Savaşın acı yükünü yaşamamak için

Ana, bacı, hala, teyze yani bizler, kadınlar. İş kadını da olsak ev hanımı da olsak yaşamımızın çoğunu savaşarak geçiriyoruz. İşyerinde, aile içinde, otobüste kısacası toplumda yaşadığımız zorluklardan dolayı kendi içimizde psikolojik savaşlarda veriyoruz. Dünyadaki kadınlar haklarını aramak için çaba sarfettiklerinde kısmen de olsa olumlu yönde ilerleme kaydediyorlar. Başa çıkamadıkları en büyük acı, sevdiklerini kaybetme acısıdır. Sizden üstün olmayan insanların beyinlerinin hırsla, kinle, düşmanlıkla dolu olması  bu acıların en büyük sebebidir. Yani kendi çıkarları için ülkeler arası savaşlar yaratan insanların oluşturduğu güçler topluluğu.

Yaşadıkları ülkede azınlık oldukları için, inançları onlardan farklı olduğu için öldürülen sevdiklerimiz kadınlar için en büyük acıdır. Çevremden gözlemlediğim kadarıyla bu acıları bizler veya yakınlarımızdan biri yaşamadıkça anlamak istemiyoruz ya da toplum olarak bu şekilde düşünme itiliyoruz. Bizlere düşen bu acıları yaşamadan kendimizi 10 dakika bu acıları yaşayan kadınların yerine koymak, acılarını anlamaya çalışmak. Bu şekilde yaşama daha farklı bakabiliriz.

Hepimiz büyük veya küçük şehirlerde ayrı kapıları olan ama çatısı aynı olan binalarda yaşıyoruz. Ülkenin her bölgesinden ailenin yaşadığı evlerde ev kadınlarını gözlemlediğimde görüyorum ki hepsi farklı şekillerde toplum baskısına maruz kalmışlar. Kardeşlerine bakması için, ev işlerini yapması için okutulmayan kadınlar... Yani kadın kısmı evde oturur düşüncesi hemen hemen bütün coğrafyamızda bu etkin. Birey olarak doğal hakları olan, kendi hayatını yaşama ve yönlendirme özgürlüğüne çoğu sahip değil.

Yaşadığımız acılarımızın en büyüğü olan, hiç bitmeyen yürek acısı yani sevdiklerimizi kaybetme acısını yaşamamak için tüm dünyada tek çıkar yol barıştır. Azınlıkların ve çoğunlukların her açıdan kimliklerini, inançlarını, yaşamsal ve yasal haklarını eşit şekilde yaşaması ancak barışla olur. Savaşın acı yüzünü, soğuk yüzünü yaşamamak için birbirimize karşı daha duyarlı, samimi olalım. Çünkü savaştan en çok biz kadınlar etkileniyoruz.