Hindistan-Pakistan gerilimi: Savaş çığırtkanlığı halkları ezmek için kullanılıyor

Hindistan ve Pakistan’dan Marksist Leninist örgütler, ortak açıklama yayımlayarak iki ülke egemenlerinin savaş politikalarına tepki gösterdiler.

Hindistan’a bağlı Keşmir bölgesinde 22 Nisan’da gerçekleşen ve 26 sivilin öldüğü saldırıdan Pakistan’ı sorumlu tutan Hindistan yönetimi, Pakistan’da üç ayrı bölgeye hava saldırıları düzenledi. Pakistan yönetimi ise misilleme yapacaklarını duyurmuştu.

Pakistan’dan İşçi Cephesi (Mazdoor Mahaz) ile Hindistan’dan Devrimci Demokrasi Örgütü ortak açıklama yayımladı. 22 Nisan’daki terör saldırısının hiçbir örgüt tarafından üstlenilmediğine dikkat çekilen açıklamada, “Bu saldırıdan gerçekte kimin sorumlu olduğunu ya da hangi devletin buna göz yumduğunu bilmemiz mümkün değil. Açık olan şey, hayatta kalanların yardımına koşanların ve onları güvenli bir yere götürenlerin, aralarındaki etnik ya da dini nefret teorilerini yalanlayan sıradan emekçi Keşmir halkı olduğudur” denildi. Bölgede her yerde bulunan Hindistan silahlı kuvvetleri sivil turistleri korumak için orada olmamasına da dikkat çekildi.

Terör eylemi, halkı cezalandırmak için kullanıldı

“İster kurtuluş hareketlerini temsil edenler isterse devlet kurumları tarafından gerçekleştirilsin, terör eylemleri sadece devletlerin dizginlenemez güçlerle silahlanmasına, emekçi halkı taciz etmesine ve kitleler arasında yabancı düşmanlığını beslemesine yardımcı olur” denilen açıklamada, “Bizler, Marksizm-Leninizm doğrultusunda bu tür eylemleri kesin bir dille kınıyoruz. Kitlelerin egemen sınıflara karşı uyguladığı siyasi şiddet ile savaşçı olmayan insanlara yönelik bu tür saldırıları birbirinden ayırmak önemlidir” ifadeleri kullanıldı.

Saldırının Keşmir Vadisi'nde turizm de dahil olmak üzere tüm normal ekonomik faaliyetleri sekteye uğratmak, silahlı kuvvetler tarafından yerel halka karşı rastgele aramalar ve cezalandırıcı eylemler gerçekleştirmek, halkın genelini cezalandırmak ve Hindistan genelinde Müslümanlara ve Keşmirlilere saldırmak için kullanıldığına vurgu yapıldı. “Bu durum, iktidar partisi tarafından savunulan, Vadi'de İsrail çizgisinde yerleşimci sömürgeciliğini teşvik etme stratejisini daha da beslemektedir” denildi.

Savaş ve düşmanlık kışkırtılıyor

Açıklamanın devamında şu ifadeler kullanıldı:

“Ayrıca Pakistan'a karşı ciddi bir savaş kışkırtıcılığı söylemine ve her iki ülkenin sıradan insanlarının cezalandırılmasına yol açtı. İndus su anlaşmasının askıya alınması ve Pakistan'a verilen suyun kesilmesi tehdidi, Hindistan'daki akrabalarına meşru ziyarette bulunan tüm Pakistan vatandaşlarına birkaç gün içinde geri dönmeleri emri, iki ülke arasındaki tüm posta iletişiminin ve ticaretin askıya alınması ve Pakistan'a hava sahasının kapatılması (tüm bu önlemler Pakistan tarafından eşit şekilde karşılık bulmuştur) sadece iki devlet arasındaki çatışmayla hiçbir ilgisi olmayan sıradan insanların hayatlarına darbe vurdu. Hükümetin gerçek ya da hayali suçları için masum sivilleri hedef almak kasıtlı bir yabancı düşmanlığı stratejisidir.”

“Buna ek olarak, büyük nükleer cephanelikleri kontrol eden her iki hükümet de birbirlerini savaşa girmekle tehdit etmektedir. Diğer devletlerin çoğu gerilimin azaltılması çağrısında bulunurken, Çin Pakistan'ı destekleyen bir tutum takınarak bir savaş durumunda daha geniş bir bölgesel çatışma tehdidinde bulundu. Kılıçların çekilmesi ve savaş çığırtkanlığı, gerçekte bir çatışmayla sonuçlanmasa bile, sınırların ötesinde yaşayan insanlar arasında korku ve endişe yaratmakta ve başka yerlerdeki azınlık topluluklarına karşı nefret doğurmaktadır.”

“Tüm bunlar halkın bilincini, Keşmir sorununa gerçek bir demokratik çözüm bulmak için çalışma ihtiyacından ve Hindistan anayasasının 370. maddesinin iptali ile Cammu ve Keşmir eyaletinin parçalanmasının bu soruna verdiği zarardan uzaklaştırmaktadır.”

“Hem Keşmir Vadisi'nde hem de Hindistan ve Pakistan arasında normalliğin yeniden tesis edilmesi ve tüm Güney Asya bölgesindeki emekçi halkları etkileyen sorunlara demokratik çözümler bulunması amacıyla çok taraflı müzakerelere geri dönülmesi çağrısında bulunuyoruz. Ancak demokratik çözümler demokratik devletler gerektirir ve Güney Asya halkları kendi ülkelerinde demokratik devletler kurmak için mücadele etmedikçe bu tür çözümlere ulaşılamaz.” (Dış Haberler)