17 Eylül 2014 19:37

Sınırın bu tarafı

Nusaybin’den bakınca karşı mahalle gibi olan Qamışlo ne kadar yakın görünüyorsa Ankara da o kadar uzak görünüyor. Ankara’da verilen karar sebebiyle ailelerinin ikiye bölünmüş olması, birbirlerine yabancı kalmaları onlara kolay geliyor, bize korkunç

Paylaş

Çağla YOLAŞAN
Nusaybin

Nusaybin, Mardin’in Rojava-Qamışlo sınırındaki 3 ilçesinden biri. Nusaybin’e girince Kürt kentlerinin kendine özgü bozkır güzelliği çarpıyor yüzünüze. Hayat nerdeyse tamamen Kürtçe devam ediyor. Öyle ki Kürtçe bilmeyişim kimi yerde esnafla –özellikle Qamışlo’dan Nusaybin’e göçen esnafla- iletişim kuramamama sebep oldu.
Nusaybin-Rojava arasında egemenlerin oluşturduğu sınıra yaklaştığımızda, yanımızdaki genç karşı mahalle gibi görünen sınır ötesi Qamışlo’yu işaret ediyor. Anlattıkları ise şöyle: ‘Qamışlo’nun büyük çoğunluğu Kürt ve çoğu bizim akrabamız. Eskiden bayramlarda sınır kapısı açılır, her yıl sırayla ya akrabalarımız Nusaybin’e gelirdi ya da biz iki günlüğüne Qamışlo’ya geçerdik. Ama savaş başladığından beri sınır kapalı ve akrabalarımızı göremiyoruz.’
KARŞI MAHALLE
Nusaybin’den bakınca karşı mahalle gibi olan Qamışlo ne kadar yakın görünüyorsa Ankara da o kadar uzak görünüyor. Ankara’da verilen karar sebebiyle ailelerinin ikiye bölünmüş olması, birbirlerine yabancı kalmaları onlara kolay geliyor, bize korkunç.
Göçmenlerden, sürgünlerden bahsediyoruz sonrasında. Savaştan kaçan Suriyeliler Nusaybin’de mülteci kampında kalıyor. Qamışlo’dan göçenler de çoğunlukla Nusaybin’e yerleşmiş, akrabalarının da desteğiyle kendilerine bir yaşam kurmuş. Çoğunlukla günlük, seyyar işlerde çalışıyor. Tabi bir de basına da yansımış, Şengal’den gelen Ezidiler’le Nusaybin’in dayanışma meselesi var ki bir parça gülümsetiyor insanı.
KÖYLERİNE GERİ DÖNDÜLER
Bir vakitte boşaltılmış Ezidi köylerinden Çilesiz ve Güneli, Nusaybin Belediyesi ve halkın dayanışması ile yaşanılır hale getirilip 200’e yakın Ezidi Kürt yerleştirilmiş. Hayatlarını artık kendi köylerinde sürdürüyorlar.
Bir genç ise göçmenlerin iş gücünün ucuza kullanılmasından şikayetçi oluyor. Göçmenlerle ilgili; ‘Hem onların emeklerini sömürüyorlar hem de eskiden bu işlerle ev geçindirenleri zora sokuyorlar.’ diyor.
Yerini yurdunu terk etmiş Arapların, Qamışlolu akrabaların, Ezidilerin buluşma noktası haline gelmiş Nusaybin. Genciyle, kadınıyla, esnafıyla birbirini horlamadan, rahatsızlık duymadan yaşamlarını sürdürüyorlar. Herkes sabırla, dayanışmayla topraklarında özgürce yaşayacakları günleri bekliyor.