09 Nisan 2014 06:00

İbrahim Yoldaş izne ayrıldı

Sennur Sezer: Evrensel gazetesinin Yeni Bosna’daki binasında tanımıştım onu. Pek çok büyük binanın sorumlularından daha ciddi bir tavırla soruşturmuştu kimliğimi beni içeri bırakmadan. Ona kısaca 'Yoldaş' diyordu eskiler. Künyesi, 68’lilerin Merzifon’a gelişine kadar uzanıyordu.

Paylaş

Sennur SEZER

Evrensel gazetesinin Yeni Bosna’daki binasında tanımıştım onu. Pek çok büyük binanın sorumlularından daha ciddi bir tavırla soruşturmuştu kimliğimi beni içeri bırakmadan. Ona kısaca “Yoldaş” diyordu eskiler. Künyesi 68’lilerin Merzifon’a gelişine kadar uzanıyordu. Bazen kırık dökük o günlerden söz ederdi, özellikle bölgenin çocuklarından.

Halkın onlarla aynı siyasi görüşü paylaşmasalar da neden halka saygı duyduğunu anlatmaya çalışırdı. Gazetenin hayhuyu içinde zaman olsa da dinlense seminer sayılırdı anlattıkları, ama ne çare. Ne yeterli zaman vardı dinlemeye, ne de onun düzenle anlatacak sabrı.

Gençler ona “Dayı” diyordu. Düzene tutkundu. Disiplinliydi. Artık disiplini çay ocağı içindi. Demlenmemiş çaydanlığa dokunulmaması, bardakların dağınık bırakılmaması vb. Ama olsun.
Bence bir devrimci her işte düzenli, tertipli olmak kurallara uymak zorundaydı.

Bir keresinde yaptığı işi tarif ettiğini gördüm: Devrimcilere çay vermek. Bununla öğünebilirdi.

İbrahim Yoldaş artık yok. Bence izne ayrıldı. Bırakıp gitmez işini kolayına.

Gerçek dergisinde izne çıkarken görevini bir tek arkadaşımıza emanet edebilirdi: Yazı İşleri Müdürü Pelin Şener’e. Pelin’i öyle severdi ki onun evlilik yükünü taşımasına bile razı değildi.

Pelin’in eşi Serdar Evrensel’e geldiğinde damadını beğenmeyen kız babası gibi epey surat etmiş, ama Serdar onu Almanya’ya davet etmiş, gönlünü almayı başarmıştı.

Pelin bugün seslenmişti: “İbrahim Yoldaş nereye? Pencereleri kapatıp, çayın altını kontrol edip yola koyulacaktık. Çamlıca’dan İstanbul’a bakacaktık...”

İbrahim Yoldaş şimdi 68’lilerin yanında bir semah yeldirmesiyle tozu dumana katarak gidiyor...