Barış sorunu ve Öcalan’ın yol haritası üzerine düşünceler(1)

Türkiye barışı açısından önemi yadsınamayacak bir gelişme Ağustos 2009 tarihinde yaşanmıştı. Abdullah  Öcalan, AİHM’e ve hükümet yetkililerine 150 sahifelik bir “yol haritası” sunduğunu açıklamıştı. Bir müddet sonra Öcalan haftalık görüşmelerinde haritadan bazı bölümleri ana başlıklar halinde avukatlarına ve onlar aracılığı ile kamuoyuna aktarıyordu.
Bu sütunlarda birkaç kez Öcalan’ın yol haritasının neden kamuoyuna açıklanmadığını sormuştuk. Kendimizi de katarak “merak etmemenin” ve bunun açıklanmasını istememenin kabul edilemez olduğunu söylemiştik. Hatta bir Türkiye Barış Meclisi toplantısında “yol haritasını okuyan, kendisinde olan ya da okuduğunu bildiğiniz kimse var mı?” diye de sormuştuk. Öcalan’ın düşünceleri savaş-barış tartışmasında ve Kürt sorunun demokratik ve barışçıl çözümünde büyük önem taşıyor. Çünkü kabul etmek lazım ki, Öcalan,  düşünceleri ve alacağı tutumla sistemin niteliğini etkilemede ve güncel gelişmelerin seyrinde çok kritik rolü olan bir politik aktör.

Nihayet AİHM üzerinden avukatları yol haritasını temin ettiler ve Günlük Gazetesi de 8 Mart 2011 tarihinden başlamak üzere en sonu da  18 Mart tarihinde olmak üzere, “Yol haritası”nı  yayımladı.

İçeriğinden bazı bölümlere yeri geldiğinde değineceğiz. Nisan ayı boyunca bir kaç hafta bu konu üzerinde duracağız.

Şimdi Öcalan’ın Yol Haritası’nın hangi başlık ve ara başlıklar taşıdığına bakalım: Yol haritası, bir “Önsöz”le başlamaktadır. Önsöz, “Bu değerlendirmeyi, Türkiye’de demokratikleşme tartışmalarının yoğunlaştığı ve bu tartışmaların temelinde yer alan Kürt sorununun çözümünde 2009 yılının bizzat Cumhurbaşkanı Sayın Abdullah Gül’ün deyimiyle “Ya çözülecek, ya çözülecek” derecesinde önem arz etmesi ve taşıdığım sorumluluk nedeniyle sunmak durumundayım” sözleriyle başlamaktadır.

1. Bölümde “Giriş” başlığı altında, “Avrupa’da geçerli olan demokrasi içeriği sınırlı demokrasidir”, ”Türkiye’de bürokratik oligarşik diktatörlük varlığını hep korudu”, ”Her hak tunçtan yasalarla yaşamsal olmaktan alıkonuldu”, ”Tunçtan yasalar Kürtlere karşı en katı tarzda geçerli kılındı”, ”Sivil anayasa çözüm için başta gelen şart olmaktadır” ara başlıklarıyla  değerlendirmeler yapılmaktadır.

II. Bölümde, “Kavramsal, Kuramsal ve İlkesel Çerçeve” başlığı altında, Kavramsal çerçeve;  “demokrasi ve devlet”, “cumhuriyet ve ulus devlet”, ”ortak vatan ve millet”, “kimlik kavramı” ara başlıklarıyla;  Kuramsal Çerçeve, “ulus devlet ve demokratik ulus”, ” Anayasa kuramı”, “Devletçi ve demokratik çözümler”, ”bireysel ve kolektif haklar”, ”pozitivist sosyal bilimcilik”, “modernitenin dogmatizmi”, “tarihsellik ve güncellik”, “Din ve ahlak”; İlkesel Çerçeve, “demokratik ulus ilkesi”, “ortak vatan (demokratik vatan) ilkesi”, ”demokratik cumhuriyet ilkesi”, “demokratik anayasa ilkesi”, “demokratik çözüm ilkesi”, “bireysel ve kolektif hak ve özgürlüklerin birlikteliği ilkesi”, “ideolojik bağımsızlık ve özgürlük ilkesi”, ”tarihsellik ve şimdilik ilkesi”, “ahlak ve vicdan ilkesi”, ”demokrasilerin öz savunma ilkesi” ara başlıkları altında değerlendirmeler,

 III. Bölümde, “Türkiye’de demokrasi sorunu ve demokratik anayasa çözümü” başlığı altında, “Türkiye’de demokrasi sorununun ortaya çıkışı, gelişimi ve sonuçları” ve “Krizden çıkış ve demokratik anayasa çözümü” alt başlıklarında değerlendirmeler yapılmaktadır. Demokratik anayasa için 9 temel ilke sayılmaktadır. Bunlar, “1. Demokratik ulus, 2. Ortak vatan (demokratik vatan), 3. Demokratik Cumhuriyet, 4. Demokratik çözüm, 5. Bireysel ve kolektif hakların ayrılmazlığı, 6. İdeolojik bağımsızlık ve özgürlük, 7. Tarihsellik ve şimdilik, 8. Ahlak ve vicdan, 9. Demokrasilerde öz savunma” şeklinde sıralanmakta ve kısaca açıklanmaktadır. IV..Bölümde “Kürt sorunu ve çözüm olasılıkları” başlığı altında, “Türk-Kürt ilişkilerindeki tarihsel diyalektik”, “Cumhuriyetin kapitalist modernite projesinin tıkanması ve  PKK’nin Ortaya çıkışı” ve “Kürt sorununda çözüm olasılıkları” alt başlıklarında değerlendirmeler yapılmaktadır.

V. Bölümde Eylem Planı başlığı altında, “geleneksel inkarcı ve imhacı çözüm planı’, “federalist milliyetçi çözüm planı” ve “demokratik çözüm planı” alt başlıklarında çeşitli planlar üzerinde durulmakta ve önerilerde bulunulmaktadır.

VI. Bölümde  Sonuç başlığı altında yol haritası özet değerlendirmeye tabi tutulmakta ve sondan bir önceki paragrafta, Anadolu ve Mezopotamya’nın tarihsel ittifakına göndermede bulunularak “Tarih duymasını bilenler için gerçeğin şaşmaz pusulasıdır.” denmektedir.