Peki evsizler Koronavirüs’ten nasıl korunacak?
Koronavirüs önlemleri gereği Antep'te akşam olunca camilerin kilitlenmesiyle, geceleri camide yatan evsizlerin gidecek yeri kalmadı.
Evsizler
Fotoğraf: Umut Yeğin / Evrensel
Umut YEĞİN
Antep
Koronavirüs salgını nedeniyle birçok kamu kurumu, toplu alanlar kullanıma kapandı. Alınan önlemler ile bir yandan virüsün yayılmasının önüne geçmeye çabalanırken, bir yandan da normal zamanlarda gözümüze çok da çarpmayan bir gerçeği göz önüne serdi.
Dört yıldır kimi zaman geceyi camilerde geçirdiğini söyleyen, kimi zaman köprü altında yattığını söyleyen üç çocuk, camilerin kapanmasıyla birlikte sokakta kaldıklarını söylüyorlar. Suriyeli çocukların adları Mahır, Muhammed ve Yasin. Kavaklık Mahallesi’nde gecenin çok geç saatlerinde bir binanın kazan dairesi girişinde gördüğümüz çocuklar, yaktıkları mum ateşinin etrafında ısınmaya çalışarak geceyi geçiriyorlar. Neden dışarıda kaldıklarını sorduğumuzda, “Abi biz şu parkın içindeki camide yatıyorduk. Ama artık kilitlemeye başladılar. Birkaç gün burada kalabilir miyiz?” diyerek mahcup bir şekilde cevap veriyorlar. “Virüs nedeniyle mi kilitlediler” sorumuza ise “Olabilir. Hırsızlık da olmuş o yüzden kilitlemişler” diye cevap veriyorlar. “Peki başka camiye gitseniz” dediğimizde ise “Diğerleri de kapalı abi” cevabını alınca virüs salgını önlemi için kilitlediklerini daha iyi anlıyoruz. “Peki nasıl yaşıyorsunuz? Aç mısınız?” sorumuza ise ellerindeki kağıt mendilleri göstererek “Bunları satıyoruz abi” diye cevap veriyorlar.
16, 17 yaşlarındaki çocuklara “Anneniz, babanız ya da bir akrabanız yok mu?” sorumuz ise bir süre sessizliğe neden oluyor. Yalnızca Muhammed, “Abi biz 4 yıl önce buraya geldik. Sınırdan geçmemize çok az kalmıştı. Muhalifler abimi ve tüm ailemi öldürdü. Burada akrabalarım var ama her zaman yanlarına gidemiyorum” diye cevap veriyor. Diğer çocuklar ise sessizliklerini koruyor.
Oradan ayrılıp, aynı sokakta bulunan Suriyelilerin işlettiği bir markete giriyoruz. Market sahibi daha önceden de ara sıra konuştuğumuz, ara sıra ekmek aldığımız, hal hatır sorduğumuz bir adam. Hemen nasıl olduğumuzu soruyor. “İyi değiliz, şu karşı binanın arkasında çocuklar sokakta kalmış. Betonun üzerinde uzanıyorlar. Onlar da Suriyeli. Sen tanıyor musun” diye soruyoruz. “Onlar yalancı” diye cevap veriyor hemen. “Nasıl yani sen tanıyor musun?” diye soruyoruz tekrardan. “Hayır tanımıyorum ama duygu sömürüyor onlar” diyor. Biz de “İnsan sırf birilerinin duygularını sömürsün diye betonda uyur mu?” diye öfke ile cevap verince ise “Ben onlara bir şey yapamam” diye ellerini kaldırıyor. Aynı savaştan kaçan biri daha varlıklı, diğerleri ise yakınlarını kaybetmiş ve sokakta yatan Suriyeliler arasındaki fark böyle gösteriyor bu kez de kendini.
Fotoğraf: Umut Yeğin / Evrensel
KURUMLAR YANITSIZ!
O gece çocukların dışarıda yatmaması için öncelikle Gaziantep Büyükşehir Belediyesi Beyaz Masa’yı arıyoruz. İlkin telefona cevap veren çalışana durumu anlattığımızda, tam da bu durumlar için, evsizlerin kalması için barınaklarının olduğunu ve ilgili birime yönlendireceklerini söylüyorlar. Birkaç saniye sonra yönlendirdikleri Zabıta Müdürlüğü ise “Şu an bu hizmetlerimiz durdurulmuş durumda. Sadece kış ve dondurucu soğuk olan şartlarda bu hizmeti veriyoruz” diyerek yardımcı olamayacaklarını söylüyorlar. Aile ve Sosyal Politikalar Müdürlüğü’nün telefonu ise cevap vermiyor. Uluslararası Çalışma Örgütü (İLO) Gaziantep ofisi ile irtibata geçiyoruz. Orası ise Antep’te bulunan tüm kurumların Koronavirüs nedeniyle çalışmalarına ara verdiğini söylüyor.
Çocuklar ise o geceyi çevreden temin ettikleri battaniyelere sarılarak dışarıda geçiriyorlar.
EVRENSEL EGE
Ege'den daha fazla haber, röportaj, mektup, analiz ve köşe yazısı...
