Madenci aileleri 53 yıl sonra yakınlarının cenazeleri için umutlandı

Amasya’daki Yeni Çeltek Kömür İşletmesi’nde bir madencinin cesedine ulaşılması, 19 Mart 1965’te 69 işçinin yaşamını yitirdiği grizu patlamasının ardından madenden çıkarılamayan 7 işçinin ailelerinde de beklenti oluşturdu.

1965 yılındaki grizu patlamasında göçük altında kalan ve cenazesine ulaşılamayan Mehmet Altınsoy’un kızı Necla Çapkın, 53 yıl sonra madende bulunan cesedin kendilerini umutlandığını söyledi.

Babası göçük altında kaldığında 8 yaşında olduğunu söyleyen Çapkın, “Biz babamın mezarı olmasını, gidip dua etmeyi istiyoruz. Başka bir şey istemiyoruz” dedi.

MADENE İKİ SENE GİTTİK GELDİK AMA ÇIKMADI BABAM

1965 yılını anlatan Çapkın, “Mahallede, grizu patlaması olmuş diye bağırdılar. Annem koşa koşa gitti. Hamileydi o zaman küçük kardeşime, onu hatırlıyorum. Madenin önüne gittik, jandarmalar, askeriye hep geldi, bizi yaklaştırmadılar. Annemle beraber madene iki sene gittik geldik ama çıkmadı babam. Annem her yolu denedi ama babamı oradan çıkaramadık. Madenden cesedin çıkması bizi umutlandırdı, 'Acaba babam mı?' diye düşünüyorum. Tek isteğimiz babamın mezarının olması" ifadelerini kullandı.

Bekir Arslan ise 1965 yılındaki grizu patlamasında babası Yusuf Arslan'ın göçük altında kaldığını ancak cesedine ulaşılamadığını dile getirdi.

BURASI HEM İŞYERİM HEM BABAMIN MEZARI

Kendisinin de aynı madende çalışarak emekli olduğunu anlatan Arslan, “Madende bir işçinin cesedine ulaşıldığında telefon geldi, şoke oldum. Babam olabilir diye de sevindik. Çocuklukta bize dediler, 'babanız öldü' diye. 'Nerede?' 'Maden ocağında göçük altında kaldı' diyorlardı. Bir mezarı olmadığı için kabullenemiyorduk, canlanmıyordu kafamızda. Mezarına gidersin, görürsün, öldüğünü kabullenirsin, bizimki öyle olmadı. Ben de madene işe ilk girdiğim zaman insanlar yer altından çıkarken, 'Benim babam da böyleymiş' derdim. Her seferinde hatırlardım. Diğer arkadaşlara da 'Ben burada çalışıyorum ama burası benim hem işyerim hem de babamın mezarı' derdim" diyerek yaşadıklarını anlattı.

ÜMİDİMİZ YOKTU, ÇÜNKÜ ÖYLE BİR ÇALIŞMA YOKTU

Bir işçinin cesedine ulaşılmasının kendisini de umutlandırdığını belirten Arslan, “Mühendis arkadaşlara sordum, 'Başka da bulabiliriz' dediler. Bir mezarı olsun istiyoruz. Ümidimiz yoktu, çünkü öyle bir çalışma yoktu. Şimdi umutlarımız arttı. İnşallah babamın cenazesine de diğer cenazelere de ulaşılır" diye konuştu. (Amasya/AA)