24 Kasım 2020 23:30

Mektup: Ben artık uyandım, koca şiddetine boyun eğmem

"İşe başladıktan 3 ay sonra eşim iş dönüşü beni dövdü. Neye uğradığıma şaşırdım. Meğerse usta başıyla aynı yerde sigara içtiğim için beni dövmüş."

Fotoğraf: Burcu Yıldırım/Evrensel

Paylaş

Esenyalı’dan bir kadın işçi

3 yıl önceye kadar gayet mutlu bir kadındım. Birine aşık oldum, yüreğim kıpır kıpır çok seviyordum. Öncesinde ailemle yaşıyordum ve çok mutsuzdum. Bir an önce sevdiğim adama kavuşmak için sabırsızlanıyordum. Bir süre sonra evlendik, ilk günlerde çok mutluyduk, sonra ben eşimin çalıştığı fabrikada işe başladım. İşe başladıktan 3 ay sonra eşim iş dönüşü beni dövdü. Neye uğradığıma şaşırdım. Meğerse usta başıyla aynı yerde sigara içtiğim için beni dövmüş. Bu dayaktan sonra 1 yıl içinde en az 7 defa farklı bahanelerle dayak yedim. Eşimin ailesine gittim. Yaşadıklarımı anlattım, onlar da bana “idare et” dediler. “Bizim çocuk küçükken bazı sorunlar yaşadı, ondan dolayı biraz psikolojisi bozuk, ondan seninle evlensin istedik” dediler. Yani benim bir psikolog görevi görmemi istemişlerdi. Ama benim hiç niyetim yoktu hayat boyu dayak yemeye! Hızlıca ‘ne yapabilirim’ diye düşündüm. Mahallemizde bir kadın derneği var, Esenyalı Kadın Dayanışma Derneği. İlk önce oraya başvurdum. Bana çok yardımcı oldular yol gösterdiler, onları dinledim. Hukuki yollara başvurdum her yolu denedim çok zorladım. Bu kadınlara çok güvendim onların gösterdiği yolda ilerledim, uğraştım, hakkımı aradım. Beni her gün tehdit eden, kapıma dayanan bu dayakçı adamdan kurtuldum. Şimdi düşünüyorum; ben, ailemden, babamdan dayak yerdim, annem de baskı yapardı. Kurtulmak için sevdiğimi düşündüğüm bu adamla evlenmişim. Sevgiden değil evliliği bir kurtuluş yolu olarak gördüğüm için… Tek tesellim bir çocuğum yok ve yalnız yaşıyorum. Zaten ailem de beni istemedi. Onlara göre “Herkes dayak yermiş zaten, ne varmış?” Artık ben uyandım. Kadın dayanışması ile yaşadıklarımın üstesinden geldim. Yeniden şiddet gördüğüm bir ortama ve koca şiddetine boyun eğmem.