27 Nisan 2018 23:38

Çorlulu işçiler ücretlerinin iyileştirilmesini istiyor

Çorlu’da sohbet ettiğimiz işçiler, aldıkları ücretlerin hiçbir şeye yetmediğini söylüyor, ücretlerin iyileştirilmesini istiyor.

Fotoğraf: Zülal Koçer/EVRENSEL

Paylaş

Zülal KOÇER
Çorlu

1 Mayıs İşçi Sınıfının Uluslararası Birlik Mücadele ve Dayanışma Günü’ne sayılı günler kaldı. On binlerce işçinin yaşamını sürdürdüğü Çorlu’da işçi duraklarına giderek, işçilerin çalışma ve yaşam koşullarını, taleplerini soruyoruz. Günün üç vakti tıklım tıklım olan duraktan 10 bine yakın işçi, servis bekliyor.

16 SAAT MESAİ

Yaşı 50’ye yaklaşan bir kadın işçi, çalışma koşullarının zorluğu nedeniyle yeni işten ayrılmış. Kalan parasını alamayacak korkusu ile ismini vermeyen kadın işçi, 4 yıldır çalıştığı tekstil fabrikasında mesai saatlerinden ve ücretlerinden yakınıyor. Hafta içi 16 saat mesai yaptıklarını anlatan işçi, uzun saatler ayakta kalmaktan kaynaklı sağlık sorunları ile karşı karşıya kaldıklarını söylüyor.

10 yıl çalıştığı tekstil fabrikasından kısa süre önce ayrılan ve 10 gündür başka bir fabrikada işe başlayan Gökhan Erduran da 8 saat çalıştıklarını, mesaiye kalmak zorunda olmadıklarını ancak aldığı ücretin az olduğunu belirtiyor. Ev kredisi ödeyen Erduran tek başına çalışıyor ve iki de çocuğu var. 1 Mayıs’ta başlıca talebinin ücretlerin arttırılması olduğunu ekliyor sözlerine.

‘AYAĞIMDAKİ AYAKKABI YIRTILDI, SU ÇEKİYOR’

Yine bir başka Tekstil İşçisi Cengiz Yıldız ise şöyle söylüyor: “İşçinin hiçbir önemi yok onların gözünde. İşe ilk başladığımızda konuştuğumuz gibi 6 ayda bir değişmesi gereken ayakkabılar, işçi kıyafetleri değiştirilmedi. Ben bir yıldır aynı ayakkabıyı kullanıyorum. Ayağımızdaki ayakkabılar yırtıldı, su çekiyor ama mecburen giymeye devam ediyoruz.”

SOSYAL HAYAT YOK

Yunus Koru adlı işçi de ücretlerin az olduğunu ifade ederek asgari ücretle geçinmenin güç olduğundan bahsediyor. Koru, vardiyalı çalışmanın da zorlayıcı olduğunu belirterek, “Yani gece gündüz belli değil,  bir hafta gece, bir hafta gündüz, hep çalışma, koşuşturma” diyor. Oturduğu evin kendilerine ait olduğunu söyleyen Koru, “Buna rağmen geçinemiyoruz” ifadesini kullanıyor. Sosyal bir aktivite yapmanın çok güç olduğunu söyleyen Koru, “Bir pikniğe gitmek istesek, mangal yapmak istesek, et fiyatları belli, akaryakıt pahalı, belediye otobüslerine zam yapıldı. Yani bunlar benim için bayağı fazla. Para da yok vakit de yok” diye konuşuyor. Koru son olarak şunu söylüyor: “1 Mayıs’ta işçilerin tüm haklarının verilmesini istiyorum.”

Sefer Göksel ve Ali İhsan Yavuz aynı fabrikada çalışan iki arkadaş. Onlar da  ücretlerin düşüklüğünden dert yanıyor. Yavuz iki çocuğunun okul masraflarını çıkaramadığını ancak belli kısıtlamalara giderek yettirebildiğini anlatıyor. İkisi de kiracı, böyle olunca daha da zor oluyor geçinebilmek, uzun mesai saatlerinin getirdiği fazladan üç beş kuruş da yetmiyor. Özellikle son yıllarda geçinmenin çok daha zor olduğunu söyleyen işçiler geçim derdine düşmüş durumda. Onlar da 1 Mayıs’ta ücretlerin arttırılmasını talep edeceklerini söylüyor.

‘GELİR AZ, GİDER ÇOK’

Kızı hasta olan ve tedavisi için her ay ödeme yapmak zorunda olan Zehra Çayır Kuşlu ise 20 yıldır  tekstil iş kolunda çalışıyor ve o da herkes gibi aldığı paranın yetmediğini belirtiyor. Kızının tedavisi için pek çok kez paraya ihtiyaçları olduğunu, bunu da kredi kartı üzerinden halletmeye çalıştıklarını söyleyen Kuşlu, “Kredi kartına yükleniyoruz, sonra öde ödeyebilirsen” diyor. Kuşlu şöyle devam ediyor: “Gelir az gider çok. Eşim de çalışıyor ben de, kızıma anneannesi bakıyor, farikadan yemeğimizi yiyip çıkıyoruz. Evi adeta otel gibi kullanıyoruz. Ama ona rağmen yine bir sürü elektrik, su, doğal gaz faturası geliyor.” Kuşlu da öncelikli talebinin ücretlerin arttırılması olduğunu belirtiyor.

ÖNCEKİ HABER

'Ankara’nın en büyük 1 Mayıs’ı olacak'

SONRAKİ HABER

Ford işçisi: Günlük çalışma süresi 6 saate düşürülmeli

Sefer Selvi Karikatürleri
Evrensel Gazetesi Birinci Sayfa
Evrensel Ege Sayfaları
EVRENSEL EGE

Ege'den daha fazla haber, röportaj, mektup, analiz ve köşe yazısı...