İşyerlerinden başlayarak örgütlenmeli
Sendikalar emekçilerin sermayeye karşı mücadele verdiği örgütlü yapılardır. Bu yapı gücünü, kendi içindeki tutarlılığı ve bağlı olduğu iş kolunda emekçinin çıkarlarını sınıfın karşısındaki güçlere ne derecede savunabildiği ile belirler.
Eğitim emekçisi*
Sendikalar emekçilerin sermayeye karşı mücadele verdiği örgütlü yapılardır. Bu yapı gücünü, kendi içindeki tutarlılığı ve bağlı olduğu iş kolunda emekçinin çıkarlarını sınıfın karşısındaki güçlere ne derecede savunabildiği ile belirler. Maalesef ülkemizde eğitim emekçilerinin durumu içler acısı. En acı olanı ise emekçinin haklarının yegane savunucusu olan sendika(lar)ın “marjinalleşmiş” olması. Sözde sorun diye tartıştıkları ve konuştukları, kongrelere taşıdıkları eğitim emekçisinin sorunları değil kendilerinin ürettikleri sonra dönüp çözmeye çalıştıkları ne idüğü belirsiz anlamsız faydasız konular. Kimden kaç kişinin yönetimde olduğu, ya da hangi koltukta kimin oturduğu gibi gereksiz konular “koskoca” bir kongrenin ana gündem maddesi.
Eğitim gündemi dershane tartışmaları ile ülke siyasetini yerinden oynatmışken, mücadelenin alanları bu kadar çeşitlenmişken, Eğitim Sen 1 No’lu Şube’deki seçimin genel havası benim gibi sıradan bir delegenin bile gündeminden çok daha geride. Bu şartlarda eğitim emekçilerine yön vermede yol göstermede oynaması gereken rolün çok uzağında.
Delegeler iş yerlerine kongrenin heyecanını taşımakla bir nevi aracı iken iş yerlerimize taşıyabildiğimiz sadece kongredeki çatışmanın devamı! Çünkü “delege” sadece listeye oy veren kişi! Listeler, kişiler üzerinden yürüyen bir kongreden taşıyabileceklerimiz de bundan çok daha fazlası değil maalesef…
Türkiye’de insanları suçlamak genel bir eğilim. Özellikle mücadelenin verildiği sendika ve partilerde bu eğilim çok daha kuvvetli. Sendikalı çalışan öğretmen sayısının çok düşük olması ya da en genel anlamda sendikalı emekçi sayısının toplam emekçi sayısının yanında devede kulak kalması bu kongrelerde yürütülen tartışmalardan çok da bağımsız değil. Türkiye’de sendikacılık yukarından belirlenen bir mücadeleden çok işyerlerinden başlayarak gelişen ve örgütlenen bir mücadele biçimi olmadığı sürece bu kongrelerin ne ana gündem maddesi değişecektir ne de sendikaların bu hastalığı iyileşecektir.
*İstanbul
‘Boş tencere’ iktidarın neresinde?
Tehlike nedir?
Yeni anayasa tartışmaları, AKP’ye can suyu olur mu?
Erdoğan'ın Irak ziyaretinin 3 sebebi ve değişim rüzgarı!
Özgürlükçü Anayasa
1 Mayıs ve sonrası
Galatasaray kaparak, Fenerbahçe kaptırmayarak…
Bahçeli siyasete ayar çıtasını Erdoğan’ın en yakınına kadar çıkardı!
Savaş: Öznel niyet ve nesnel çelişki
Ne “yoksul” bir “zenginlik”…
Sancılı düşünceler
EVRENSEL EGE
Ege'den daha fazla haber, röportaj, mektup, analiz ve köşe yazısı...
