'Dünya yerinden oynar işçiler birlik olsa...'

Saat 13.00’te stadyum önünde toplanarak buradan yürüyüşe başlayan sendikalar, siyasi parti üyeleri, sloganlar atarak ve şarkılar söyleyerek Darmstadt Caddesi üzerinden Kent Meydanı’na ulaştı. 2 saat süren yürüyüşten sonra Kent Meydanı’na ulaşan yaklaşık 15 bin kişi, 1 Mayıs'ı coşkuyla kutladı.

Türk-İş’e bağlı sendikaların katılımının yoğun olduğu mitingde özellikle Türk Metal Sendikası, yaklaşık 3 bin kişilik bir katılım gösterdi. Fabrika isimleri yazılan pankartlarla katılan metal işçileri sık sık AKP karşıtı sloganlar attı. Türk Metal üyesi işçiler, Oyak Renault, Tofaş, Yazaki, Delphi, Ficosa, Borusan Grup, Componenta, Bamesa, GramerKırpat, Tiberina Otomotiv, Rollmech Teknik 20, Mako Teknik yünlü gibi pankartların arkasında ayrı ayrı kortejler halinde alana yürüdü.

Türk Metal’i Kristal İş takip etti. Coşkularıyla dikkat çeken cam işçileri sık sık ‘Dünya yerinden oynar işçiler birlik olsa’ sloganını attılar.Tez Koop-İş’in ardından ‘Zafer direnen emekçinin olacak’ sloganıyla Demiryol-İş üyesi işçiler yürüdü. Dikkat çeken bir kortej de Petrol-İş üyelerinin oluşturduğu kortej oldu. ‘Sendikalı ol güçlü ol’ pankartıyla yürüyen işçiler ‘AKP’ye kul sermayeye köle olmayacağız’ sloganını attılar. Ardından Yol-İş, Tes-İş, Teksif, Tek Gıda-İş sendikaları yürüdü.

KESK üyesi kamu emekçileri de coşkuları ve kitlesellikleriyle dikkat çekti. KESK’in kortejinde sık sık ‘Ücretli köle olmayacağız’, ‘Genel grev genel direniş’ ‘Parasız eğitim parasız sağlık’ sloganları atıldı

Siyasi partilerden Emek Demokrasi ve Özgürlük Blokunu oluşturan partiler, BDP, EMEP, SDP, EDP blok pankartlarının arkasında kitlesel bir kortej oluşturdu. Ayrıca ÖDP, ESP, Halkevleri, Batis, Çağdaş Gazeteciler Derneği, İşçi Hakları Derneği, ÇHD, Doğa-Der, Livane Kültür Merkezi, Pir Sultan Abdal Kültür Derneği de mitinge katıldı.

1 Mayıs kutlamaları yapılan konuşmaların ardından müzik dinletisiyle devam etti. (Bursa/EVRENSEL)

OYAK RENAULT İŞÇİSİNİN İZLENİMİ: METAL İŞÇİLERİ ALANI DOLDURDU

Merhaba. Size bu yazıyı 2011’in 1 Mayısında güzel bir bahar gününde yazıyorum. Hani baharla birlikte bütün doğa canlanır, kendini yeniler ya; işte bugün de öyle bir gündü. İşçi sınıfının da kendisini yenilemesi ve geçmişten bu yana silikliğini atabilmesi için bir başlangıçtı. İşçi sınıfının yenibaharıydı bu. 1 Mayıs tüm yurtta işçi sınıfının son 30 yıllık tarihine kitlesel anlamda damgasını vurmuştur bugün. Bursa’nın da en coşkulu 1 Mayısının olduğunu düşünüyorum. Öncelikle bunun sevinciyle yazıma başlamak ve belirtmek istedim.

Her zaman olduğu gibi bu bayramın anlamlı olmasını kılan yine emekçilerdi. Tüm yurtta geniş, coşkulu katılımıyla kutlanan bayram, hem iş birlikçi AKP Hükümeti ve hem de patronlara gereken mesajı seçim arifesinde vermiştir. Kuralsız, taşeronlaştırma, esnek çalışma koşullarını biz emekçilere dayatan sermayeye alanlarda gereken cevabı verdiğimizi umuyorum. Ben de bir OYAK Renault emekçisi olarak oradaydım. Ne yazık ki burada da Türk-Metal sendikasının iş birlikçi tüm çabalarına rağmen OYAK Renault, Tofaş ve diğer bütün metal işçileri buradaydı. Alanları doldurmayı başardılar. Neden iş birlikçi diyorum? Toplusözleşmede sadaka gibi komik bir zamma imza atan, ağır çalışma koşullarına kayıtsız kalan ve iş birliğine devam eden Türk-Metal sendikası katılımın daha fazla olmasını istiyordu. Bugün eğer gerçekten Türk-Metal Sendikası geçmiş toplusözleşmelerde ve çalışma koşulları ile ilgili sağlam, somut ve direkt işçiden yana tavır takınsaydı işçiler bu sendikayı bağrına basardı. Bununla ilgili herhangi bir ön çalışma yapmamıştır Türk-Metal Sendikası. Sadece 1 hafta kala birinci ağızdan sözle ulaşabildikleri, kendi çevrelerindeki işçilere kabataslak bilgi vererek haberdar etmişlerdir. Ne kadar örgütsüz oldukları işçi nabzından da anlamadıkları attıkları sloganlardan da belli olmuştur. Buna rağmen kortejimiz bütün gelen diğer gruplardan daha kalabalık ve en güçlüsüydü. Sloganlarımızı attık, taleplerimizi dile getirdik. Eğer 1 Mayısa 1 ay kala disiplinli bir ön çalışma yapılsaydı size tüm samimiyetimle belirtmek isterim ki sadece metal işçisinin meydanlardaki sayısı 10 binleri geçerdi. Ama bugünkü katılımda başlı başına bir olaydır. Bu arada diğer başka sendikalardan ve siyasi partilerden kortejlerin alana gelmesiyle sanki bir emir almışçasına 1 Mayıs alanını Türk-Metal sendikasının yavaş yavaş programlı bir şekilde terk etmesini de manidar buluyorum. Ayrıca şu izlenimi edindim. Türk-Metal Sendikasının kendi içinde birliğini sağlaması gerekirken sağ-sol iç çekişmesi yaşadığını, özellikle CHP ve MHP taraftarı işçi kliklerinin kısır iktidar çekişmeleri de Türk-Metal Sendikasına zarar verdi. Bunun işçileri basit, sınıfa dayalı olmayan bir siyasi kutup ve kamplaşmanın eşiğine getirerek böldüğünü bizzat gözlemledim. Sınıfa ihanet Türk-Metal Sendikasının çürümüşlüğüne yeni bir halka ekletmiş durumdadır. Durun bakalım, müdahil olmazsak daha neler göreceğiz.

Bu durumu düzeltmek elbette biz orada bulunan davasına sahip çıkan, hiçbir düzen partilerine geçit vermeyen işçilere düşmektedir. Bu aktif alanlarda gösterilen ve tüm yurtta kutlanan 1 Mayıs coşkusunun, işçi sınıfının yeni bir mihenk taşı olması dileğiyle tüm Evrensel okurlarının ve ülkemdeki tüm emekçilerin 1Mayıs bayramını en içten dileklerimle kutlarım.