Evimizde huzur kalmadı
Yıllar önce yaşadığımız köylerimizden, yokluk yoksulluk nedeniyle şehirlere göç ettik. 1970’li yıllarda şimdiki oturduğumuz semt boş bir araziydi...
Yıllar önce yaşadığımız köylerimizden, yokluk yoksulluk nedeniyle şehirlere göç ettik.
1970’li yıllarda şimdiki oturduğumuz semt boş bir araziydi. Arazinin karşı tepesine gecekondu yapılınca, bu araziyi de belediye gecekondu önleme bölgesi ilan etti. Müteahhitleri çağırıyor ve buraya evlerin yapılıp satılmasını istiyorlar. Evler yapılıyor ve satılıyor. Ancak tapular sadece binanın oturduğu alana veriliyor. Apartmanın kapısından adım attığımızda hazine arazisine basıyoruz. Milli emlak bizi bu nedenle “işgalci” olarak görüyor.
İlk olarak 2008’de ecrimisil adı altında bizlerden paralar toplanıyor. Bizi borçlandırıyorlar ve bu borç hiç bitmiyor. “Bu araziyi bize satın” diyoruz. Dilekçeler gönderiyoruz. Ya hiç cevap vermiyorlar ya da ret yanıtı geliyor. Bu durumda bizler yıllarca çalışıp, birimlerimizle aldığımız evlerimizde rahat ve huzurlu oturamıyoruz. Bloklarımızdan bazıları zaman aşımı ve depremden gördüğü zarar nedeniyle boşaltıldı. Ecrimisil ödediğimiz araziler bizim olmadığından, müteahhite veremiyoruz. Benim yaşadığım apartmanda 15 günde bir toplanıyor, sorunlarımızı tartışıyoruz. Önümüzdeki günlerde yine kadınlar günü toplantımızda bunu tekrar gündeme getireceğim. Şimdi “Ne yapabiliriz?”i tartışıp, gelişmeleri de sizlerle paylaşacağım.
Maltepe Esenkent Mahallesi’nden Şadiye
EVRENSEL EGE
Ege'den daha fazla haber, röportaj, mektup, analiz ve köşe yazısı...
