtılan kara kamuyla değil; şairlerin sessiz çığlıklarıyla gelip kurulabilirler sofralarımıza, diyorlar.   
Bunun için yeryüzünün onurlu düşünürlerinin, aydınlarının sözlerini de yayıyorlar “sessizlik sofraları”na.
Boş dersi, bugün onlar dolduracaklar ve “Barış İçin Diz Dize” çalışmasından dizeler...
Söz önce yazarların, bilgelerin olsun.
“Barışta oğullar babalarını; savaşta babalar oğullarını gömer.” Krezus
“Kendinizden başka hiç kimse size barış getiremez.” Ralph Waldo Emerson
“Savaşta verilen ilk kayıp gerçektir.” Aeschylus
“İyi bir savaş, kötü bir barış hiç olmamıştır.” Benjamin Franklin
“Savaş yüreklilik değil, korkaklıktır.” Edmund Burke
“Birisi barışı başlatmalı, tıpkı savaşı başlattıkları gibi.” Stefan Zweig
“Barışı sevin, kini ve kavgayı bir tarafa atın çünkü bunlar, bütün kötülüklerin anasıdır.” A.Tscherming
“Barış, her şeyi hazmeden mutluluktur.” Victor Hugo
“Barış tacı, saltanat tacıyla kıyaslanamayacak kadar güzel ve değerlidir.” Epicuros
“Bütün savaşları, dövüşemeyecek kadar korkak olan, bu yüzden de kendileri adına dövüşmeleri için dünyanın gençlerini cepheye süren hırsızlar çıkarır.” Emma Goldman
Doğru söze ne denir?
Ve “Barış İçin Dizeler”...
...
“Deriz ki ey bezirganları savaşın
rüzgârın kanatlarına bırakın duaları
yıkayın toprağımı çocuk sesleriyle
vatanım olsun onların kalpleri,
gökyüzünde çocuk cıvıltısı,
gözleri çiçeklerin şarkısı
onların kahkahasıdır barış,
duyulur adaletin coğrafyasında yalnızca
gülün sesidir barış, kardeşliğin ekmeği
suyun ışık demeti, tohumdur insanlık yeşerten
sönmesin diye evlerin duru ışığı
toplanıp karanfil olsun diye anaların çığlıkları
analar ilaçtır, sorma nasıl onarırlar batan güneşleri
ama ilk kurşun bir anaya değer önce
onların aşkı barutu ıslatan yağmurdur siperlerde
kan revan sürmesin, gül sürsün diye hayat
barış, çamaşır suyunda unutulmuş
delik deşik bir fanila onlar için
ömür ise hep pabuçlarımızın içinde.
Oğullar, kızlar koşar kalplerinde yine de
biri gülümsediğinde, biri tuttuğunda ellerini
yoksulluğumuz diner yaz yağmurları gibi ağır
yağmur unutursa gülmeyi
keder yağar üstümüze sonsuzca
yoksuluz, ölüler milletiyiz savaşta,
mezarlıktır vatanımız
oysa diz dize dizelerdik
siyah bir tabuttan başka neyiz ki şimdi
yüz kere toprağa girsek de uyunmuyor, uyunamıyor
her savaş ilanında barış önceden ölür,
her barış sonrasında bir kolsuz karıncayız
savaşın küllerini karıştırırız
direnmiş bir barış közü için, ah belki.”
...
O “köz”, çocuklar ve analar ısınsın diye yeniden harlanmak istiyor. Bunun için şairler, sizi her pazartesi “Barış İçin Sürekli Sessizlik” buluşmasına çağırıyorlar.