Yoksulluk sınırının üzerinde ücret istiyoruz

TÜPRAŞ işçisi

İzmir

TÜPRAŞ işçileri olarak ek zam talebimiz temmuz ayına ertelendi. Beklentimiz temmuz ayında yoksulluk sınırının üzerinde bir ücret. Açıkçası TÜPRAŞ Genel Müdürlüğü ve Koç Holdingin, tahammül sınırlarını zorlayan bu maaş politikasının amacı biz işçileri açlık sınırında çalıştırmaktır. Maalesef bu politikaya çanak tutan sendikacılar eğer temmuzda işçinin iradesinin karşısında durmaya devam ederse işçinin kararlı duruşunu ve eylemin sadece işverene karşı olmayacağını ve gereğini nasıl yapacağımızı temmuz ayında görecekler.

Eskiden bu havzada hem maaşlarıyla hem sosyal haklarıyla parmakla gösterilen TÜPRAŞ artık işçiler üzerindeki baskılarla gündeme geliyor. Bunu neden mi söylüyorum? Bugün işçi arkadaşım mobbing ve düşük ücretler nedeniyle istifa ediyor, EYT’den hak kazananların çoğu arkasına bile bakmadan, lanet okuyarak emekli oluyor. Kalanların hepsi de temmuz ayında görüşüleceği söylenen ek zammı bekliyor.

Temmuzda neden iyileştirme zammı almak istiyoruz? İşin aslı sözleşme bitmeden ücretlerimiz epey eriyecek. Yanımızda çalışan müteahhit arkadaşlarımızdan az maaş almaya başladık ve bazıları neredeyse iki katı maaşa çalışmakta. Yıllardır işten ayrılan arkadaşların yerine alım yapılmıyor ve eksik personelle çalışıyoruz. Şirketin amacı sanırım açlık sınırındaki maaşları fazla mesaiyle tamamlamak. Özellikle güvenlik personeli arkadaşlarımız asgari ücret sınırında... Mobbing had safhada ve bazı yöneticiler işten attırmak, savunma yazdırmak, ihtar ve disiplin süreçlerine götürmek için birbirleriyle yarışıyorlar. Bir yandan sendikaya rağmen disiplin süreçleri bile işletilmeden işten çıkarmalar olurken diğer yandan çok sayıda disiplin süreci işletiliyor, baskılar sürüyor.

İSTEĞİMİZ MÜCADELE

Temsilciler etkisiz eleman, sendikacılar ise bakar kör durumunda. Aynı işi yaptığımız Star Rafinerisi çalışanı arkadaşlarımızın yarısından çok daha az alıyoruz ve aynı sendikaya bağlıyız. Aynı sendika üyeleri olarak, sendikadan aynı işi yaptığımız diğer işçilerle aynı ücreti alabileceğimiz bir mücadelede bize öncülük etmesini istiyoruz.

Nitekim TÜPRAŞ eski TÜPRAŞ değil, anketlerde memnuniyet sıfır, işe bağlılık sıfır, motivasyon sıfır çıkıyor. Açıkçası Türkiye’nin en büyük kuruluşunda baskı altında ve açlık sınırında maaşlarla çalışıyoruz. Birçok deneyimli personel değer verilmediği için ya istifa ederek ya da emekli olarak işten ayrıldı. Bu durum hepimizi korkutuyor artık, böylesine tehlikeli bir iş yerinde motivasyonsuz bir işçinin bir hatası canına ya da başkalarının canına mal olabilir. Herhangi bir yangın ya da patlama anında rafineride deneyimli personel çok önemlidir.

Rafineriyi hatta ilçeyi havaya uçurabilecek bir patlamanın önüne geçmek için bu soğukkanlı, yangınla ve patlamalarla defalarca mücadele etmiş, tecrübeli personel ivedilikle ne yapması gerektiğini bilir ve canları pahasına rafineriyle birlikte birçok canı kurtarır. Ancak bu gidişler devam ederse olası iş kazaları ile hem ilçemizde yaşayan insanların yaşamı hem biz işçilerin güvenliği de tehlikeye atılacak. Bizler kalan işçiler olarak ücretlerimizin yoksulluk sınırının üzerine çıkmasını, çalışma şartlarımızın düzeltilmesini ve yönetici baskılarının son bulmasını istiyoruz. Sendikamızın da bizleri oyalamadan, mücadelemizin önünde engel olmadan, sahayı düşük zam oranı beklentisine sokmaktansa insanca yaşayacağımız bir ücret için mücadeleyi örgütlemesi gerekiyor.