İSDEMİR işçisi nasıl bir sendika istiyor?

Yusuf  Ertaş*

İSDEMİR’de ağustos ayının başında imzalanan sözleşmeden bu yana hareketli günler yaşanıyor. Bilindiği üzere Çelik-İş Sendikası 22 günlük grevin ardından sözleşmeyi imzalamış, ancak işçiler sözleşmede umduğunu bulamamıştı. Grev öncesinde, işçi ücretlerinin, aralarında uçurum bulunan Ereğli Demir Çelik ile eşitleneceği söylenirken ve yüzde 52 gibi bir zam telafuz edilirken yüzde 14’e imza atılmıştı.

Grev boyunca işçiler geçmiş yılların hak kayıplarını tartıştılar, değerlendirdiler. 2002’de fabrika özelleştirildiği zaman ücretleri yüzde 56 düştü. 2009’da kriz gerekçesiyle 16 ay boyunca ücretlerinin yüzde 35’i kesildi. Yaşanan büyük kayıplar nedeniyle işçiler, grevde oldukça kararlı bir duruş sergiledi. Ve grevi geçmiş kayıpların bir telafisi olarak da ele aldılar.

İşçiler sadece imzalanan sözleşmeyle ilgili değil aynı zamanda sendikal anlayış nedeniyle de rahatsız. İşçiler bu rahatsızlığı sendika değiştirme yoluyla ortaya koyuyor. Ancak bugüne kadar yaşanan sendika değiştirme deneyimlerinin, işçilerin beklentilerini karşılamadığı gerçeği de ortada. Bu süreçte verilen/verilecek bütün söz ve vaatlerin sendikal demokrasinin işlemediği bir zeminde anlamı olmayacağı tecrübeyle sabit.

- İSDEMİR işçisi iradesini hiçe sayan bir sendikal anlayış istemiyor. Söz, yetki ve kararın işçilerde olduğu, tabanın taleplerine kulak veren, her adımda işçinin taleplerinin savunucusu olan bir sendikal anlayış talep ediyor.

- İSDEMİR işçisi başından sonuna kadar kendi iradesine tabi bir TİS süreci yaşamak istiyor. TİS taslağının hazırlanmasından sözleşmenin imzalanmasına kadar devam eden süreçte son sözü işçinin söylediği, işçinin kabul etmediği bir TİS’e ne pahasına olursa olsun imza atmayan, açık ve şeffaf bir sendikal anlayış talep ediyor.

- İSDEMİR işçisi işçiyi sendikal mücadeleden dışlayan “aktif sendikacı-pasif işçi” yaklaşımına “hayır” diyor.

- İSDEMİR işçisi başta temsilciler olmak üzere tüm organların biçimsel değil gerçekten demokratik bir seçimle belirlendiği bir sendika istiyor. İşyeri temsilcisi ve delege seçimlerine müdahale edilmesini istemiyor. Her kademede kendi yöneticilerini özgürce belirlemek istiyor. Sendika kongrelerinde kendini ifade edebileceği, özgür iradesini ortaya koyabileceği bir sendikal anlayış talep ediyor.

- İSDEMİR işçisi, sendikacıların mali bakımdan işçiler tarafından denetlenebildiği, sendikacıların ücretleri ve diğer harcamaları alenileştiği, sendikacılar ile işçiler arasında ücret uçurumunun yaşanmadığı bir sendika istiyor. İşçi sınıfının tecrübesi göstermiştir ki dünyanın en mücadeleci, en dürüst işçisi bile sendikacı olup 10 binlerce liralık (ayda 60 bin lira alan sendikacı var) maaş aldıktan sonra bürokratlaşmakta ve işçilerden kopmaktadır.

- İSDEMİR işçisi sendika aidatları, gelir ve harcamaları genel merkezlerin elinde toplanmamış, mali yönetimi tekelleşmemiş bir sendika istiyor. Sendikaların bir ticari işletme gibi yönetilmediği, işçinin tüm harcamalarda söz ve karar sahibi olduğu demokratik bir işleyiş özlüyor.

Ancak hiç kimse böyle bir sendikal anlayışı altın tepside İSDEMİR işçisine sunmayacaktır. İSDEMİR işçisi bunu kendi mücadelesi ile tabiri caizse dişiyle, tırnağıyla kazanabilir. Esas olan işçinin kendi hak ve çıkarlarını savunan bir sendikayı kendi elleriyle inşa etmesidir.

İSDEMİR işçisi Türkiye işçi sınıfının belleklerinde önemli bir yere sahip 137 gün süren 89 grevinin örgütleyicisidir. O dönem mücadeleyi kazanan kişiler değil, sınıfın birliği bütünlüğü, kararlılığı ve dik duruşu olmuştur. Sendikacılar işçilerin seslerine tercüman oldukları müddetçe mücadelede rol üstlenmişlerdir. İSDEMİR işçisinin sahip olduğu tecrübe, birikim ve mücadele azmi ile sınıfın hizmetinde olan bir sendikal anlayışı örgütleme becerisini er geç göstereceği inancındayız.

*Emek Partisi (EMEP) Hatay İl Başkanı