‘Önce şehit dediler, sonra borç çıkardılar’

Volkan Pekal
[email protected]

---

Adana — Adana’da yaşayan Fikriye Güvenç, askerlik görevini yaparken hayatını kaybeden oğlu Recep Onur Altunbaş için Sosyal Güvenlik Kurumu’na (SGK) yaptığı “vazife malullüğü” başvurusunun reddedilmesinin ardından başlattığı hukuk mücadelesini kaybetti. İdare Mahkemesi’nin ilk kararıyla aylığa bağlanan Güvenç, istinaf mahkemesinin kararıyla bu hakkını yitirdiği gibi, şimdi bir de aldığı maaşı faiziyle birlikte geri ödemek zorunda bırakıldı.

“Baskı ve ayrımcılık görüyordu”

Recep Onur Altunbaş, jandarma er olarak askerlik görevini yaparken 30.01.2009 tarihinde intihar ettiği haberi Anne Fikriye Güvenç’e verildi. Anne Güvenç, intihar ettiği söylenen saatten kısa bir süre önce oğluyla telefonda konuşmuştu ve oğlunun intiharını şüpheli buldu. Güvenç, oğlunun ölümüne askerlik süresince maruz kaldığı şiddet ve ayrımcılığın neden olduğunu savundu. Recep Onur Altunbaş askerliği boyunca bir uzman çavuşun Alevi olduğu için kendisine küfürler ederek baskı ve şiddete maruz bıraktığını annesine ve yakınlarına defalarca anlatmıştı.

16 yıl sonra gelen karar

Ankara 18. İdare Mahkemesi, askerlikte yaşanan onur kırıcı muamelelerin intiharda etkili olduğuna kanaat getirerek davayı kabul etti ve Güvenç’in vazife malullüğü aylığı almasına hükmetti. Ancak Ankara Bölge İdare Mahkemesi 11. İdari Dava Dairesi, bu kararı bozdu. Gerekçesinde intiharın askerlikle doğrudan illiyet taşımadığı, olayın kişisel nedenlerden kaynaklandığı öne sürüldü.

Bu kararla birlikte Güvenç’in davası reddedildi; 18 bin TL vekalet ücreti ve 1.308 TL yargılama gideri ödemesine hükmedildi. Oğlunun ölümünden 16 yıl sonra hukuk mücadelesini kaybeden Güvenç, bir yıl sonra en başa devlete borçlandırılarak dönmüş oldu. SGK'nın geri ödeme talebi nedeniyle borçlandırılan anne, bir yandan evladının yasını tutarken bir yandan da ekonomik sıkıntılarla mücadele ediyor.

“Beni bir ekmeğe muhtaç ettiler”

Fikriye Güvenç, oğlunun mezarı başında şunları söyledi, “1988’de kucağıma aldığım çocuğumu 20 yaşına getirene kadar terzilik yaptım, tuvalet yıkadım, çorap ve ayakkabı sattım. 3 çocuğumu babasız büyüttüm. Asker kınasını yaparak yavrumu yolcu ettim. Orada uzman çavuş çocuğumu Alevi olduğu için sürekli tokatladı, küfürler etti. Çocuğum bana ‘Anne, sürekli tokat atıyor’ diye anlatıyordu. Psikolojisini bozdular. Çocuğum intihar etmezdi. Evi beraber geçindiriyorduk. Şimdi de bu kararla 67 yaşında olan beni bir ekmeğe muhtaç ettiler. Önce şehitlik verdiler sonra ellerimden aldılar. Oğlumun şehitliğini istiyorum.”