Kemal bekir yaşamını yitirdi
Kemal Bekir tedavi gördüğü hastanede yaşamını yitirdi. Cenazesi İzmir'den İstanbul'a getiriliyor.
Kemal Bekir tedavi gördüğü hastanede yaşamını yitirdi. Cenazesi İzmir'den İstanbul'a getiriliyor.
16 Ocak Perşembe Günü saat 10:00'da İstanbul Belediyesi Şehir Tiyatroları Muhsin Ertuğrul Sahnesi'nde bir tören düzenlenecek. Teşvikiye Camiinde kılınacak öğle namazının ardından Zincirlikuyu Mezarlığı'na uğurlanacak.
1924 doğumlu bir çınarı daha yitirdik. Tiyatrocu, öykücü, romancı Kemal Bekir 13 Ocak 2014 Pazartesi günü, saat 21:00’de tedavi gördüğü hastanede yaşama veda etti.
İzmir’de vefat eden Kemal Bekir için 16 Ocak 2014 Perşembe günü İstanbul Şehir Tiyatroları’nda bir tören düzenlenecek. Yazarımız, Teşvikiye Camisinden uğurlanacak.
Kemal Bekir, 1924 yılında Denizli-Çivril'de doğdu. İlk ve ortaokulu Denizli ve İzmir'de okudu. 1949'da Ankara Devlet Konservatuarı Tiyatro Bölümünü bitirdi. Devlet Tiyatrosunda oynadı. 1951 tevkifatında komünistlik suçundan bir süre hapis yattı. Hapisten çıktıktan sonra muhasebeci olarak çalıştı. 1959'da İstanbul Şehir Tiyatroları'na geçti; oyunculuk ve yönetmenlik yaptı. 1980'den sonra İstanbul Devlet Tiyatrosunda görev aldı. 1989'da emekliye ayrıldıktan sonra 1995'e kadar Mimar Sinan Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesinde ders verdi.
İlk şiiri İstanbul dergisinde çıktı (1944). Sonra romanlar ve oyunlar yazdı. Yerli ve yabancı birçok romanı oyunlaştırdı. İzmir'de yayınlanan Fikirler dergisinin hemen her sayısında hikâyeleri çıktı (1947-1950, 36 sayı).
Hikâyeleri: Fatma Hanımın Erik Ağacı (1970), Bayrama Yakın (1975). Romanları: Hücre (1952), Yabancılar (1958), Kaçaklar (1961), Kanlı Düğün (1997).
Oyunlarından Utanmaz Adam'ı Hüseyin Rahmi Gürpınar'ın aynı adlı romanından, Düşüş'ü Nahit Sırrı Örik'in Abdülhamid Düşerken adlı romanından oyunlaştırdı.
Toplu oyunları Mitos-Boyut Yayınları’nca yayınlanmakta olan yazarın ölümünden önce yayınlanan son kitabı Unutmamak, Kasım 2013’te Remzi Kitabevi’nce basıldı.
Unutmamak kitabının sunuşunda şöyle seslenir Kemal Bekir; “Amacım, kronolojik bir anılar bütünü oluşturmak değil. Yaşamöykümü yüreğinden vuran o “unutmadıklarım”ı yeniden zihin imbiğimden geçirmek. Yeni bir yüzyıla ulaşabilmiş varlık olarak “unutmadıklarım” sayesinde ya da “unutmadıklarım”a rağmen bir özeleştiri platformuna ulaşmak. Belleğimin sakladıklarını yazarak biçimlendirmek, sorgulamak, paylaşmak…
Paylaşmak… belki de bir şeyleri anımsatmak… unutmamak… unutturmamak adına…”
EVRENSEL EGE
Ege'den daha fazla haber, röportaj, mektup, analiz ve köşe yazısı...
