600 bin işçiyi ilgilendiren kamu çerçeve protokolü (KÇP) süreci yılan hikayesine dönmüş durumda. Bayramı ekonomik nedenlerden ötürü buruk geçiren kamu işçileri sözleşmenin taviz verilmeden imzalanmasını talep ediyor. Kamu işçileri şunu açıkça dile getiriyor: Türk-İş’in açıkladığı yoksulluk sınırında bir ücret alınmadan masadan kalkmayın. Eğer böyle olacaksa eylemse eylem, grevse grev...

Ama gelgelelim üyesi olduğumuz sendikalar ve Türk-İş yöneticileri, sadece lafta cüretkar davranıyor. İşçi sendikasına “Sizi er meydanında görelim” diye çağrıda bulunuyor ama sendikal bürokrasinin baş aktörü Türk-İş ve Hak-İş genel merkezleri işçiyi oyalamaktan başka bir şey yapmıyor. Çeyrek asırdır ülkeyi yöneten AKP iktidarı sendikaları sermayenin ihtiyaçları doğrultusunda, kendi iktidarını sağlamlaştırmak üzere şekillendirdi. Ülkenin içinden geçtiği hem ekonomik hem politik sıkışmışlık tablosunda, normal koşullarda işçi örgütü olması gereken sendikaların, tek adamın ve sermayenin ihtiyaçları doğrultusunda konumlandığını görüyoruz. Ne yazık ki bunun sebebi de başta kamu işçileri ve topyekûn işçi sınıfının örgütlülük düzeyinin zayıflığı. Bu sebeple sendikal bürokrasi Erdoğan-Şimşek programının dayattığı yüzde 30 zammı kabul ettirebilmenin yollarını aramaktadır.

Aslında kamu işçilerinin tarihine baktığımızda eylemler, direnişler, grevler olduğu zamanlar, işçilerin ekonomik olarak refaha kavuştuklarını görüyoruz. Eski kuşak kamu işçilerinin azınlıkta kaldığı bir süreçte genç ve deneyimsiz işçiler de deneyimlerini bilememektedir. Bu durumda hem tek adam iktidarı hem sendikal bürokrasi istediği gibi at koşturmaktadır. Fakat genç ve deneyimsiz kamu işçilerinde de kabuğunu kırmaya başlayıp mücadele etme eğilimi gün geçtikçe artmaktadır.

Kamu işçilerinin artan öfkesi şimdilik fısıltı halinde olsa da çok yakın bir zamanda toplumun tüm kesimlerini harekete geçirecek eylemler ve grevler yapması ihtimali de güçlü.

SATRANÇ

İster bilgisayara isterse rakiplere karşı oyna...

Reklam