Ertuğrul abi

Korkuyla, kaygıyla patoloji raporunu bekliyorduk. Tüm dostları yürekleri ağzında bekliyordu sonucu. Prof. Dr. Kürşat Yıldız, telefon edip odaya çağırdı. Durumunu görüşmek için konsey toplanmış, sonucu bildireceklerdi. İçeri girdiğimde Prof. Dr. Cengiz Erçin beni yakını diye tanıtınca tanımadığım bir hoca bana dönüp “Kim bu Ertuğrul Sakaoğlu, Türkiye’nin en ünlü avukatı mı?” dedi. Soruya şaşırdım. Önce “Ağabeyimiz” dedim. Doğrusu soru da sorulma şekli de hoşuma gitmemişti. “Zalimin sofrasına oturmamış, zalimin kılıcını çalmamış, muhannete minnet etmemiştir” diye tamamladım. 

Birden yan odadan başında rengarenk doktor beresi olan, sonradan Prof. Dr. Nadir Paksoy olduğunu öğrendiğim bir hoca çıktı. “Evet” dedi, “Ben tanığıyım, üniversiteden ayrılmak zorunda bırakıldığımda benimle birlikte zalime karşı mücadele etti. Hakkımda yazılan hakaretlere karşı bir kuruş almadan, samimiyetle beni savundu.”

Zalimin sofrasına hiçbir koşulda oturmayı kabul etmeyen, zalimin sofrasına oturanın zalimin kılıcını sallamak zorunda kalacağını bilen, ömrünün hiçbir anında muhannete minnet eylemeyen Ertuğrul Sakaoğlu’yu kaybettik.

2007 yılında, çoook çok uzun yıllar yurt dışında yaşayan ve orada ölen bir dostunun cenazesi için Zincirlikuyu Mezarlığında birlikte yürüyorduk. Yanımızda bir araba durdu. Arabadan inen orta yaşları aşmış biri Ertuğrul Abi’nin yanına gelip saygılı bir tavırla, “Başkanım” dedi “Arabayla götüreyim.” Adama gülen gözleriyle bakan Ertuğrul Abi, hatır sorduktan sonra “Biz yürüyelim” dedi. Yürüdük, belki her yüz adımda birisi gelip, “Başkanım seni görmek ne güzel” diye boynuna sarıldı. “Hayırdır” dedim. “GOP’tan (Gazi Osman Paşa) arkadaşlar” dedi. 12 Eylül’den beri geçen onca yıla, yaşanan onca çalkantıya, savrulmalara karşın, başkanlığına saygı duyulan, yürekten “Başkanım” denilen GOP İGD Şube Başkanı Ertuğrul Sakaoğlu’yu kaybettik.

‘89’da Kocaeli’ye yeni gelmiş bir avukattım. Sendikadan beni aldı, yemeğe götürdü. Köfteci Fettah’a çıktık. Daha siparişler verilirken başlayan sohbetten köftecinin köfteci, Ertuğrul Abi’nin müşteri olmadığını anladım. Yürekten, işini iyi yapan iki insanın saygılı, öz güvenli birlikteliğiydi bu. Yemekten sonra “Hadi” dedi “Yılmaz’ın orada bir çay içelim.” Bir iş hanı girişindeki çay ocağına gittik. Plastik iskemlelere oturduk, çaylarımız geldi. Taze demli ve kararında.  26 senedir çayı ya Yılmaz’ın orada ya Geredeli hamalların kahvesinde içtik. 

Adı Demir. Ayak işlerini yaparak yaşamını kazanıyor. Demir aşık olmuş, kızı vermemişler, kaçırıp Ertuğrul Abi’ye getirmiş. Ertuğrul Abi aileleri barıştırmış, nikah kıyılacak. Demir nikah memurunu istemiyor. Tutturmuş nikahını Ertuğrul Abi kıysın diye. Demir’e Ertuğrul Abi’nin her şeyi yapabileceğini ama nikahı nikah memurunun kıyması gerektiğini anlatmak uzun sürmüş. Yıllar, yıllar sonra Demir’in kızının da sevdiğine kaçtığına ve Demir’in kızını şikayet etmek için yine Ertuğrul Abi’ye geldiğine de tanık olduk... Elbette kızıyla Demir’i de barıştırdı Ertuğrul Abi.

Demir’in, Yılmaz’ın, Fettah’ın Garson Hakkı’nın, isimlerini bilmediğim onlarca otoparkçı, yıkamacı, tamirci, çiçekçi, limoncu, pazarcı, mübaşir, ekmeğini namusuyla taştan çıkaran güzel insanların sahici dostu Ertuğrul Sakaoğlu’yu kaybettik.

12 Eylül sonrası sendika ve grev hakkını düzenleyen tüm yasalar değişmiş, Türk-İş bu yasalarla grev yapılamaz diyor. Çünkü yasalar grev yapmak için değil, grevi yaptırmamak için kurgulanmıştı. Grevdeki işçinin ürettiği ürünün dışarıya çıkarılıp çıkarılamayacağından grev oylamasına kadar onlarca konuda işçi veya sendika vekili olarak açmış olduğu davalarla Yargıtay kararlarında iş hukukunun özünü görünür kılmayı başaran hukukçu Ertuğrul Sakaoğlu’yu yitirdik.

Kocaeli, Sakarya, Gebze,Düzce, Zonguldak, Bilecik hattındaki işçilerin her birine dokunmuş, davalarını üstlenmiştir. Bu bölgelerde hatta İstanbul’da çalışan yüzlerce avukat, iş hukukuna ilişkin karmaşık bir sorunla karşılaştığında Ertuğrul Abi’ye sormuştur. O, erinmeden, karşısındakini ezmeden, sağlam hukuk mantığı, onlarca olayın deneyimi ve derin bilgi birikimiyle mutlaka ama mutlaka bir çözüm üretmiştir. Avukatların hocası, iş mahkemelerinin saygın bilirkişisi Avukat Ertuğrul Sakaoğlu’yu kaybettik.
Kocaeli’de Kalibre Boru işyerinde keşifteydik. İşveren gelip hakime birifing vermeye kalktı. Yargılama usulüne aykırı olduğunu belirttik. Görülen davanın Ertuğrul Abi ile ilgisi olmamasına karşın, işveren davayı açan Ertuğrul Abi’ymiş gibi onu hedef alarak öfkeyle konuşuyordu. Sonra öğrendik, geçmiş yıllarda bu işyerinde grev oylamasında işveren greve hayır çıkarmak için eşi dahil birçok yakınını işyerinde çalışıyor göstermiş. Ertuğrul Abi de bu durumu kanıtlayıp, grevi kurtarmış. İşveren olmayı hukukun üstünde olmak olarak gören işverenlerin baş ağrısı Ertuğrul Sakaoğlu’yu kaybettik.

2014 yılı metal grevi görüşmelerinde uyuşmazlık tutanağı tutuldu. MESS grev oylaması istedi. Grev oylaması tarihinde hastalığı ilerlemiş, yürüyemiyordu. Akşam grev oylaması sonuçlarını anlatmaya gittiğimde “Ben bu süreci oturup sadece izlemek zorunda mı kalacaktım” diye ağlıyordu.

Hastalığının son dönemlerinde gece-gündüz yoğun bakımdaydı. Bir gün servisteki hemşireleri gösterip, “Bu kızcağızlar ara dinlenmelerini dahi kullanmadan sürekli buradalar” dedi. Ölüme bir adım kala grev oylamasında işçilerin yanında olamadığı için dertlenen, yoğun bakımda yatarken dahi ara dinlenmelerini kullanamadan kesintisiz çalışan hemşireler için üzülen İşçi Avukatı Ertuğrul Sakaoğlu’yu kaybettik.
Dostum, yoldaşım, meslektaşım, kızlarımın ETU amcası, stajyer avukatların örnek hocası, sıfatı işçi olanların, kimsesi olmadığı düşünülenlerin savunucusu, ağabeyi, yiğit bir insanı, Ertuğrul Sakaoğlu’yu kaybettik.

Acım büyük, onun yorulmaz savunucusu olduğu işçi haklarının bugünkü seyrine baktıkça, onun hayatını adilce değiştirmek isteyeceği daha ne kadar çok işçi olduğunu bildikçe acım katlanıyor.