Amele pazarı: Dertlerimiz aynı, hepimiz iş bekliyoruz
Ankara Dışkapı'da amele pazarında iş bekleyen mülteci işçilerle konuştuk. (Fotoğraf: ARŞİV)
Fotoğraf: Burcu Yıldırım/EVRENSEL
Hüseyin İNANÇ
Ankara
Ankara amele pazarında Iraklı Abdulrahman ve Suriyeli Abdullah ile konuştuk. “Yeri geliyor 10-20 liraya da çalışıyoruz” diyen Abdulrahman, son zamanlarda amele pazarına işçi aramaya gelenlerin azalmasını “Abi kriz var diyor herkes, kriz olur da burayı vurmaz mı” diye açıklıyor. Abdullah ise işçilerin kaderinin ortak olduğuna dikkat çekerek, “Dertlerimiz aynı, hepimiz köprü altında iş bekliyoruz” diyor.
Ankara’nın Dışkapı semtinde bir amele pazarı. İnşaatlarda çalışmak için iş bekleyen işçiler arasında mülteci işçiler de var; Iraklı Adulrahman ve Suriyeli Abdullah gibi. Abdulrahman 21, Abdullah 18 yaşında. Türkçeyi daha iyi konuştuğu için ilk söze Abdulrahman giriyor. Türkiye’yi sevdiğini söyleyen Abdulrahman, IŞİD Musul’u işgal edince buraya gelmiş. Türkmen bir genç olan Abdulrahman, başlarda memleket hasretine dayanamasa da şimdilerde Türkiye’ye alıştığını söylüyor. Yaşam koşullarından dert yanan Abdullah, iki odalı bir gecekonduda, iki aile bir arada yaşadıklarını belirtiyor. Annesi ile iki kardeşine bakmak için çalışan Abdulrahman günlük 30 lira kazandığını söylerken “Haftada en fazla 3-4 gün iş bulabiliyorum” diyor. “Yeri geliyor günde 8-10 saat çalışıp 20 lira alıyoruz” diyen Abdulrahman çoğu zaman amele pazarında iş aldığında yevmiyeyi sormadığını söylüyor. Genellikle inşaat işine gittiğini söyleyen Abdulrahman son zamanlarda amele pazarına eskisi gibi rağbet olmadığını, artık buradan daha az iş alabildiğini belirtiyor. Neden daha az iş alabildiğini sorduğumuzda ise Abdulrahman “Abi kriz var diyor herkes, kriz olur da burayı vurmaz mı” diyor. Abdulrahman mültecilere yönelik ‘Çalışmıyorlar, bedava yaşıyorlar’ söylemlerine karşı ise çok öfkeli: “Savaş olmasa ben evimi bırakır gelir miydim? Bize kızmasınlar, günde 30-40 lira kazanıyoruz, onunla yaşamaya çalışıyoruz.”
‘İŞ KAZASINI NORMAL GÖRENE KIZIYORUM’
Abdullah ise Suriye’den gelmiş. Türkçeyi çok iyi konuşamayan Abdullah “İnşaatta çuval taşırken pek ihtiyaç olmuyor zaten” diyor. Suriye’de yarım bıraktığı eğitimini tamamlamak istediğini dile getiren Abdullah, memleketini özlese de Türkiye’de yaşamayı da sevdiğini ifade ediyor. Arada sırada Türkiyeli işçilerle iş alma tartışması yaşadıklarını söyleyen Abdullah “O da fakirlikten. Dertlerimiz aynı, hepimiz köprü altında iş bekliyoruz” diyor. Hiç kimseye karşı bir kin beslemediğini söyleyen Abdullah, “Bir tek iş kazası olunca normal gören ustabaşları oluyor, onlara kızıyorum” dedi. Sohbetimizi işçi bulmak için amele pazarına gelen bir araba bölüyor. Abdulrahman ve Abdullah’ı 40 lira yevmiyeye çalışmak üzere yanımızdan alarak ayrılıyor.
EVRENSEL EGE
Ege'den daha fazla haber, röportaj, mektup, analiz ve köşe yazısı...
