Sınıf derdi olanlar ile olmayanların ayrışma yeri 1 Mayıs

Bugün İzmir’de ve Kocaeli’nde Pakmaya işçileri, Tuzla’da İsmaco, Adıyaman’da Güçlü İplik, Çorlu’da Daiyang SK işçileri ekmeğini bir parça büyütmek için mücadele ediyorlar. Bunun yanı sıra MESS patronlarının komik zam teklifine karşı on binlerce metal işçisi sokaklara çıkıp taleplerini artık yüksek bir sesle dile getiriyor, Çaykur ve THY işçileri greve hazırlanırken AKP hükümetinin bakanı tarafından tehdit ediliyor.
Sömürü koşullarının arttığı buna karşılık işçilerin irili ufaklı bir şekilde örgütlenmeye çalıştıkları bu dönemde yaklaşan 1 Mayıs İşçi Bayramı hiç kuşkusuz bu yıl daha fazla önem taşıyor. Yerellerde işçiler komiteler kurup 1 Mayıs hazırlıklarına başlarken, Trakya bölgesinin merkezlerinden biri sayılan Lüleburgaz’da ise halen 1 Mayıs’ın kutlanıp kutlanmayacağı belli değil. Bildiğiniz gibi 23 Mart’ta Sendikal Güç Birliği Platformu (SGBP) Lüleburgaz’da taşerona ve kuralsız çalışmaya karşı miting düzenlemiş ve 10 bin işçi ve emekçi alana çıkıp taleplerini dile getirmişti. Çerkezköy ve Çorlu’dan sonra Lüleburgaz önemli bir işçi merkezlerinden birisi.  
Miting üzerinden yaklaşık 3 hafta geçmesine rağmen özellikle örgütsüz olan tekstil işçileri arasında gündemdeki yerini halen  koruyor. Mitingden bir hafta sonra Petrol-İş Trakya Şubesi’nde hem miting değerlendirmesi yapmak hem de 1 Mayıs’ı konuşmak için toplanmıştık. Mitinge katılarak destek veren siyasi partilerin temsilcilerinin yanı sıra, DİSK’e bağlı Genel-İş, Tekstil, Gıda-İş ve SGBP içerisinde yer almayan ancak mitinge katılan Şeker-İş Alpullu Şubesi de toplantıdaydı. Miting değerlendirmesinden sonra konu 1 Mayıs’a gelmişti. Petrol-İş Trakya Şubesi ve Kristal-İş Trakya Şubesi, Lüleburgaz’da kutlanacak 1 Mayıs’ın, 23 Mart mitinginin gölgesinde kalabileceğini, Türk-İş’in 1 Mayıs’ı kutlama konusunda başvuru yapmadığını söylediler. (Toplantının yapıldığı tarihte Türk-İş’in herhangi bir girişimi yoktu. Türk-İş, geçen hafta içinde kutlama için başvuru yaptı ve birlikte kutlamak için diğer konfederasyonlara çağrı yaptı).Türk-İş’in başvuru yapmaması halinde, İstanbul’da 1 Mayıs kutlamalarının Sendikal Güç Birliği’nce yapılacağı, bu durumda Sendikal Güç Birliği’ne destek vermek için İstanbul’a gidilmesi gerekebileceği… 15 Nisan’a kadar bazı belirsizliklerin ortadan kalkacağı, 15 Nisan günü, tekrar bir durum değerlendirmesi yapılıp ona göre karar verilmesi kararlaştırıldı.
Şunu baştan belirtmek isterim ki, amacım SGBP’yi ya da diğer sendikaları küçük düşürmek, aşağılamak değildir. Merak ettiğim konu, ülkemizin dört bir tarafında emekçiler 1 Mayıs’ı yerellerde, kasabalarda, mahallelerde örgütleyip kutlamaya çalışırken neden bu iki sendika mantıksız bir gerekçe göstererek İstanbul’u adres göstermiştir. Tabii ki 1 Mayıs’ın  coşkulu, kalabalık görkemli bir şekilde olmasını herkes ister ama işçi merkezlerinden biri sayılan Lüleburgaz’da 10 bin işçiyi bırakıp başka bir yere gitmenin mantığı var mıdır? O zaman biz 1 Mayıs’ı neden kutluyoruz? 1 Mayıs işçi sınıfının birlik, mücadele, dayanışma günü değil mi?
Siz eğer İstanbul’a giderseniz buradaki binlerce işçiyle kim alana çıkıp dayanışma içerisinde olacak?  Buradaki fabrikalarda 10-12 saat çalıştırılıp, hiçbir hakkı olmayan örgütsüz işçilere kim seslenecek? Sonra bu işçilerin yanına örgütlenmek için gittiğinizde” biz sizin haklarınız için buradayız” diye söyleyip ama 1 Mayıs’ta işçilerin yanında olmadığınızda bu samimi bir yaklaşım olur mu?
Son olarak şunları söylemek gerekirse, işçileri otobüslerle oradan oraya taşımanın hiçbir mantıklı gerekçesi yoktur. Bırakın Şişecam, Zentiva, tekstil işçileri hep beraber bulunduğumuz yerde kutlayalım. Nerede işçi varsa orada 1 Mayıs kutlansın, gelin hep beraber yine Lüleburgaz’da kutlayalım. Eğer işçi sınıfı diye bir derdiniz varsa tabi!

*Lüleburgaz