Şişecam işçisi
Lüleburgaz

Öncelikle cam işçisi arkadaşlarıma, tüm işçi sınıfına ve her zaman sesimizi duyuran Evrensel gazetesine ve emekçilerine selamlar.

Tarihten bu yana Şişecam’ın biz cam işçilerine karşı baskı uygulama, haksızlık yapma, işten atma, açlık sınırına yaklaşan ücrete razı etme, disiplin cezaları verme ve daha nicesiyle devam eden yıldırma ve sindirme politikaları, günbegün kendini daha fazla hissettiriyor. Bu, geçmişte böyleydi, bugün de böyle. Ama cam işçisi ne zaman birlik olup mücadele ettiyse bu baskıları geri püskürttü, cezaları durdurdu, istediği ücretleri işverene rağmen aldı, sosyal haklarını genişletti, çalışma koşullarını düzeltti. Çünkü işçi sınıfı ve cam işçisi birlik ve beraberlik içinde olunca, mücadelesi karşısında hiçbir güç duramaz!

Hep böyle olmadı mı?

Her geçen gün ağırlaşan iş koşullarıyla, geçim sıkıntılarıyla yoksul halk, işçiler, emekçiler, emekliler vergi ve zam yağmuru altında inim inim inlerken, Şişecam her zaman olduğu gibi kârına kâr katmaya ve bizleri daha da fazla sömürmeye devam ediyor. Dudak uçuklatan kâr açıklamaları yapan Şişecam patronu bize yoksulluğu, köleci çalışma koşullarını, güvencesizliği, örgütsüzlüğü reva görüyor. 

ŞİŞECAM BÜYÜDÜKÇE BİZ YOKSULLAŞIYORUZ

Şişecam’ın açıkladığı kârlar şöyle:

2021 yılının ilk 9 ayında 4.09 milyar TL net dönem kârı elde ederken, geçen yılın aynı döneminde bu rakam 1.39 milyar TL seviyesindeydi.

Üçüncü çeyrek kârı geçen yıl 865 milyon TL iken, bu yıl 1.35 milyar TL’ye yükselmiş. 

Evet Şişecam’ın eylül ayı sonu itibariyle net satışlar 44 kat artmış.

İşçiler için Şişecam patronunun cebinden çıkan ise 2003 yılında yüzde 13 civarındayken, şu an yüzde 1.5’e düşmüş. 

Bu rakamlar da gösteriyor ki; Şişecam patronu büyüdükçe biz cam işçileri daha da yoksullaşıyoruz.

"TALEPLERİMİZ NASIL SAVUNULDU?"

Toplu sözleşme dönemine bu koşullarda girdik. Sendikamız Kristal-İş Genel Merkezinden gelen taslak çalışması programıyla iyice sarsıldık. Program, pandemi bahane edilerek fabrika delegeleriyle sınırlanmıştı. Bizlerin yoğun hissettiğimiz yaşam koşullarının zorluğu altında, tabanın taslağına en çok ihtiyacımız olduğu dönemde, sadece delege ile taslak çalışması yapmak yanlıştır. Gerçi Genel Merkezin tutumuna rağmen bölgelerin çoğunda taslak çalışması işçilerle yapıldı. Bizim bölgede (Trakya) ise delegelerle yapıldı. Delegeler, fabrikalardan talepleri aldı, bir salonda toplanarak şubeye iletti. Şubeler, Genel Merkezin belirlediği otelde yer, gün ve saatte toplanarak, cam işçisinin taleplerini açıkladılar. Delegelerle yapılan taslak çalışması bile rahatsız etmiş olmalı ki, belirlenen talepleri göz ardı eden Genel Merkez, kendi taslağını oluşturdu! Bu duruma hiçbir şube, “Bizim tabandaki taslağımız bu değildir ey Genel Merkez” demedi mi? Dediyse nasıl dedi? Bizim taleplerimiz nasıl savunuldu, merak ediyoruz...

"TASLAĞIN HİÇBİR HÜKMÜ KALMADI"

Bu taslak bizlerin onayının ve talebinin dışında bir taslak olarak ortaya çıktı. Tabanda istenen taleplerin hiçbir hükmü kalmadı. 

En başta şunu belirtelim; bunun adı madem ki ‘taban taslak çalışması’dır; bu çalışma delegeyle değil, tabanla birlikte yapılmalıydı. Taleplerin neler olacağına Genel Merkez değil, o ücretlere çalışan, o ücretlerle zar zor yaşamını sürdüren, fırınlarda, tezgahlarda ter döken biz cam işçileri karar vermelidir! Genel Merkez toplu sözleşmeyi, ancak işçinin sesine kulak verip tabanın onayını aldıktan sonra imzalamalı.

Evet... Taslak, tabanın talepleri üzerinden yeniden revize edilmeli. Ve biz cam işçilerinin onayı alınmadan sözleşme imzalanmamalı.

Her gün yapılan zamlar, getirilen vergi yükleri, pandemi koşullarıyla daha da ağırlaşan yaşam koşulları, işsizliğin, güvencesizliğin, geleceksizliğin devam ettiği bu süreçte, fillerin tepişmesinden ezilen hep biz işçiler olduk! Bir tarafta kârını daha da arttırmak için bizleri sömüren, haklarımızı tırpanlayan, yoksulluk ücretlerine mahkum eden Şişecam, diğer tarafta vergi yükleriyle, her gün gelen zamlarla iliğimizi, kemiğimizi kurutan siyasi iktidar. 

Bir tarafta tabanın taslağını kabul etmeyen ve taslağı işçiye dayatan bir sendikal anlayış, diğer tarafta bunun altında bırakılmak istenen biz cam işçileri!

"BU KISKAÇTAN BİRLİKTE KURTULABİLİRİZ"

İşçi sınıfı, az da olsa elinde kalan her hakkı, hep mücadele ederek alabilmiştir. Daha kötü dönemlerden de geçmiştir, ama tekrardan ayağa kalkmayı başarmıştır. Bugün olduğu gibi dört taraftan sıkıştırılmış olan sadece cam işçisi değil, koskoca işçi sınıfıdır. Tezgah başında derdini gizleyip söyleyemeyen, eve ekmek götürme derdinde olan, yazın ailesiyle, çocuklarıyla gönül rahatlığı içinde tatil yapamayan sadece cam işçisi değildir! Bu haksızlığa maruz kalan, bu sömürüyü hisseden, çocuklarını, geleceğini düşünen koskoca bir işçi sınıfı vardır. Bugün bu dertlerin içinde bunalmış, çıkmaza girmiş; yukarıdakilerin işçi düşmanı siyasetine boyun eğmiş, yaşama tutunmaya çalışan, geçim derdi altında ezilen biz cam işçileri dahil, bütün işçi sınıfı, birlikte mücadele ederse ancak bu kıskacın içinden çıkacaktır. 

İşçi düşmanı yasalarla, patronları her dönemde koruyup kollayan, teşvik veren, vergilerini silen, grevlerimizi yasaklayan politikalarla yoksullaşıyor, insan gibi yaşamayı unutuyoruz. Koltuğa yapışmış olanlara, oy peşinde koşanlara değil, birbirimize güvenip kenetlenirsek bu dertler bitecektir. Kirli siyasetlere, işverenin şirinliğine aldanmamalı; tarihten gelen bilinçlenme, örgütlenme, birlik ve beraberlik içinde olma, sorunlarımıza sahip çıkarak mücadele etme kültürünü daha da geliştirerek yaşatmalıyız. Çünkü bir işçi; kazanımlarını, iş güvencesini, geleceğini, haklarını sinerek, korkarak, el etek öperek değil, mücadele ederek alır! Birlik, dayanışma, mücadele; işçi sınıfının doğasında vardır...