Suyu bul, sudan sana zarar gelmez!

Arzu BAHAR

Hidroterapi; suyun iyileştirici gücü. Antik çağlardan beri kullanılan su ile iyileştirme, sırrının hâlâ çözülemediği bir uygulama. Hastalıkların vücudu terk etmesinden, bağışıklığı arttırmaya, psikolojik sorunlara deva olmasına kadar pek çok çözüm sunar. “Su akar, deli bakar” kulağa çok amiyane bir tabir gibi gelse de akıl hastalıklarının, psikolojik sorunların tedavisinde suyun önemini açıklıyor aslında. Rüyanın suya anlatılması, suyu izleyerek huzur bulunması, ninelerimizin içirdiği okumuş sular eskiden beri süregelen, belki kulaktan duyma belki bilinçli yapılan uygulamalar. Romanın genelinde de vurgulanan bir olgu bu. Başkarakter Refika Hanım sık sık tekrarlıyor; “Suyu bul, sudan sana zarar gelmez.”

ŞİFA DAĞITAN BİR KADININ HİKÂYESİ

Su ile şifalanan, şifa dağıtan bir kadının hikâyesi anlatılıyor romanda. Refika Karahisar’ın… Çok güçlü bir karakter Refika Hanım. İdealist, kendine güvenen, dönemin aydınları arasında yer alan, ülkenin en önemli yazarlarından, kalemi kuvvetli bir kadın. Yirmili yaşlarının başında, dedesinden kendisine kalan yüz yıllık defterin sırrını çözmek için yollara dökülecek, sonu bilinmez bir maceraya gözü kapalı atılabilecek kadar yürekli.

Refika, dedesinin bıraktığı kitabı okuduktan sonra içindeki dürtüye karşı koyamaz ve Kıbrıs’a, okuduklarını araştırmaya gider. Akdeniz’in olanca maviliği ile sarmalanmış bu cennet adada, hem denizin maviliğine sevdalanır, hem çok zor bir aşka tutulur.

Adada geçirdiği zaman sürecinde istediği bilgileri toplar, manastırlarda dolaşır, şifalı suların, otların, şifacıların peşine düşer. Tesadüfler sonunda dedesinden el aldığını, içindeki büyük gücü keşfeder. Şifalı suları bulmak için çıktığı yoldan, kendisinin de şifacı olduğunu öğrenerek döner. Ancak şifa dağıttıkça, içindeki güç kendisine zarar vermektedir. Bunu acı bir şekilde öğrendiğinde susar Refika.Büyük aşkı da ellerinden uçup gitmiştir. Yıllarca kimseye hiçbir şey söylemez, bildiklerini paylaşmaz. Sadece yazar. Sırrı sözcük olup dökülür kaleminden, acıları sayfalara karışır.

Kitaplarını düzenlemesi, notlarını bilgisayara geçmesi için kendisine yardım eden, yeğeni Emra Feray’ın önerdiği, genç çevirmen Aren’e güvenir bir tek. Aren aynı zamanda yazar olmak istemektedir ve Emra Feray’ın derslerine katılmaktadır. Refika Hanım yaşadıklarını zaman zaman küçük parçalar halinde anlatır Aren’e, bazen de yasemin çayının odaya yaydığı huzurla saatlerce denizi seyreder. Günün birinde de bu dünyadan göçer.

MAVİYE BULANAN AŞK

Geride kalan Aren, Refika Hanım’ın kendisine bıraktığı dedesinden kalan kitabı çaldırır. En büyük zanlı Emra Feray’dır. İlaç sanayiinde, kozmetikte, alternatif tıpta kullanılacak pek çok bilginin bulunduğu kitap ve günlük, herkesin ilgi odağıdır. Bu yüzden de başına gelmeyen kalmaz. Dövülüp bir ormana atılır, pek çok kez hayati tehlike atlatır, peşine karanlık adamlar düşer ama yılmaz. Çalıştığı yayınevine gelen bir paketle varlığından haberdar olduğu, Refika Karahisar’ın bulmasını istediği can dostu Serfinaz Hoca, bu tehlikeli yolda tek destekçisidir. Sonunda kitabın, günlüklerin ve Refika Hanım’ın büyük aşkının sırrını çözmek için aynı yollara düşer. Kıbrıs’ın mavi denizine Aren de tutulur. Attığı her adımda sanki genç Refika yanındadır, ona yol göstermektedir.

Ufkun Öte Yanı, kayıp kitabın izinde bir macera, şifalı sular, şifacılar, karanlık adamlarla örülmüş bir hikâye. Ve aşk… Nerdeyse her sayfada sizi içine çeken maviye bulanmış bir aşk.

İrem Uzunhasanoğlu macerayı, aşkı, cinayeti harmanlayarak ortaya oldukça güzel bir roman çıkarmış. Akıcı ve duru bir dil kullanan yazar, kitap boyunca merak duygusunu diri tutarak okuru kavrıyor. Ve kişinin anılarına sahip çıkması gerektiğini fısıldarken şöyle diyor; “Ölmemek için hatırlamalıydı insan…”