Pazar tezgahları misali İKAF24 Kariyer Fuarı

Andaç Aydın ARIDURU
Eskişehir

Anadolu Üniversitesinde düzenlenen İKAF24 Kariyer Fuarı Eskişehir ve çevre illerdeki Üniversite öğrencilerini "sektörünün lideri firmalarla tanıştırmak" ve öğrencileri "iş hayatına hazırlamak" için planlanmıştı. 28 ve 29 Şubatta gerçekleşen bu fuar öğrencileri bu şirketlerin harcayabileceği bir kaynağa dönüştürmeyi amaçlıyormuş imajı çizdi. Gönüllü öğrenciler ve zorunlu görevlendirilen bir çok akademisyen 2 gün boyunca sabah 9'dan akşam 5'e kadar tüm etkinliklerde görev aldı. Üniversitenin ikinci Rektörü tarafından gönderilen bir e-postada, 50 bin öğrenciyle buluşulduğu ve 407 etkinliğin düzenlendiği bilgisi paylaşıldı. Üniversitede ortak ders olarak yürütülen Kültürel Etkinlikler dersi kapsamı, İKAF'a özel olarak sadece İKAF etkinlikleriyle sınırlandırıldı. Bu kapsamda, öğrencilerin dönem boyunca mümkün olan en fazla sayıda sinema, tiyatro, konser, seminer gibi kültürel etkinliklere katılımının teşvik edilmesi amaçlanırken, İKAF nedeniyle öğrencilerin sadece İKAF etkinliklerine katılımı zorunlu hale getirildi.

Okulun sabunsuz, peçetesiz tuvaletleri elden geçtikten, ve protoklün rotasındaki süs havuzları doldurulduktan sonra başlayan fuarda, öğrenciler bol bol "Sen de başarabilirsin!", "Bize form bırakmayı unutma!" gibi ifadeleri duyarken yeni kültürel etkinlikler derslerinin müfredatlarında pek az kültürel etkinlik bulabildi. Fuarın partnerleri arasında Tei, Tusaş, ASELSAN, Havelsan gibi savunma sanayii şirketleri yerini alırken işçilerinin sendikalaşma çabalarına karşı koyması, işçilerin darbedildiği ve ağır çalışma koşullarının dayatıldığı gibi iddialar sebebi ile TBMM'de soru önergesi ile gündeme gelen Eskişehirli EUROPEN'de var.

Şirketlerin stant alanları, konuştuğumuz bir öğrencinin de tabiriyle "Pazar tezgahları"na hayli benziyor. Öğrenciler acele ile ellerine verilen formları doldurarak şirketlerden iş veya staj için gelecek haberleri beklemeye koyuluyor.

Katılımcı öğrenciler açısından da fuarın verimli geçmediği aşikar. Stantları gezen, CV bırakıp form veren yüzlerce öğrenciden birisi "Gerçekten bir pazara benziyor mezun olduğumuzda iş bulabilmek için katılıyoruz sıraya girip form dolduruyoruz" ifadelerini kullanıyor. Burada fuara katılan öğrencilerin kariyer basamakları açısından beklentileri ise yoksulluk sınırının üzerinde maaş alabilecekleri bir işe girebilmek. Gelecek kaygısının kendisini bir an evvel iş bulup ailesine ekonomik yük olmaktan kurtulmanın kendisini yorduğunu söyleyen bir öğrenci ise, "Şurada çalışmak istiyorum dediğim bir yer yok, ilk stantan beri form dolduruyorum diyor.

Üniversitenin bir çok sayısal ve sözel bölümü olmasına karşılık İKAF'ın en büyük partnerleri savunma şirketleri ve metal, enerji sektöründe faaliyet gösteren şirketler. Anadolu Üniversitesi Psikoloji Bölümü öğrencisi bir genç durumu, "Benim bölümümle alakalı hiç bir stant yok. Otel stantlarına gidebilirsin diyorlar ancak onlar da garson komilik tecrübesi istiyor" şeklinde yorumluyor.

Geçtiğimiz yılalrda sayıları çokça artan kariyer günleri/fuarları ise üniversite öğrencileri açısından giderek katılınması daha zorunlu etkinliklere dönüşüyor. Acaba Europen gibi işçisinin sendikalaşmasını engelleyen bir işletmeler üniversite öğrencilerine kendilerini nasıl anlatıyor? Ülkenin büyük firmaları bilimsel eğitimin merkezi olması gereken üniversitelerin içine gelip potansiyel insan kaynağı havuzuyla buluşuyor ve kendilerince başarılı bir kariyerin basamaklarını üniversite gençliğine anlatma imkanını buluyor. Bir yandan da ortaya çıkan bu insan kaynağı havuzu müşterileşiyor ve üniversite öğrencisinin temel haklarından biri olan beslenme hakkı bir anda ortadan kalkıveriyor. İKAF24 giderek pazarlaşan bir üniversite ve ekonomik kriz kıskacında giderek ezilen bir üniversite gençliği tablosu çiziyor.