31 Temmuz 2019 05:59

Gidenin ardından…

Emine Uyar, geçtiğimiz günlerde yaşamını yitiren Eski EMEP İzmir İl Başkanı Cabbar Demirci’yi anlattı.

Fotoğraf: Evrensel

Paylaş

Emine UYAR
Emek Partisi İzmir İl Başkanı

Gazetedeki arkadaşlarım üç gün önce Cabbar Abi ile ilgili bir yazı istediğinde yazamadım. Tıpkı cenaze töreninde konuşamadığım gibi. Gidenin ardından konuşmak ve yazmak çok zormuş…

Cabbar Abi ile 90’lı yılların ortalarından bu yana hep yan yana olduk. Son kongremizde Partimin bana verdiği, ondan sonra devraldığım görev hem onurlu hem de ağırdı.  Ben bugüne kadar onun hep bu zorlu ve onurlu görevde yanı başımda olduğunu bildim. Tıpkı bir çınar gibi idi, güven vericiydi. Söz konusu parti işi ise hiçbir bahanesi olmazdı. Bir de örgütlülüğe zarar verebileceğini düşündüğü şeyler karşısında asla taviz vermez, katı olurdu.  

O, günün hangi saati olursa olsun, telefonda konuşurken ya da büronun kapısından içeri girdiğinde söylediği bir-iki sözle bizi güldürürdü.

Yaramaz bir çocuk gibi, eşyalarımızı saklar, haberimiz olmadan telefonumuzdan başkalarını arar, birisi bir kişi ya da kurumun telefon numarasını istediğinde şimdiki Konak İlçe Başkanımız Haydar Cenan’ın çay ocağının numarasını verip, O’nu pek çok anlamsız soruyla baş başa bırakırdı.

Yüzü sinek ısırıklarından kıpkırmızı olduğu için huysuzlanan 4 yaşındaki çocuğu, “Ooo yüzünüzde güller açmış” diyerek güldüren, bebeğinin rahatsızlığı yüzünden üzüntülü, endişeli bir anneyi söyledikleri ile o ruh halinden çekip çıkaran, direnç aşılayan birisiydi.   

Gideceği her yere mutlaka saatinden çok erken giderdi. Kimseyi bekletmezdi.

Cabbar abi yaşadığı gibi dimdik bir şekilde aramızdan ayrıldı. Çok ani oldu. Ondan bunu beklemezdik diyeceğim ama bir taraftan da Cabbar abi başka türlüsünü istemezdi…

O, son günlerinde 2 Temmuz anmasına katıldı, kamu emekçilerinin TİS talepleri için meydanlardaydı, direnişteki Aliağa işçilerini ziyaret etti, gençlik kampına gitti.   

Cenazesine İzmir’in emek ve demokrasi güçlerini oluşturan ne kadar siyasi parti, sendika, kurum, kuruluş varsa buralardan, İzmir’in, sokaklarında, miting alanlarında kol kola yürüdüğü pek çok arkadaşı katıldı. Bu törende de sık sık ifade edildiği gibi onun kucaklayıcılığından, birleştiriciliğinden geliyordu. Genç yoldaşları fotoğraflarını taşıdı. Yine bir yoldaşının ismini taşıyan Metin Göktepe Parkından, örgütlenmelerinde emeğinin geçtiği işçilerin omuzları üzerinde taşındı. Cenazesi sloganlarla Güzelbahçe mezarlığına doğru uğurlanırken, balkona çıkıp alkışlayan mahalleliler oldu. O mahallede oturmamasına rağmen, mahallenin esnafı, muhtarı onu tanıyordu.

Cabbar Abi de tıpkı Deniz Gezmiş gibi 1947 doğumlu idi. Bu kuşağın yaşadıklarını, mücadelesini, Cabbar Abi’nin bu özelliklerini, genç kuşaklara, çocuklarımıza taşıma görevi bizi bekliyor. İşçi sınıfına, halkımıza, Cabbar Abi’ye layık olmaya çalışacağız.

ÖNCEKİ HABER

Afganistan'da bombalı saldırı: 32 ölü, 15 yaralı

SONRAKİ HABER

The deportation of Syrian refugees from Turkey, in 10 questions

Sefer Selvi Karikatürleri
Evrensel Gazetesi Birinci Sayfa
Evrensel Ege Sayfaları
EVRENSEL EGE

Ege'den daha fazla haber, röportaj, mektup, analiz ve köşe yazısı...