22 Mayıs 2011 14:52

Adana’mız

Adana’mız

Fotoğraf: Envato

Paylaş

Kentlerimiz sorgulamağa başladılar kendilerini…
Özellikle sivil toplum örgütleri bu konuda başı çekiyorlar her yerde…
Gerçekten sevinilecek durum…
Ancak böylece, bilecen emmiler ayağa düşüremeyecekler sözü çılgın mılgın tasarılarla… Konuşması gerekenler konuşmazlarsa söz mollalara kalıyor. Gördük işte…
İki gün önce Adana’nın sorunları bilgi şölenine (sempozyuma) çağrılıydım.
Her açıdan bakılmağa çalışıldı Adana’ ya… Geçmişiyle bu günüyle irdelemeğe çalıştılar Adanalılar kentlerini…
Ama iki eksik vardı…
(Eksiklikten söz etmemden hoşlanmayacaklar olacaktır elbette. Ama benim çağrılmamın nedenini, yalakalık etmeden doğrudan konuşmamda buluyorum ben… Beni gerçekten tanıyanların da bunu böyle bildiklerini bildiğim için çağrılarına uyuyorum…)
Gördüğüm eksikliğin ilki, geçmişi özenle irdeliyoruz da, “Gelecek şöyle olmalıdır.” demiyoruz bir türlü…
Böyle olunca, geçmişi irdelemenin anlamı kaçıyor… Böyle bir çalışmanın neden yapıldığı anlaşılmıyor bir bakıma… Adana’da bu söylediğimin dışında kalanlar da vardı…
Eksikliğin ikincisi, bildirilerde ‘insan’ yoktu.
Bunu doç. dr. Emre Madran dile getirdi: “İki gündür tek Bektaş söz etti insandan…”
Gerçekten öyle oldu…
Neden unutuyoruz insanımızı?
Bir de sergi vardı bilgi şöleninde… Fotoğraf sergisi… Orada insan duyumsanıyordu…
Çöplüğün içinde debelenen insan, üstünde uçuşan kuşlar, bunların ardından görünen yüksek konut kitleleri…
O konutların yüksekten bakan geniş pencereleri, önlerindeki bu görüntüye bakıp bakıp neler düşünüyorlardır kimbilir? Düşünüyorlarsa ne yapıyorlar? Daha doğrusu neden yapmıyorlar yapmaları gerekenleri?
“Azıcık soluk alalım.” diye geçince içimizden, bilmem kaç yüz yıl öncesinin medresesine kaçtık kentin ortasındaki. Oysa kendi, ırmağın oluşturduğu baraj gölünün kıyısındaki Üniversite ne oylumlar yaratabilirdi kente…
Gerçekten bir cennet üniversite…
Bir çağlarda, ağaçların sulanmasını bile kendileri yapan öğretim görevlileri oluşturdular o cenneti diye biliyorum.
O cennetin içine gömülüp kalmamalılar şimdi… Kente girmeliler… Her köşesine… Üniversite olduklarını kanıtlamalılar…
Bu yazdıklarımdan ötürü, dedim ya, beni anlayacaklardır Adanalılar…
Çünkü benim Adana’yı gerçekten çok sevdiğimi bilirler…
Neden mi?
Nereden mi?
Elbette insanlarından ötürü…
Bir Demirtaş’tan (Ceyhun), bir Özdemir’den (Akverdi), bir Muzaffer İzgü’den, bir Yaşar Kemal’den…
Daha sayayım mı ?
Gün günden yenileri ekleniyor…
Anladınız işte ne demek istediğimi…
Varsa yoksa insan, insanımız…
Bütün Anadolu’da olduğu gibi, dil, din, renk, ırk, şu bu ayrımına düşmeyen insanımız…

evrensel.net
YAZARIN DİĞER YAZILARI
Sefer Selvi Karikatürleri
Evrensel Gazetesi Birinci Sayfa
Evrensel Ege Sayfaları
EVRENSEL EGE

Ege'den daha fazla haber, röportaj, mektup, analiz ve köşe yazısı...