Papazla papaz olmak
Komşularla sıfır sorun, yerini sıfır dosta bıraktı. Herkesle mi papaz olunur? Başardılar!
Fotoğraf: Evren Atalay/AA
Yücel SARPDERE
Hatırlayın;
Siyasal iktidar ‘Komşularla sıfır sorun” diyerek işe başladı.
Adını da stratejik derinlik koydular ki, derine inip çıkamamak vardı.
Nitekim öyle de oldu.
Komşularla sıfır sorun, yerini sıfır dosta bıraktı.
Herkesle mi papaz olunur?
Başardılar!
Irak’la papaz olundu.
Önceleri Barzani ile düşmandılar, kanlı bıçaklı noktaya doğru gidiyor, tehditler kağıt peçete gibi havada uçuşuyordu.
Sonra ani bir dönüş, Barzani sıkı dost oldu.
Onunla petrol ilişkisi nedeniyle Irak merkezi hükümeti ile tam düşmanlık yaşandı.
Derken Barzani bağımsızlık adımını atınca yeniden düşman pozisyonuna girildi.
Şimdi, yine havalar ılıdı.
Ne de olsa ortada petrol konusunda adrese teslim anlaşmalar vardı!
İran’la hep diken üstünde yüründü.
Karşılıklı güvensizlik ve asla arkanı dönme düsturu temel ilkeydi.
Mısır ile ilişkiler koptu.
Suudi Arabistan’la başta iyi gibi görünen gidişat terse döndü.
Şimdi birbirinin altını oymaya çalışan iki rakip durumları var.
Suriye Devlet Başkanı “kardeşim Beşar Esad’dı, sonra düşman “Esed” oldu.
Şam Emevi Camiinde cuma namazı kılınacaktı, sap elde kaldı.
Rusya ile uçak düşürme krizi yaşandı, neredeyse savaş tamtamları çalınıyordu, ani bir dönüşle müttefik olundu!
AB’ye meydan okumalar, üst perdeden efelenmeler, o arada uçak siparişleri, Alman tekellerine ihaleler vermeler!
İsrail ile kanlı bıçaklı gibi bir tablo çiziliyordu, ama ticari işler en üst seviyede sürüyordu!
Amma tutarlı dış politikaydı!
***
Aklı sıra Abdülhamit dış politikası rehber alınmıştı.
İngilizlerle mi ara limoni, Rusya’ya yanaş.
Rusya ile sıkıntımı yaşanıyor, İngilizlere haber sal, Almanlarla dansa kalk!
Emperyalist alemde elbette çelişkilerden faydalanılırdı, ama kurnazlık bir yere kadardı ve bağımsız olunmadıkça adamı köşeye sıkıştırırlardı.
Nitekim onca kıvrak oynama arasında Abdülhamit’ten geriye ne Balkanlar kalmıştı, ne Mısır, ne Arap Yarımadası…
Son zamanlarda Amerika’ya karşı Rus dostluk bayrağı sallanıyor, Rusya’ya karşı Amerika, NATO kartı oynanıyor ve işlerin sonsuza değin böyle süreceği varsayılıyordu.
Ama karşıdakiler de emperyalist şeytanlar;
Kapitalizm sıkıştıkça, pazarlar daraldıkça, herkes safını bilecek hamleleri yapıyor.
En son Papaz Brunson olayı mesela...
ABD hem kendi kamuoyuna hem dünyaya, beni düşmüş sanmayın kral hâlâ benim, herkes ayağını denk alsın gösterisi yapıyor.
Ve iş bununla bitmiyor elbette.
Sıra İran ambargosuna gelecek ve Türkiye’yi tam köşeye sıkıştıracak.
Akdeniz’de petrol, doğal gaz arama için Amerikan petrol şirketleri devreye girdi. Kıbrıs meselesi kaşınıyor.
“Dost Amerika’nın” papaz yaygarasına bütün bunların ön hamlesi olarak da bakmak gerekiyor.
Diğer yanda da “dost Rusya” Suriye’den çekilin çağrılarını artık daha yüksek sesle ve açıktan yapıyor.
Yani, bir o yana bir bu yana sonsuza kadar oynanamıyor.
Çünkü bağımsız değilsin!
İsrail-İran güç gösterisi nereye varacak?
Vatan millet ıstakoz
Istakozun faturası!
Çocuklar ve gençler kime emanet?
Köy Enstitüsü farkı, şehre ve geleneğe uymazlığı: Hümanist, yararcı, bütüncül köy rehberi
AB, İran’a karşı Türkiye’ye rol verme peşinde
EVRENSEL EGE
Ege'den daha fazla haber, röportaj, mektup, analiz ve köşe yazısı...
