Serpil İlgün

Sadece bu tablo bile, kadına çok önem verdiÄŸini iddia eden burjuva siyaset dilinin nasıl bir iki yüzlükle kurulduÄŸunu göstermeye yeter. Bizim için temel kriter elbette ki mecliste kimin çıkarları için politika yapıldığıdır. Yani sistemin devamı için çalışıyorsa, 550 milletvekilin tamamının kadın olmasının özel bir deÄŸeri yok. Bizim için önemli olan, mecliste ve hayatın her alanında politikanın iÅŸçilerin, emekçilerin, iÅŸsizlerin, Kürt halkının, kadınların, gençlerin, engellilerin ve diÄŸer ötekileÅŸtirilenlerin lehine; yani yoksulluÄŸumuzun, ezilmiÅŸliÄŸimizin, eÅŸitsizliÄŸimizin, baskılanmamızın son bulması için yapılıp yapılmadığıdır.

Pespaye haberler, saldırılar, davalar...

Halkın çıkarları için siyaset yapmanın kolay olmadığını biliyoruz. Üstüne bir de kadınsanız, bu zorluk katlanır. Katlanır çünkü hem yalan ve sömürü üzerine kurulu siyaset düzeninin bozulması istenmez, hem de kadınların onurlu duruÅŸ ve pratiklerinin siyaset alanında yaygınlık kazanması iÅŸlerine gelmez.

Ä°ÅŸte bunun içindir ki, BDP’li 8 kadın milletvekili, burjuva siyasetçilerden ayrılan duruÅŸları nedeniyle adeta lince tabi tutuldu. Büyük gazete ve televizyonlar aracılığı ile cinsiyetçi, ayırımcı, ırkçı saldırıya uÄŸradılar. Kadın vekillerimizi halkın gözünde küçük düÅŸürmek, itibarsızlaÅŸtırmak için pespayelik sınırlarını aÅŸan haberler yapıldı. Ne çirkinlikleri kaldı, ne giyinmesini bilmemeleri ne de teröristlikleri...

Onlar sokakta barış nöbeti tuttukça, kadınlardan çevrecilere, öÄŸrencilerden grevdeki iÅŸçilere, yani kimler sokakta ve eylemdeyse, onların arasında ve yanında olup taleplerini meclise taşıdıkça, haklarındaki hedef gösteren haberlerin sayısı arttı. Saldırılar, pespaye haber üretimleriyle sınırlı kalmadı elbette. Partileri kapatıldı, siyaset yasağı getirildi. Yetmedi, gaz bombalı, yumruklu fiziksel saldırılara uÄŸradılar. Yetmedi davalar açıldı.

Kadın vekillerimiz bir yandan karalama kampanyalarına göÄŸüs gerdiler, bir yandan baÅŸta Kürt sorununun çözümü olmak üzere kadın, çevre, gençlik, çalışma yaÅŸamı gibi bütün “sorunlu” baÅŸlıklarda ortaya koydukları pratiklerle “halktan yana siyaset nasıl yapılır”ı gösterdiler.

Kara propagandanın sonu yok

Vekil arkadaÅŸlarımız, baÅŸta AKP olmak üzere, tüm halk düÅŸmanı siyasetçiler, gazeteci ve aydınlar tarafından “hep Kürt demekle”, “Kürtlerden baÅŸka bir ÅŸeyle ilgilenmemekle” suçlandı. Tam da burada 23. dönemde mecliste toplam 1109 araÅŸtırma önergesi verildiÄŸini, bunun yüzde 24’ünün DTP’li vekillere ait olduÄŸunu hatırlatmak gerek. Ayrıca DTP’li vekillerin verdikleri 1488 soru önergesi, 99 kanun teklifi ve 267 araÅŸtırma önergesinin 44’ünün ekonomi, 28’inin çevre, 20’sinin çalışma yaÅŸamı 22’sinin faili meçhuller, 10’nun inanç-düÅŸünce özgürlüÄŸü-TMK ile ilgili olduÄŸuna da “Kürt’ten baÅŸka bir ÅŸey bilmiyorlar”a küçük bir yanıt olması açısından deÄŸinmeden geçmeyelim.

SavaÅŸ, ister Edirne’de yaÅŸayalım ister Kars’ta, hepimizin eksilmesinin, hepimizin ezilmesinin, yoksulluÄŸu ve iÅŸsizliÄŸinin birinci sebebidir. Bu nedenle “hep Kürt demenin” de anlaşılmaz bir yanı yoktur. “Sen Kürt deÄŸil, Türksün, dilin yok, kültürün yok” yaklaşımından bugün “Kürtler var” noktasına gelinmesi bile binlerce ölüme, faili meçhule, yüzlerce köy yakılmasına, milyonlarca insanın göçüne neden oldu. Bugün Kürtler “savaşı durdur, çocuklarımız artık ölmesin, dilimi yasaklama, kültürümü yaÅŸamama izin ver” demeye devam ettikleri için vicdanını yitirmiÅŸ bir ÅŸiddetle karşı karşıya. SeçilmiÅŸ belediye baÅŸkanları, parti yöneticileri, çocuklar, gençler cezaevlerine dolduruluyor. En önemlisi öldürülüyor. Ölümün olduÄŸu yerde de döpyeslerinizi giyip “liderim bugün bana bir emir verir mi” diye oturamazsınız.

Kadın vekillerimiz meclisin erkek egemen yapısının sarsılmasına büyük katkı sundular. ÖrneÄŸin AKP’nin grup baÅŸkan vekillerinden biri kadın oldu. Partilerin vitrin olarak kullandıkları, ağırlıkla 8 Mart’larda ve 25 Kasım’larda kürsüye çıkan kadınlar, BDP’li kadınların bütçeden milli savunmaya, eÄŸitimden çevreye kadar birçok konuda söz almalarıyla birlikte, kürsüye daha çok çıkar hale geldi.

Elbette eksikleri oldu. Bunu kendileri de söylüyor zaten. Peki bizler (hem kadın hareketi, hem de demokrasi güçleri olarak) bunca saldırılara maruz bırakılan vekillerimizle ne kadar dayanışma gösterdik? DoÄŸrusu bu konuda iyi bir sınav vermediÄŸimiz ortada. Kadın vekil arkadaşımıza, “Åžuradaki eylememize gelmediniz” diye sitemlerimizi kolayca ulaÅŸtırıyoruz da, hedef alınarak üzerine gaz bombası atılması karşısında, aynı hız ve kolaylıkta dayanışma göstermede eksik ya da geç kalıyoruz. Oysa eÅŸitlik ve özgürlük mücadelesini bizim adımıza deÄŸil, birlikte verme iddiasını samimiyetle sahiplenmenin muafiyetleri yok. Sadece mücadeleyi deÄŸil, acıyı ve sevinci de ortaklaÅŸtırmayı baÅŸarmamız bu nedenle önemlidir.

Daha güçlü, daha umutlu

Evet, 2007 seçimlerinde 22 milletvekilinin 8’i kadındı ve kadın vekillerin oranı yüzde 36’nın üzerindeydi. Bu kez Emek, Demokrasi ve Özgürlük Bloku listelerinden 13 kadın arkadaşımız aday. Leyla Zana, 17 yıl sonra tekrar meclise girecek. 2009’da DTP’nin kapatılmasıyla milletvekilliÄŸi düÅŸürülenAysel TuÄŸluk, Gültan Kışanak, Ayla Akat Ata, Emine Ayna, Sebahat Tuncel ve Pervin Buldan yeniden aday. Nursel AydoÄŸan, Gülseren Yıldırım, Selma Irmak, Åžehbal Åženyurt, Mülkiye Birtane ve Yüksel AvÅŸar ise ilk kez milletvekilliÄŸi için aday oldular. Son derece eÅŸitsiz ÅŸartlarda, faÅŸist saldırılar, gazlar, coplar altında bir seçim çalışması yürütüyorlar. Ama ne yapılırsa yapılsın, seçilmeleri engellenemeyecek. Bundan eminiz. Kadın vekillerimiz yine sesimiz, destekçimiz olmaya devam edecek. 13 Haziran’da bunu herkes görecek!