Umudu taşımak

Bu dizelerin dile döküldüğü Türkiye’de, 12 Haziran 2011 gecesi  önümüzdeki 4 yıllık süreci belirleyecek olan Meclis yapısı netleşti. AKP yüzde 50.1, CHP yüze 25.3, MHP yüzde 13.0, Bağımsızlar (Emek, Özgürlük ve Demokrasi Bloku) yüzde 6.6 oy aldı. Bu oy sonucu olarak AKP 325, CHP 135, MHP 54 ve Bağımsızlar 36 milletvekili çıkardı.

SEÇİMİN İKİ KAZANANI

AKP 3. Kez hükümet koltuğuna otururken, oylarını bir önceki seçime göre, 5 puan artırdı ama milletvekili sayısı düştü.  MHP düşüş gösterdi. CHP hem oy artırdı, hem de milletvekili sayısını artırdı. Ancak bu seçimin iki net kazananı var: AKP ile bir önceki seçimde 22 olan milletvekili sayısını 36’ya çıkaran Emek, Özgürlük ve Demokrasi Bloku...
Bu tabloya, son yılların en şiddetli seçim atmosferi altında girildi. Sadece Başbakan Erdoğan ve Bahçeli’nin şiddeti tırmandıran üslupları değil, onlar kadar artan askeri operasyonlar, seçim bürolarına varan baskınlar, gözaltı ve tutuklamalar Bloku hareket edemez hale getirmeye yönelikti.
Ayrıca, adil ve demokratik olmayan yüzde 10 barajı, Siyasi Partiler Kanunu’ndan kaynaklı, partilere dağıtılan yardımların yol açtığı eşitsiz imkanlardan yararlanma ve kişinin özgürlüğünü sınırlandıran oy kullanım metotları, yine sandık başlarında yaşanan açık oy kullandırtma, oy çalınması iddialarına kadar varan sorunlar...

ADİL YARIŞ MI?

Bu noktadan bakıldığında, AKP, hükümetin bütün olanaklarının yanı sıra devletin verdiği seçim yardımlarının büyük bölümünü alarak seçime çok avantajlı girmiştir. Keza CHP ve MHP de aynı. Ama Mecliste grubu bulunan BDP bir önceki seçimde bağımsız girdiği için yardım alamamış, bu yüzden de tüm seçim çalışmaları bu partinin imkanları üzerinden yapılmıştır. Keza yüzde 10 barajı nedeniyle bağımsız girilmesi, diğer önemli bir eşitsizlik olmuştur. Bu eşitsizlik nedeniyle AKP ve CHP, bölge başta olmak üzere birçok yerde bağımsızların oylarından milletvekili çıkarmıştır.
Bütün bunların ışığında sonuçlara bakıldığında, iki önemli tespite ulaşıyoruz: İlki, Başbakan Erdoğan’ın “En demokratik seçim gerçekleşmiştir” yorumu oldukça sorunlu hale gelmektedir. İkincisi de adil ve demokratik bir seçim; eşitler arasında eşit koşullarda yapılan bir yarıştır. Bu noktada bakıldığında, Emek, Özgürlük ve Demokrasi Bloku için adil bir yarıştan bahsetmek mümkün değildir. Ancak, tüm bunlara rağmen, Blok’un 36 milletvekili çıkarması sol, Kürt ve ötekileştirilen muhalefet adına 1980’den bu yana ki en başarılı adımı denebilir. Bu başarıyı sağlayan ise Bloka duyulan umuttur.
Bu, sadece bu adayların Meclise girmesini sağlamakla sınırlı bir umut olmayıp, aksine Türkiye’nin bir sonraki Meclisine gerçek bir muhalefet, Türkiye’yi demokratikleştirecek bir yapılanmayı yaratma umududur. İşte Blokun Meclise gönderilmesine dair beslenen asıl umut budur.
 

UMUDU BÜYÜTMEK ÖNEMLİ

Yıllardır dişiyle tırnağıyla mücadele eden Kürt cephesinin, DTP ile Türkiye’de yarattığı, BDP ile güçlendirdiği bu umut, son seçimdeki Blok başarısıyla elle tutulur bir hale dönüşmüştür.
Şimdi artık bu umudu sağlamlaştırmak önemli... Meclise gidenlerin omuzlarındaki en büyük “yük”, bu umudu büyütmededir. Mecliste yapacakları kadar, sistemin ötekileştirdiklerini bir arada tutma, bunun için de tepeden değil, bugünden itibaren yerel Bloklar oluşturarak, safları sıklaştırarak ve politikayı hayatın içinden yani yerelden adım adım örerek gelecek 4 yıla hazırlanmaktır. Bu yaratıldığı taktirde, bu ülkede savaş durdurulabilir, genç bedenlerin toprağa düşmeleri önlenebilir; militarizm, erkek egemen, iktidarcı, tek tipçi, merkezci anlayış sınırlandırılabilir, kadın katliamları engellenebilir, kimlikler kendini özgürce ifade edebilir, adalet yeniden inşa edilebilir.  
Ancak böyle olursa umut yarına taşınabilir.  O yüzden “Bir umudum sende”, Anlıyor musunuz?

*Gazeteci