09 Temmuz 2015 12:26

Ülkemin ölümleri

Fotoğraf: Envato

Paylaş

Arif Nacaroğlu

Tüm yazıları

Ölüm kaçınılmaz. İnsan vucudu bir hesaba göre 200 yıl yaşamaya uygun. Ama her şey yolunda giderse ve dış etkenler ömrü törpülemezse. Yani her yaptığımızla 200 yıldan geriye sayıyoruz. Bazen birer birer, bazen onar onar. Bu sayma işlemine herkes dahil. En zengin erken giderken en yoksul sınırları zorluyabiliyor. Ancak bu örnekler bireysel istisna. Genele baktığımızda yoksullukla yaşam süresi orantılı. Hem de tersten. Yoksul ülkelerde yaşam kısa. Zengin ülkeler insanı yaşatabilmek için her yolu deniyor. Buna yaşamı kısaltan nedenleri yoksul ülkelerin sırtına yüklemek de dahil.
Ama öyle ölümler var ki, sırf başkaları iyi, zengin, mutlu yaşasın diye ölünen ölümler. Bir traktör romörküne, bir minibüs içine doluşup yiyemediği domatesi, giyemediği pamuğu çapalamaya giderken yaşanan ölümler. Yerin yedi kat dibine inip yakamadığı kömür için ölünen ölümler. Bir tarafın şehidi (?) olmamak için bir sandala doluşup güneşin battığı yerde umudu aramak için ölünen ölümler. Ölümlerin, işin fıtratında olduğunun savunulduğu ölümler. Ölümlerinden sadece ölenlerin sorumlu olduğu, ölümlerden öldürenlerin göz yaşları içinde kazanç sağladığı ölümler.
Ama daha kötüsü, ölenlerin, ölenlerden kalanların, neden öldüklerini tam anlayamadıkları, neden öldüklerini anlatanları anlayamadıkları, anlamak istemedikleri ölümler.

YAZARIN DİĞER YAZILARI