Ya açız ya da ölüyoruz
On yıla aşkındır bir özel sektörde çalıyordum. On yıl boyunca bütün resmi bayramlarda ve dini bayramlarda mesaisiz ve on saat üzeri çalıştım daha neler neler anlatmakla bitmez.
Esenyalı Dayanışma Derneğinden Kadın İşçi*
On yıla aşkındır bir özel sektörde çalıyordum. On yıl boyunca bütün resmi bayramlarda ve dini bayramlarda mesaisiz ve on saat üzeri çalıştım daha neler neler anlatmakla bitmez. Gel görelim ki bir gün dahi mazeret izni kullanma lüksümüz olmadı. Bir gün amcam vefat edince mazeret izni kullanmak istediğimi söyledim. Ve yıllar boyu ağabey diye hitap ettiğimiz patronumuzun gerçek yüzünü görmeye başladım. Sonuç patron hayır deyince ben de işi bıraktım.
Yine kaybeden taraf ben oldum onca yıl emeğimi yok ettim, şimdi ise çıkarlar ters döndüğü için üstü kapalı veya açık alenen tehdit üstüne tehdit yağdırıyor ve ona açtığım tazminat davasını geri almam için elinden geleni ardına koymuyor. Bense tüm kararlılığımla davamın arkasında durmaya kararlıyım.
Bana kalsa belki bugün cayarım ama Esenyalı Kadın Dayanışma Derneğine gidip gelmelerimden gördüm ki kadın arkadaşlarımızın ne kadar mücadeleci ve yılmadan usanmadan davalarında sonuna kadar gittiklerini gördüm. Bu da bana cesaret verdi, güç verdi, haklarımızın sonuna kadar almamız gerektiğinin haklılığını verdi.
Günlerce dur durak demeden iş aradım durdum ve bir fabrikada işçi olarak çalışmaya karar verdim. Yakın zamanda iş başı yapacağım fabrikanın da öyle ahım şahım bir çalışma ortamı yok tabii. Esnek çalışma saatlerinden tutun, sendikasız ve taşeron sistemine dayanan bir çark üzerinde sürdürüyor. Bu taşeron sistemi olduğu sürece ne kazalar eksik olur ne de iş cinayetleri. Bize düşen ne; daha bilinçli ve daha örgütlü hareket etmek ve en yakın zamanda birleşerek gücümüze güç katarak bu düzeni alaşağı etmek. İşçi kardeşler olarak hakkımızı beraberce savunmak olmalı. Tuzla’da işçiler birleşiyor ve Tuzla sanayi komitesi kuruldu. Kıdem tazminatı ve sendikalaştırma üzerine çalışmalar sürüyor. Bu bize cesaret vermeli. Komite çeşitli işyerlerinde yaşanan sorunlar üzerine hedefler ve çözüme dair düşüncelerini bizimle paylaşıyor ve Tuzla’daki sanayi bölgesinde çalışan işçilerimizin şimdiden umudu oldu.
Tabii bir de Ermenek’te, Soma’da, Torunlar ve Isparta’da yaşanan iş cinayetleri var. Her birimiz ayrı ayrı bedeller ödüyoruz. Kimimiz canımızla, kimimiz sakatlanarak, kimimiz de yoksulluğa mahkum edilerek. Yani biz işçiler için ortası yok, ya açız ya da ölüyoruz. Bence tek seçeneğimiz birleşerek bu taşeron çarkına karşı çıkmak.
*İstanbul
EVRENSEL EGE
Ege'den daha fazla haber, röportaj, mektup, analiz ve köşe yazısı...
