DİSK Kongresi işçilerin ihtiyaçlarına yanıt vermeli

Yakup UMUR
Eski sendikacı

DİSK Genel Kuruluna doğru gidiyoruz. Kongre yaşadığımız bu koşullarda işçi sınıfı için çok önemli.

Çünkü mevcut sendikaların en büyükleri egemenlerin doğrudan ya da dolaylı olarak kurduğu ve kurdurduğu sendikalardır. Özellikle 12 Eylül darbesinden sonra yapılan anayasa ve yasalarla sendikaların işlevi tamamı ile işlevsizleştirildi öyle bir hale getirildi ki adete toplu sözleşmesiz ve grevsiz bir sendikal örgütlenmeler oldu. Kaldı ki bugün örgütlü olanların çoğu sadece kağıt üzerinde örgütlü olduğundan sendika aldığı kararlara kendi tabanını bile katamıyor. Bu durum sendikal bürokrasinin de işine geliyor.

Özellikle kamu işyerlerinde sendikadan daha çok işveren yetkililerinin, belediye iş kolunda ise belediye başkanı veya müdürlerin yönlendirmeleri etkili oluyor, sendika delegesi, temsilci ve yönetim seçiminde bile belirleyici oluyorlar.

Sendika yöneticilerinin önemli bir bölümü sendikayı, işçilerin çalışma koşullarını ve günün koşullarına göre yaşam standartlarının düzeltilmesi için mücadele aracı görmek ve buna göre örgütlenmek yerine ekmek kapısı olarak görüyor. Çünkü profesyonel sendikacılar aldıkları maaşla tam bir lüks içinde yaşıyorlar. Dolayısıyla nasıl yaşıyorsa öyle düşünüyorlar.

Bu nedenle DİSK yöneticileri ve kongre delegeleri sadece kimleri seçeceğine odaklanmak yerine “Nasıl gerçek sınıf sendikaları yaratılabilir?​”i düşünseler işçi sınıfına daha iyi hizmet ederler.

Ben bir eski sendikacı olarak tüm delege ve yöneticilerin Evrensel gazetesinin 8 Şubat 2020 günkü sayısında 5. Sayfasında yer alan İ. Sabri Durmaz’ın yazısını okuyarak kongreye hazırlanmalarının çok yararlı olacağına inanıyorum. Çünkü yaşadığımız koşullar gittikçe kötüye gidiyor. Bu koşulların değiştirilmesi sadece işçi sınıfının önderliğinde tüm ezilen ve sömürülen halkların, demokratik bir halk iktidarının kurulması ile mümkündür. Başka türlü bu koşullardan çıkamayız. Ancak kötü koşulları dile getirerek her önümüze gelene dert yanarak bir iş yaptığımız sanırız ama hiçbir şeyi değiştiremeyiz.

1. Sendikal örgütün yaptırım gücü temsil ettiği sınıfın örgütlülüğüne bağlıdır. Onun için seçilecek olanların ve seçenlerin önceliği işçilerin örgütlenmesi ve daha çok işçinin sendikal faaliyetin içine katılmasından geçer. Bunun için her şeyden önce sendikadan maaş alanların maaşının çalıştığı iş yerindeki aynı kıdemdeki işçiden daha yüksek olmaması için gerekli karaları alması lazım.
2. Tabanı örgütlü hale getirilmesi ve işyerlerinde her birimden temsilci seçilmesi ve bunlar içinden o işyerindeki işçi sayısına göre yürütme komitesi seçilmeli. Bu temsilcileri ve birim temsilcileri genel merkezler veya şube yöneticileri değil ancak seçenler görevden alabilmeli.
3. Başta toplanan aidatlar nerelere harcandığı, profesyonellerin harcırahları başta olmak üzere tüm harcamalar temsilciler vasıtasıyla tüm işçilere bildirilmeli.
4. Delege seçimleri ve temsilci seçimleri liste halinde ayrı ayrı değil, çarşaf liste halinde olmalıdır. İsteyen işçi adaylar içinden istediği kişiye oy verebilmelidir.

Bunlara daha çok şey madde eklenebilir. Ancak önemli olan bir diğer önemli husus da eğitim çalışmalarıdır. Eğitim işyerlerine yayılmalı, belirli konular tespit edilmeli, bu konular sınıfın özgül taleplerine göre belirlenmelidir. Bu eğitime süreklilik kazandırılmalıdır. Bakın herkes Bahar Eylemlerini örnek verir ancak Bahar Eylemlerine önderlik eden işçi kesimleri daha çok bu işyeri örgütlülüğünü sağlamış işçilerdi.

Bu yazıyı bitirirken DİSK’in bu kongresinin tüm işçilere daha iyi günler gelmesi ve mücadeleci sendikacılığın temellerinin atıldığı kongre olması dileğiyle başarılar dilerim.

Belediye işçileri DİSK’in kongre beklentilerini anlattı: Sınıfı birleştiren anlayış

DİSK'e bağlı sendikalar: Genel kurul en geniş birliği sağlamayı önüne koymalı