06 Temmuz 2011 10:29

Benim annem cumartesi

Berfo Ana’ya ve tüm Cumartesi Anneleri’ne saygıylaBerfo Ana 103 yaşında. Van’da yaşıyor. Tam 30 yıldır evinin kapısını açık tutup 12 Eylül gecesi gözaltına alınan oğlu Cemil Kırbayır’ın gelmesini bekliyor. 12 Eylül askeri cuntası tarafından işkence ile öldürülen Cemil Kırbayır’ın öldür

Paylaş

M.Utku Şentürk

Berfo Ana 103 yaşında. Van’da yaşıyor. Tam 30 yıldır evinin kapısını açık tutup 12 Eylül gecesi gözaltına alınan oğlu Cemil Kırbayır’ın gelmesini bekliyor. 12 Eylül askeri cuntası tarafından işkence ile öldürülen Cemil Kırbayır’ın öldürülüşünün ardından 31 yıl geçmesine rağmen cesedinin nerde olduğu bilinmiyor. Kırbayır, 12 Eylül rejiminden geriye kalan 17 bin fail-i meçhulden sadece biri. 31 yıl geçmesine rağmen oğlu eve dönmeyen Berfo Ana ise darbecilerden hesap sorulmasını istiyor. Berfo Ana’nın acısı 31 yıldır dinmiyor… “Kan emiciler oğlumu benden aldı. Mezarını görsem yeter. 31 yıldır evimin kapısını açık tutuyorum” diyor… “31 senedir evime badana sürdürmedim, gelince oğlum evini tanısın diye” diyor. Oğlunu her sabah, her gece bıkmadan usanmadan bekleyen bir ana… Bir anadan başka zaten kim bekler ki bir insanı bunca yıl umutla? Oğlundan kalan elbiseleri koklayarak kim uyur ki 31 yıl boyunca her gece… uyku dediysem o da lafın gelişi bölük pörçük, kabuslarla geçen upuzun geceler sadece…
Başta Başbakan Erdoğan olmak üzere Zafer Üskül’den Gürsel Tekin’e kadar bir çok siyasetçi Berfo Ana’yı ziyaret etti. Herkes Cemil Kırbayır’ın en azından mezarını bulacakları sözünü verdiler, hamasi nutuklar çektiler, çok üzüldüklerini söylediler, gözleri doldu bir kısmının, duygulandılar ama bir ana kadar hiç birinin, hiç kimsenin yüreği yanmadı…
Bandista’nın başlığımıza da ismini veren “Benim Annem Cumartesi” şarkısında kayıp oğulların, kızların analarına seslendikleri gibi “kör kuyularda bul beni/ bul beni bir sahilde/ çıplak bir işkence gemisinde elektrikle ayık bir kışlada kayıp/ anne, bir sokak başında/ isimsiz yüzsüz bir kimsesiz mezarında/ kaybedenler kaybetti yazan mezar taşının altında bul beni” diye sesleniyordu belki de Berfo Ana’nın ”biricik kuzusu” Cemil Kırbayır…Cemil böyle seslenir de anasına Berfo Ana aramaz mıydı oğlunu?
İlk kez, gözaltında kaybedilen Hasan Ocak’ın işkence edilmiş ölü bedeninin kimsesizler mezarlığında bulunması üzerine, 27 Mayıs 1995’ten bugüne kadar Galatasaray Lisesi önünde yağmurda, karda, güneşin altında aynı saatte her Cumartesi buluşan anneler de arıyordu oğullarını, kızlarını… Sabah yeni uyanıp ta çayı ocağa yeni koyduklarında, fırından yumurtalı ekmekleri yeni çıkardıklarında henüz kahvaltı sofrasına oturmamışken “bir sabah acılarını süpürmek için açtıklarında” yılardır tanısınlar diye badana bile sürmedikleri evlerinin kilitsiz kapılarını belki gelirlerdi…umutsuz yaşanmıyordu, annelerin ama en çok ta cumartesi annelerinin umut etmekten başka çareleri yoktu… “solgun bir halk çocukları ayaklanması” sırasında “Devlet dersinde öldürülen” çocuklarını bir gün bulacaklardı… “Zorba” ”Devlet baba”nın karanlık dehlizlerinde kaybolan çocukları, “şefkatli” annelerin aydınlık yüzleri bulacaktı…Elbet bir gün mutlaka şarkının sonunda da olduğu gibi “anne biz geldik...” diyeceklerdi ve “Koyunlarında çiçekler içinde yeni bir ülke” getireceklerdi…

*Gazeteci

ÖNCEKİ HABER

‘Durmak yok umut tacirliğine devam’

SONRAKİ HABER

İktidara yürümek mi, kurultaya yürümek mi?