Hasta tutuklular her an ölümle karşı karşıya!

A. Samet Çelik ve İrfan Eskibağ her an ölümle karşı karşıya ve İdris Nakçi Sincan 2 Nolu F Tipinden yazdığı bir mektupla bu iki arkadaşlarının her an ölebileceği ve acilen kamuoyu yaratılması çağrısında bulunuyor.
Mektup 28 Nisan’da postaya verilmiş.  Ve 7 Mayısta mektupta adı geçen iki kişiden biri olan İRFAN ESKİBAĞ hayatını kaybetti. Nakçi’nin mektubunu olduğu gibi yayınlıyoruz.
“Merhaba,
Bildiğiniz üzere bugün cezaevlerinde bulunan hasta tutsakların sayısı oldukça fazla. Cezaevlerinde hastalıklar daha rahat ilerlediği için, bugün birçoğu ne yazık ki ölümle yüz yüze gelmiş durumdadır. Öyle bir aşamadan bahsediyorum ki artık tedavi olma şansları bile yok.
Elbette ki bunu bir insanlık sorunu olarak ele almak gerekiyor. Vicdan sahibi herkes bu konuyu duyduğunda muhakkak derin bir rahatsızlık hissetmektedir. Bu konu sadece bir grubu, zümreyi, kesimi etkisi altına almıyor, ilgili-ilgisiz herkeste bir şeyler yapmak gerektiği hissiyatı uyandırıyor. Bu da sorunun bir insanlık sorunu olduğu gerçeğini gözler önüne seriyor.
 Sizlerle şu an bulunmakta olduğum Sincan F Tipi Hapishanesindeki ağır hastaların durumunu paylaşmak istiyorum. Sincan 2 No’lu F Tipi’nde 10’u aşkın ağır hasta bulunuyor. Bunlardan iki arkadaşımız şu an yaşamlarını yitirme riskiyle yüz yüzedir. Doktor raporları cezaevinden tedavinin olamayacağını ve tahliye edilmeleri gerektiği yönünde olmasına rağmen, arkadaşlarımız tahliye edilmiyorlar ve ölüme terk ediliyorlar. Hastaların cezaevlerinde tutulmaları, dışarıda olası tedavi imkanlarının da ellerinden alınması anlamına geliyor. Bunun adı ölüme terk edilmektir. Yaşam hakkının gaspıdır ve insanlık suçu ile aynı anlama gelmektedir. Bu arkadaşlarımızdan biri A. Samet Çelik, diğeri de İrfan Eskibağ’dır.
 Arkadaşımız A. Samet Çelik kan kanseridir. Hastalığı öyle bir boyuta ulaştı ki, artık haftanın hemen her günü kan almak durumunda kalıyor. Tedavisi yapılamıyor. Çünkü cezaevi koşullarında tedavi olma imkanı yok. Durumu öyle bir noktaya geldi ki, artık herhangi bir tedavi yöntemi fayda etmiyor. İlik nakli gerekiyor fakat uygun iliği bulmak, tedaviden kat be kat daha zor. Doktor raporları cezaevinde tek başına kalamayacağı ve tedavisinin imkansız olduğu yönünde yazılıyor sürekli. Dışarıdan ve içeriden tüm girişimlere rağmen arkadaşımız hâlâ cezaevinde tutuluyor. Haftalık kan alması sizi yanıltmasın, çünkü kan almak tedavi olmak anlamına gelmiyor, bir tedavi biçimi değildir. Sadece bir ayakta tutma metodudur. Arkadaşımızın mutlak suretle tahliye edilmesi gerekmektedir. Cezaevinde gün be gün yaşamını yitirme riskiyle hastalığı geri dönüşsüz bir yolda ilerlemektedir.
Diğer arkadaşımız da İrfan Eskibağ’dır. Onun için tüm tedavi imkanları sona ermiştir. Yani hiçbir biçimde geri dönüşü olmayan kritik aşamadadır. Kanser vücudunun her yerine yayılmıştır. Yaşamını yitirdiği haberini almamız artık an meselesidir. Durumu ölümcüldür. En azından son dönemlerini ailesinin ve yakınlarının yanında geçirmesi için tahliye olması gerekmektedir. Bu yönlü doktor raporları olmasına rağmen İrfan Eskibağ tahliye edilmemiş ve cezaevinde ölüme terk edilmiştir.
İsimleri çoğaltmak mümkün ancak şu an ölüm sınırında gidip gelen bu iki arkadaşımızdır. Hasta tutuklular için duyarlılık yaratmak hepimizin boynunun borcudur. Geçen her saniye, aldığımız her nefes, akıp giden her an onları bizden uzaklaştırıp, ölüme yakınlaştırmaktadır. Fakat arkadaşlarımız için göstereceğimiz her duyarlılık, yapacağımız her şey onları bize yakınlaştırıp ölümden uzaklaştıracaktır.”

*2 No’lu F Tipi Cezaevi Sincan/ANKARA